Wędrówki rodzinne z PTTK: Drwęca | www.torun.pl

8 kwietnia 2023 roku Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu zaprasza mieszkańców miasta i regionu do udziału w kolejnej wyprawie krajoznawczo-pieszej w ramach popularnego cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”. Spotkanie turystów nastąpi o godz. 10.00 przy Szpitalu Dziecięcym na os. Na Skarpie. Trasa o długości około 10 km będzie prowadziła przez las, nad rzekę Drwęcę i z powrotem pod szpital. Wycieczkę poprowadzą przodownicy turystyki pieszej PTTK Tadeusz Perlik i Marek Ruciński. W trakcie imprezy będą akcenty wielkanocne oraz przeprowadzony będzie konkurs na "Najpiękniejsze Wielkanocne Jajo", które przyniosą ze sobą uczestnicy. Technika ozdobienia jajka dowolna (malowanka, kraszanka, pisanka czy wylepianka) - dla właściciela najładniejszego jaja będzie nagroda.

Drwęca – jedna z dwóch głównych rzek regionu, prawy dopływ Wisły. Na przestrzeni lat obowiązywały różne jej nazwy np. w 1243 r. – Drewanza, w 1312 r. Drwance czy w XVIII w. – Drewenz. Żródła rzeki znajdują się niedaleko miejscowości Drwęck i Czarciego Jaru, u podnóża Góry Dylewskiej na wysokości 192 m n.p.m. Po prawie 30 km od źródła wpływa do jez. Drwęckiego. Drwęca posiada łącznie długość około 220 km. Przepływa m.in. przez Ostródę, Nowe Miasto Lubawskie, Brodnicę, Golub-Dobrzyń oraz przez część Torunia – Kaszczorek. Zasilana jest wodami wielu rzek i rzeczek m.in. przez Wel, Skarlankę, Gizelę, Iławkę, Elszkę, Rudę, Górzankę, Brynicę, Pissę, Kujawkę, Strugę, Rypienicę, Ruziec, Lubiankę, Strugę Rychnowską, Strugę Lubicką, a także Jordan w Złotorii. Rzeka uchodzi do Wisły obok ruin zamku króla Kazimierza Wielkiego w Złotorii, na wysokości 36,6 m npm. Poniżej Golubia-Dobrzynia osiąga prawie 40 metrów szerokości przy średniej głębokości 1 – 3  metrów. Od jeziora Drwęckiego rzeka bardzo mocno meandruje tworząc romantyczne zakola pośród łąk. W 1961 roku na całej swojej długości została uznana rezerwatem ichtiologicznym o nazwie „Rzeka Drwęca”, w którym ochroną gatunkową objęto: troć wędrowną, certę, pstrąga potokowego oraz łososia. Ponadto przy ujściu Drwęcy do Wisły żyje dość ciekawe zwierzę z przyssawką o nazwie minóg rzeczny. Od średniowiecza aż po XIX wiek rzeka Drwęca była wykorzystywana do spławiania drewna. Od końca XVIII wieku do roku 1920 stanowiła granicę państwową pomiędzy Prusami a Rosją. Krzyżacy wykorzystywali wody rzeki do tradycyjnego transportu płodów rolnych, leśnego runa, mięsa i skór. Na szkutach przewożono również zboże i sól.