Prof. Sławomir Kalembka nie żyje | www.torun.pl

Profesor Sławomir Kalembka, były rektor UMK, zmarł 12 października 2009 r. Był jedną z legend toruńskiego uniwersytetu. Za sprawą swojej rozległej wiedzy, erudycji i barwnej osobowości pozostał w pamięci każdego, z kim się zetknął.

Nikt tak barwnie jak prof. Kalembka
nie potrafił opowiadać o historii Torunia

Kondolencje po śmierci profesora Sławomira Kalembki przekazali prezydent Torunia Michał Zaleski i przewodniczący Rady Miasta Torunia Waldemar Przybyszewski:

Z przejęciem i żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci

prof. dr. hab. Sławomira Kalembki

wybitnego naukowca, cenionego nauczyciela akademickiego,
rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w latach 1990-1993.
Nasze miasto utraciło szlachetnego obywatela.
W imieniu Rady Miasta Torunia i administracji samorządowej Torunia przekazujemy Rodzinie Zmarłego oraz wspólnocie uniwersyteckiej UMK wyrazy najgłębszego współczucia, pocieszenia i jedności w cierpieniu.

Prezydent Miasta Torunia Michał Zaleski
Przewodniczący Rady Miasta Torunia Waldemar Przybyszewski.

Prof. Kalembka urodził się w 1936 r. w Wilnie, zawsze z dumą mówił o swoich korzeniach. Na jego prośbę, informacja o miejscu urodzenia znalazła się na oficjalnym portrecie rektorskim. Był współzałożycielem i prezesem Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, członkiem stowarzyszenia "Wspólnota Polska". Po wojnie zamieszkał w Gdańsku, studia historyczne ukończył w 1958 r. na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, był uczniem profesora Witolda Łukaszewicza. Krótko pracował jako nauczyciel historii w jednej z gdańskich szkół, a w 1960 r. został asystentem na UMK. Stopień doktora uzyskał w roku 1964, habilitację w 1976, a tytuł profesora w 1988 r. Miał niezwykle szerokie zainteresowania naukowe często powtarzając maksymę, że prawdziwie wykształcony człowiek powinien wiedzieć wszystko o czymś i coś o wszystkim. Zajmował się historią XIX wieku, w tym dziejami Wielkiej Emigracji, Wiosną Ludów i powstaniem styczniowym, a także współczesną myślą polityczną, historią nauki, dziejami dyplomacji.

Przez większą część pracy na UMK związany był  z Instytutem Historii i Archiwistyki. Na Wydziale Nauk Historycznych kierował zakładem Bibliologii i Informacji Naukowej, był pierwszym kierownikiem Zakładu Stosunków Międzynarodowych przekształconego później w Instytut. Ostatnio był kierownikiem Katedry Historii Nauki na Wydziale Nauk Historycznych oraz kierownikiem Katedry Historii Dyplomacji na Wydziale Politologii i Studiów Międzynarodowych.

W roku 1981 został dyrektorem Instytutu Historii. W latach 1981-1982 był prorektorem UMK. Ze stanowiska został usunięty, wraz z ówczesnym rektorem, przez władze polityczne, w warunkach stanu wojennego. W roku 1990 wybrany został rektorem UMK na kadencję 1990-1993. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Pasją Profesora była kolej. Zbierał modele pociągów i rozkłady jazdy, potrafił ze szczegółami opowiadać o przebiegu najważniejszych europejskich linii kolejowych i ich historii.