Muzyczne kręgi filmu i tańca - Inauguracja 23. Międzynarodowego Festiwalu Nova Muzyka i Architektura | www.torun.pl

Wydarzenie w ramach: 23. Międzynarodowego Festiwalu Nova Muzyka i Architektura

Wystąpią:
Marek Napiórkowski - gitara
Artur Lesicki - gitara
Toruńska Orkiestra Symfoniczna
Rafał Karasiewicz - dyrygent

W programie:
A. Kurylewicz - Lalka
T. Stańko - Pożegnanie z Marią
M. Napiórkowski - Teatr
M. Napiórkowski - Celuloid
J. "Duduś" Matuszkiewicz - Wojna Domowa
K. Komeda - Prawo i Pięść
A. Lesicki - Crazy Script
A. Korzyński - Człowiek z Żelaza
W. Kilar - Śmierć i Dziewczyna
M. Napiórkowski - Vietato Fumare
M. Napiórkowski - Celuloid - reprise

„Celuloid" to nominowana do Nagrody FRYDERYK płyta dwóch czołowych polskich gitarzystów jazzowych, będąca hołdem dla najpiękniejszych melodii polskiej muzyki filmowej. Po wielu prezentacjach koncertowych stało się oczywiste, że repertuar ten - sam w sobie doskonały i entuzjastycznie przyjęty przez słuchaczy - zasługuje na to, by ukazać go w jeszcze bogatszym obliczu i dopisać ciąg dalszy, nawiązujący do ponadczasowego flirtu jazzu, muzyki filmowej oraz pięknych, orkiestrowych aranżacji.

Marek Napiórkowski i Artur Lesicki wydobyli w swoich interpretacjach to, co najpiękniejsze w twórczości arcymistrzów muzyki filmowej: Andrzeja Kurylewicza, Krzysztofa Komedy, Wojciecha Kilara, Andrzeja Korzyńskiego i Jerzego „Dudusia" Matuszkiewicza. I choć „Celuloid" nawiązuje do czasów, gdy w użyciu filmowców była głownie taśma czarno-biała, muzyka gitarzystów skrzy się kolorami. Artyści postanowili jednak pójść jeszcze dalej i wzbogacić te wyjątkowe utwory o przestrzeń symfoniczną, dzięki której muzyka nabiera charakterystycznego dla filmowych kompozycji nastroju. Melodie z „Lalki", „Pożegnania z Marią", „Wojny domowej", „Prawa i pięści", „Człowieka z żelaza", „Śmierci i dziewczyny", a także autorskie, quasi-filmowe kompozycje samych gitarzystów zostały oplecione koronką instrumentów smyczkowych i dętych. I niech nas nie zwiodą najprostsze skojarzenia! Artystom nie chodziło o to, by mechanicznie połączyć oryginalne aranżacje z „Celuloidu" z bezpieczną, snującą się w oddali smugą orkiestry smyczkowej – ten zamysł jest dużo bardziej ambitny, bo ma wydobyć z muzyki jeszcze więcej znaczeń, a przy tym uczynić ją jeszcze bardziej niezapomnianą.

Duet Marka Napiórkowskiego i Artura Lesickiego to nagranie absolutnie niezwykłe. (…)
To dwu gitarzystów, którym udało się stworzyć rodzaj pojedynczego instrumentu,
muzycznego zespolenia osiągalnego dla największych mistrzów.
[Rafał Garszczyński, JazzPress]