Przypadek wścieklizny | www.torun.pl

W związku z wystąpieniem przypadku wścieklizny w Toruniu, Powiatowy Lekarz Weterynarii w Toruniu wydał komunikat.

W dniu 23 sierpnia 2023r. otrzymano wynik badania laboratoryjnego przeprowadzonego przez Zakład Higieny Weterynaryjnej w Bydgoszczy, na podstawie którego stwierdzono wściekliznę u nietoperza. Nietoperz został znaleziony na posesji mieszkalnej przy ul. Bydgoskiej w Toruniu.

Informacje o chorobie

Wścieklizna jest chorobą zakaźną, wywoływaną przez wirus atakujący ośrodkowy układ nerwowy i kończy się zawsze śmiercią. Na zakażenie wirusem wścieklizny wrażliwe są wszystkie zwierzęta stałocieplne, a także człowiek. Do zakażenia dochodzi zazwyczaj w skutek pogryzienia przez chore zwierzę, poprzez uszkodzoną skórę lub błony śluzowe, ponieważ wirus znajduje się w ślinie chorego zwierzęcia.

Wirus wścieklizny wykazuje dużą odporność na działanie czynników fizycznych i chemicznych oraz na gnicie. W rozkładających się zwłokach zachowuje zakaźność do kilku tygodni, a w powierzchniowych warstwach ziemi, przez 2-3 miesiące. Jest wrażliwy na działanie większości środków dezynfekcyjnych.

Informacje o zwierzętach

Zamieszkiwanie nietoperzy w pobliżu siedlisk ludzkich, lasów i parków w okolicach zabudowań, a nawet bytowanie w szczelinach znajdujących się w budynkach mieszkalnych jest zjawiskiem naturalnym. Krążenie wirusa wścieklizny w środowisku podtrzymywane jest przez zwierzęta różnych gatunków, które mogą stanowić zarówno wektor,  jak i rezerwuar wirusa wścieklizny.

Nietoperze, jak inne ssaki dziko żyjące, są zwierzętami wrażliwymi na zakażenie wirusem wścieklizny, ale ryzyko transmisji zarazka tj. przenoszenia wirusa między zwierzętami wg doniesień naukowych jest niewielkie. Występowanie wścieklizny stwierdzono zaledwie u trzech spośród 25 gatunków nietoperzy występujących w Polsce. Podaje się, że mniej niż 5% przebadanych w Polsce w ostatnich latach nietoperzy padłych i podejrzanych, było zarażonych wścieklizną, co stanowi poniżej 1% populacji naturalnie żyjących zwierząt. Wszystkie nietoperze żyjące w Europie są owadożerne. Nietoperze są ssakami prawnie chronionymi. Należy podkreślić, że nawet chore nietoperze nie wykazują agresji i nie dążą do kontaktu z człowiekiem lub innymi zwierzętami.

Nakazy i zakazy oraz zasady postepowania w obszarze zagrożonym

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, wścieklizna jest chorobą podlegającą obowiązkowi zwalczania. Nakłada to na Inspekcję Weterynaryjną obowiązek podjęcia działań zmierzających do ograniczenia możliwości rozprzestrzeniania się choroby, zakażenia ludzi oraz zwierząt. W związku z tym, w drodze rozporządzenia powiatowego lekarza weterynarii - aktu prawa miejscowego,  został wyznaczony obszar zagrożony, na którym zostały wprowadzone zakazy i nakazy. Rozporządzenie zostało podane do publicznej wiadomości.

>>> Przejdź do treści rozporządzenia
 
W obrębie obszaru zagrożonego dodatkowo:

• należy unikać kontaktów ze zwierzętami dziko żyjącymi,
• nie dotykać zwierząt chorych lub padłych. W przypadku znalezienia na terenie obszaru zagrożonego martwego nietoperza lub innego zwierzęcia, stałocieplnego należy powiadomić o tym fakcie straż miejską lub Inspekcję Weterynaryjną,
• psy powinny być wyprowadzane w kagańcu i na smyczy,
• koty nie powinny być swobodnie wypuszczane z domów,
• bezwzględnie należy dopełnić obowiązku szczepienia psów i kotów przeciw wściekliźnie.

Należy podkreślić, że stwierdzenie obecności wirusa wścieklizny u zwierzęcia dzikiego, jakim jest nietoperz nie jest sytuacją wyjątkową. Zwierzę to, podobnie jak inne zwierzęta wolno żyjące może być rezerwuarem tego wirusa. Wścieklizna jest chorobą o zasięgu globalnym, występuje na całym świecie. Jednak jako choroba śmiertelnie groźna dla ludzi, wymaga rozważnego zachowania ze strony człowieka, przebywającego na co dzień w środowisku, w którym obecne są również zwierzęta.

Dla skutecznego ograniczenia możliwości rozprzestrzeniania się choroby, zakażenia ludzi oraz zwierząt, ważne jest zapewnienie spokoju i porządku na terenie obszaru zagrożonego oraz przestrzegania obowiązujących w tym obszarze zakazów i nakazów.