"Trubadur" w fosie | www.torun.pl

Plenerowy spektakl opery „Trubadur” Giuseppe Verdiego z udziałem Stefanii Toczyskiej, światowej sławy mezzosopranistki, będzie jednym z głównych wydarzeń tegorocznych Dni Torunia. 24 czerwca w scenerii fosy zamkowej wystąpią artyści Opery Nova.

Piękna muzyka, melodyjne arie, duety i sceny chóralne oraz pełne romantyzmu libretto to cechy, które zapewniły "Trubadurowi" Giuseppe Verdiego niesłabnącą popularność wśród operowej publiczności. Tłem dla tragicznych  losów bohaterów są autentyczne wydarzenia w XV-wiecznej  Hiszpanii, targanej wojną domową. Akcja rozgrywa się w pałacu w Saragossie,  w górach Biskai i na zamku Castellar. Główne postacie opery to Leonora - dumna arystokratka aragońska, hrabia di Luna - przedstawiciel znamienitego rodu hiszpańskiego, Manrico - odważny i romantyczny rebeliant i Cyganka Azucena. Miłość, śmierć i zemsta to przewodnie wątki "Trubadura". 

Już 24 czerwca 2007 r. to znakomite dzieło można będzie zobaczyć w Toruniu i to w niezwykłej scenerii. Artyści bydgoskiej Opery Nova wystąpią dla toruńskiej publiczności w plenerze fosy zamkowej, u stóp Dworu Mieszczańskiego. W roli Lenory zobaczymy Halinę Fularę-Dudę, Manrica zagra Krzysztof Gasz, a Hrabiego Di Luna - Paweł Kajzderski. Gościem specjalnym spektaklu będzie Stefania Toczyska, gwiazda światowych scen operowych, która dzień wcześniej, 23 czerwca, odsłoni na toruńskim Rynku Staromiejskim swoją „katarzynkę” w Piernikowej Alei Gwiazd. Artystka urodzona w Grudziądzu, w Toruniu rozpoczynała swoją edukację muzyczną, a dzisiaj mieszka w Wiedniu, związana zawodowo z tamtejszą Staatsoper. Mezzosopranistka mająca w karierze występy na największych scenach operowych świata, specjalnie dla torunian zgodziła się zaśpiewać w "Trubadurze" główną partię Cyganki Azuceny.

Orkiestrą dyrygować będzie Jerzy Wołosiuk. Kierownikiem muzycznym widowiska jest Lukas Beikircher (Niemcy), reżyserem Marcin Korwin, scenografię zaprojektował Frank Raven (Holandia), a kostiumy Małgorzata Szydłowska. Nad całością realizacji widowiska czuwa Andrzej Szmak, dyrektor Wydziału Informacji, Promocji i Turystyki UM Torunia.

Sponsorami wydarzenia są: Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko-Pomorskiego i Firma NESTA BIS, która pokrywa koszty związane z pobytem w Toruniu pani Stefanii Toczyskiej. Patronat medialny objęło Polskie Radio Program I. Relację z widowiska można też będzie zobaczyć w Telewizji Trwam.

Spektakl rozpocznie się w niedzielę, 24 czerwca 2007 r. o godz.22.00 i potrwa około 1, 5 godziny. W finale zaplanowany jest pokaz sztucznych ogni. Wstęp  jest wolny. Na miejsca siedzące obowiązują zaproszenia.

Trubadur - streszczenie libretta:

Część pierwsza. W Hiszpanii wrze wojna domowa. Ferrando, dowódca gwardii hrabiego di Luna, opowiada wartownikom tragiczną historię młodszego brata hrabiego. Został on jako niemowlę porwany przez jakąś Cygankę, mszczącą się w ten sposób za śmierć własnej matki, spalonej na stosie. Według Ferranda, krótko po uprowadzeniu dziecka, wśród zgliszcz pozostałych po jakimś innym stosie znaleziono zwęglone szczątki małego chłopca.

