Wystawa | www.torun.pl

Przed siedzibą Galerii i Ośrodka Plastycznej Twórczości przy Rynku Nowomiejskim 17 można oglądać kolejną plenerową wystawę prac ze zbiorów własnych tej instytucji. Tym razem ekspozycja przygotowana została z okazji przypadającego 1 kwietnia Międzynarodowego Dnia Ptaków.

Pochodzące z kilkunastu krajów świata, m.in. z Rumunii, Ukrainy, Estonii, Indii, Chin, Bangladeszu czy Armenii malarskie, rysunkowe i graficzne wizerunki naszych skrzydlatych przyjaciół mogą być zaproszeniem do wnikliwej obserwacji natury, gdzie znaleźć można bohaterów tej prezentacji.

Siedzące na gałęziach, ukryte w gniazdach, fruwające, pływające lub brodzące, egzotyczne i pospolite, wielkie i filigranowe, kaczki, kury, sowy, łabędzie, wrony….wszystkie one są niewątpliwą zapowiedzią prawdziwej, ciepłej wiosny.

Jesienią 1990 roku przez dwa tygodnie Artysta fotografował pochodzących z różnych krajów uczestników Festiwalu Kultury „Passage Oost – Europa”. Byli to m.in. malarze, aktorki, reżyserzy, jazzmani, historycy, pisarze oraz sztab organizacyjny festiwalu.

Powstające portrety były sukcesywnie prezentowane w Centrum Festiwalowym, Schouwburg. To wówczas dzięki tej pracy powstał później publikowany portret Jerzego Gierałtowskiego goszczonego na Festiwalu z Teatrem Studio.

W Polsce nie ma takich festiwali ludzi kultury, dlatego jako dobre wspomnienie tamtego wydarzenia powstał u artysty pomysł na wystawę „Remake”. Wystawa była dotychczas prezentowana w Polsce tylko raz w 2015 roku. Dlatego po kilku latach przerwy miło nam zaprezentować tę wystawę w wirtualnej galerii sztuki "Galerii 21 Wieku". Wystawa prezentowana będzie w dwóch wirtualnych salach. Wystawie towarzyszy wywiad z artystą i obszerny wirtualny katalog.

18 marca (czwartek) o godzinie 19:00 na spotkanie z artystą Krzysztofem Gierałtowskim.

Wejdź na stronę galerii, by obejrzeć wystawę

Siły natury to żywioły: ziemia, woda, ogień, powietrze. Wszystkie one są zawarte – jakby zaklęte – w ceramice. Masa ceramiczna reprezentuje ziemię i wodę, ogień pojawia się podczas wypału, woda zaś całkowicie odparowuje, ustępując miejsca powietrzu. Tym właśnie są dzieła Jakuba Biewalda – artysty, który zaprezentuje swoje prace w ramach kolejnej wystawy w Dworze Artusa.

Jakbub Biewald zaprzyjaźnił się z materią ceramiczną. Wybrane przez artystę narzędzie – koło garncarskie, umożliwia kształtowanie materii, tworzenie struktury będącej zapisem naturalnych sił i procesów. Płynący z koła hipnotyzujący ruch wirowy, pozwala wprawić się w stan transu, gdzie proces twórczy zachodzi także poza świadomością. Obiekty z wystawy zróżnicowane są w swoich gabarytach, odcieniach i kształtach. Spoiwem łączącym je w całość jest struktura warstwowa, wynikająca z procesu twórczego oraz obserwacji natury. Uniwersalizm tak budowanej struktury odnajdujemy w naturze jako naturalny zapis wzrastania: w ziemi, w skałach z poszczególnymi warstwami, czy w łabędzim piórze. Podobnie układają się przyrosty w muszlach ślimaków, słoje w pniach drzew. Struktura ta może przywodzić na myśl zapis linii papilarnych. W rzeźbach Jakuba Biewalda ukształtowana została dotykiem dłoni, warstwa po warstwie. Wertykalne odwrócenie nawarstwień bywa efektem działania potężnych sił w naturze. Ukazuje zapis mocy natury, nieustannego przeobrażania i nieprzerwanego ruchu.

Część z prac z wystawy prezentowana była jedynie na wystawie pracy doktorskiej Jakuba Biewalda, którą w ubiegłym roku obronił na ASP we Wrocławiu. Teraz ma przyjemność zaprezentować te rzeźby w mieście, w którym początek miała jego fascynacja materią ceramiczną.

Jakub Biewald – absolwent kierunku Rzeźba, na specjalizacji Ceramika Artystyczna, Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w roku 2014. Laureat Nagrody im. prof. Adolfa Ryszki dla najlepszego studenta kierunku Rzeźba (2013). Tytuł doktora uzyskał na Wydziale Ceramiki i Szkła ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu w roku 2020. Obecnie pracuje jako laborant ASP we Wrocławiu, a także na stanowisku asystenta w Pracowni Podstaw Projektowania Ceramiki. Uczestnik międzynarodowych wystaw, plenerów i rezydencji artystycznych. Uprawia twórczość w zakresie rzeźby, ceramiki, rysunku, malarstwa i fotografii. Inicjator corocznych plenerów rzeźbiarskich w Wąbrzeźnie.