Tej samej nocy w przyzamkowym ogrodzie Leonora zwierza się przyjaciółce z uczuć, jakie w niej wzniecił tajemniczy trubadur. Niebawem obie damy słyszą z oddali jego płomienny śpiew. Leonora w ciemnościach rzuca się w ramiona nadchodzącego rycerza, nie podejrzewając, że to hrabia di Luna. Tajemniczy trubadur - Manrico - nadchodzi dopiero chwilę później. Jest on przywódcą rebeliantów, rywalem i politycznym przeciwnikiem hrabiego di Luny. Mężczyźni dobywają mieczy. Zwycięża Manrico, lecz jakiś wewnętrzny głos nakazuje mu puścić hrabiego z życiem.

Część druga. Manrico wraca do sił z ran odniesionych w jednej z wojennych potyczek. To, że żyje, zawdzięcza matce, Cygance Azucenie, która nocą zawlokła go do cygańskiego obozu z pola bitwy. Azucena jest córką kobiety, którą przed laty stracono na stosie za czary, jakie rzuciła podobno na małego syna hrabiego. Od tego czasu Azucena jest opętana pragnieniem zemsty. To ona porwała młodszego brata di Luny, którego szczątki  - jak podejrzewa Ferrando - odnaleziono w pogorzelisku. Lecz Azucena traci czasem jasność myśli i wtedy plecie coś, że w pomieszaniu zmysłów rzuciła w ogień własnego synka. Gdy Manrico pyta, kim zatem jest, w odpowiedzi słyszy, że jej własnym synem.
Manrico wciąż nie potrafi pojąć impulsu, który kazał mu kiedyś puścić z życiem znienawidzonego di Lunę. Na usilne żądania matki przysięga, że nigdy więcej nie okaże takiej słabości. Do obozu przybywa posłaniec z wiadomościami i rozkazami. Manrico ma bronić zamku Castellor. Jest też wieść o Leonorze; przeświadczona, że jej ukochany poległ w bitwie, Leonora postanawia wstąpić do zakonu. Głuchy na zaklęcia i groźby matki, Manrico wzywa drużynę i bezzwłocznie rusza w stronę klasztoru.
Na placu przed klasztorem położonym w pobliżu zamku Castellor w ciemnościach czatuje hrabiowski orszak. Ma porwać Leonorę, którą di Luna chce wziąć za żonę, choćby siłą czy gwałtem... Niespodzianie wpada Manrico i fortelem odbija wraz ze swoim oddziałem nieprzytomną z radości wybrankę.

Część trzecia. W toczącej się wojnie szala zwycięstwa znowu przechyliła się na stronę tych, którzy opowiedzieli się za królem. Rebelianci, którymi dowodzi Manrico, jeszcze bronią co prawda zamku Castellor, są jednak oblegani przez przeważające siły hrabiego di Luny. A w jego ręce dostała się właśnie Azucena, którą ujęto, gdy usiłowała się przedrzeć do syna. Hrabia przypuszcza, że Azucena jest matką Manrica, natomiast Ferrando rozpoznaje w niej Cygankę, która porwała hrabicza. Manrico i Leonora postanawiają przyspieszyć swój ślub. Tymczasem tuż przed uroczystością przybywa posłaniec z wieścią o uwięzieniu Cyganki. Manrico wie, że Azucenę czeka stos, więc nie zwlekając rusza na pomoc.

Część czwarta.  Pojmany Manrico czeka z matką na śmierć. Pod więzieniem pojawia się Leonora, aby za wszelką cenę ratować ukochanego. Zza murów klasztoru dobiega śpiew mnichów modlących się za skazańców, z kościelnej wieży posępnie rozbrzmiewa złowrogi dzwon.
Szary świt przenika powoli do celi skazańców, którzy szukają pociechy w rojeniach o lepszym życiu. Niespodziewanie w celi pojawia się Leonora. Oznajmia, że są wolni, muszą jednak czym prędzej uciekać. Sama, jak twierdzi, nie może im towarzyszyć. Nieufny Manrico, podejrzewając jej niewierność, rzuca na nią przekleństwo. Prawdę poznaje dopiero, gdy Leonora zaczyna słabnąć, a kiedy pada na ziemię, poznaje ją także przybyły do celi hrabia: otóż w zamian za łaskę dla Manrica Leonora ofiarowała mu samą siebie, zażywając jednak ukradkiem truciznę. W porywie furii di Luna natychmiast posyła Manrica na śmierć. Azucena czeka wykonania wyroku, po czym rzuca di Lunie w twarz, że zgładził właśnie rodzonego brata.