Iwona Demko, jedna z najbardziej wyrazistych postaci polskiej sceny artystycznej, z tzw. różowej owcy Wydziału Rzeźby krakowskiej ASP stała się w 2020 roku kandydatką na rektorę swojej Alma Mater. Nie wygrała, lecz – jak wiadomo od Katarzyny Kozyry – w sztuce marzenia mogą stawać się rzeczywistością. Dlatego w czasie indywidualnej wystawy w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu, w jej górnej, sali Demko zaaranżowała swój gabinet rektorski, pokazując jakby on wyglądał, gdyby to jednak ona przejęła stery uczelni w swe kobiece ręce. Oczywiście ów gabinet jest różowy, pełen różowych mebli i różowych dzieł sztuki, ale ten kolor to nie tylko wyraz kobiecości i słodyczy, lecz subwersywna barwa postfeminizmu, naznaczona konkretną postawą ideologiczną. Nie na próżno wszak Jej Magnificencja Rektora machała na ulicy biało-różową flagą zamiast biało-czerwonej, a jej rektorskie gronostaje nie są czarno-białe, lecz intensywnie różowe. Zamiast pompatycznego nakrycia głowy, które noszą rektorzy, na głowie ma ona różową szpilkę, butnie zwróconą obcasem ku niebu.
Cały strój i wystrój gabinetu Jej Magnificencji Rektory są wyrazistym manifestem, a zarazem wielkim pytaniem o pozycję kobiet na polskich uczelniach, nie tylko artystycznych. To bardzo (po)ważne pytanie, ponieważ statystyki wciąż wykazują miażdżącą przewagę mężczyzn na kierowniczych stanowiskach. Demko nie kreuje więc sytuacji frywolnej, żartobliwej czy groteskowej, lecz zabiera głos w ważnej debacie, dotyczącej społecznych ról, stereotypów i wciąż dominujących przekonań, że to mężczyźni lepiej nadają się na rektorów. Jej Magnificencja Rektora ma głęboko przemyślany program restrukturyzacji uczelni i dowartościowania kobiet w jej strukturach. Zna się na budżecie, rozumie funkcjonowania administracji i ma wizję rozwoju akademii. To program, w którym widać przyszłość przez różowe okulary. (Marta Smolińska, kuratorka wystawy)

Oprowadzanie online do obejrzenia na facebookowym fanpage i kanale YouTube Galerii Sztuki Wozownia

Wystawa fotograficzna ze spektakli Teatru Scena Młodych Studio "P"

Wystawa prac wykonanych przez wychowanków Pracowni Hortus

Tym razem obejrzycie aż dwie wystawy fotograficzne – pokonkursową wystawę Oko w oko z naturą oraz wystawę pamięci Tomasza Ogrodowczyka – Pamiętajmy o „Ogrodzie”. Obie wystawy ukazują piękno dzikiej natury w obiektywie fotografów przyrody.

Prace ukazane w pierwszej wystawie przedstawiają intymny kontakt fotografów i fotografek z naturą. Stają się niezwykłym zapisem chwili, który często wymaga wielogodzinnych przygotowań i wyczekiwania na idealny moment. Natomiast twórcy wystawy Pamiętajmy o „Ogrodzie” liczą, że przyczyni się ona w sposób znaczący do trwałej i nieustającej pamięci o Ogrodzie… Zatem parafrazując słowa piosenki: Pamiętajmy o Ogrodzie…

Wystawy czynne od poniedziałku do piątku w Galerii Artus w godz. 10:00-19:00, a także w sobotę i niedzielę w godz. 12:00-19:00

16.03. o godz. 18.30 odbędzie się finisaż wystawy 

Wstęp wolny

Ogłoszenie laureatów i otwarcie wystawy on-line

Więcej na profilu OPP Dom Harcerza na Facebooku - kliknij i przejdź na profil

Oprowadzania kuratorskie po wystawie prac Szymona Szumińskiego w Ratuszu Staromiejskim. Spotkania odbywać się będą w każdy wtorek i piątek o godzinie 15:00. Obowiązują bilety wstępu do muzeum. Gości po ekspozycji oprowadza Anna Kroplewska-Gajewska – starsza kustosz muzeum, kurator wystawy.

Trzynasta ekspozycja z zapoczątkowanego w 2007 roku cyklu, w którym Muzeum Okręgowe w Toruniu prezentuje dorobek twórców związanych z naszym miastem. Tym razem eksponujemy twórczość wybitnego toruńskiego kolorysty, absolwenta Wydziału Sztuk Pięknych UMK, którego twórczość obfitowała w martwe natury, pejzaże, sceny rodzajowe, portrety i akty. Spośród trzech składników obrazu – formy, koloru i światła – to kolor jest u toruńskiego malarza najistotniejszy.

Pośród pejzaży na szczególną uwagę zasługują te, które ukazują przedmieścia Torunia – proste domy i dobudówki, tak jakby malarz wyszukiwał rytmy przez nie tworzone, a nie wyjątkowe kształty. Linie energetyczne stanowiły często porządkujący element kompozycji, a naroża ścian prostych budynków tworzyły razem harmonijny układ czasem tylko zachwiany nieregularnie wygiętym drzewem.

Twórca lubił przedstawiać żywioł wody w licznych marinach. Lubił też ukazywać potoczne życie zwykłych ludzi, których na obrazie zatrzymał pomiędzy kupowaniem owoców i warzyw na jarmarku.

Malarz od 1966 roku wynajmował pracownię przy ul. Szerokiej 33, którą odwiedzali reprezentanci niemal wszystkich środowisk – od kolegów malarzy aż po odwiedzających Toruń gości „zza żelaznej kurtyny”. Wszyscy bywalcy pracowni Szymona – jak powszechnie był nazywany i jak sygnował swoje obrazy – odnajdywali w niej nie tylko atmosferę pracy i sztuki, lecz także wyjątkowe poczucie humoru gospodarza i jego otwartość na drugiego człowieka.

Prezentowane na wystawie prace pochodzą ze zbiorów muzeów w Toruniu, Szczecinie, Bydgoszczy i Grudziądzu oraz ze zbiorów prywatnych. Wystawie towarzyszy publikacja.

Anna Kroplewska-Gajewska