Wystawa | www.torun.pl

Na wystawie można zobaczyć 200 zabytków pochodzących z okresu od XIV wieku do czasów nowożytnych. Wśród zabytkowych przedmiotów znajdują się między innymi: grzebienie, szczoteczki do zębów, akcesoria kosmetyczne, nocniki, elementy dawnej infrastruktury wodociągowej, okulary, narzędzia chirurgiczne, strzykawki, butelki i pojemniki aptekarskie, fajki do tytoniu.

Dzięki ilustrowanym posterom wystawowym zwiedzający dowiadują się, jaki był stan zdrowia dawnych gdańszczan, skąd czerpano wodę pitną, jak funkcjonował system kanalizacji miejskiej, a także gdzie powstawały szpitale i apteki.

Dobrym wyznacznikiem stopnia higieny i warunków życia dawnych populacji jest występowanie zmian na szkielecie. Z badań antropologicznych dowiadujemy się, że w utrzymaniu kondycji pomagała gdańszczanom urozmaicona dieta, wynikająca z położenia miasta nad morzem i rzeką. Historię poznajemy na przykładzie szkieletu odkrytego w trakcie wykopalisk w kościele św. Jakuba w Gdańsku. Szczątki te należały do Gotthilfa Bergemanna, dzierżawcy gospody mieszczącej się przed wiekami w Domu Gildii Szyprów.

Oddzielny wątek poświęcono Wasserkunstowi, czyli kunsztowi wodnemu, który funkcjonował w Gdańsku od 1536 r. To wysoko wydajne, zaawansowane technicznie urządzenie jako jedno z pierwszych w Europie było wyposażone w pompy tłokowe; pisano o nim w XVII-wiecznych podręcznikach do mechaniki.

Opracowując aspekty medyczne wystawy, muzealnicy konsultowali się z pracownikami naukowymi Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.

Wystawa kompozycji rysunkowych i malarskich uczniów pracowni plastycznej D.Ciechanowskiej OPPDH 

Wystawa prac nagrodzonych w Miejskim Konkursie Plastycznym dla dzieci w wieku 4-9 l.

Wystawę można oglądać w Domu Harcerza oraz online na stronie Ogniska Pracy Pozaszkolnej - kliknij i przejdź na stronę

Raimo Lielbriedis jest łotewskim fotografem. Fotografii poświęcił ponad trzydzieści lat życia. Pracował jako fotoreporter i fotograf reklamowy. W fotografii interesują go techniki oparte na technologiach popularnych w XIX wieku. Kilkanaście lat temu postanowił poświęcić się nauczaniu fotografii i rozpoczął pracę w Szkole Artystycznej im. Janisa Rozentals w Rydze. Pracę dydaktyczną połączył z własną twórczością poświęcając się alternatywnym technikom fotograficznym. Fotografując architekturę, ludzi i krajobraz prezentuje końcowe prace w postaci kopi wykonywanych na bazie samodzielnie przygotowywanych papierów, w których jako substancji światłoczułych używa soli palladu i platyny. Tak wykonane odbitki charakteryzuje niezwykła budowa tonalna obrazu oraz subtelne odcienie szarości, będące skutkiem wykorzystania do budowy obrazu dwóch metali: palladu i platyny. Czasami obrazy te wykonuje nie tylko na podłożu papierowym, ale również na listkach złota, nadając im niezwykły wygląd i kolorystykę. Zajmuje się również ambrotypią oraz fotografią otworkową. Tworzy kolekcje, które po wystawach znajdują nabywców w wielu krajach świata.

W Polsce artysta przebywał kilkukrotnie uczestnicząc w plenerach fotograficznych oraz prezentując swoje prace w galeriach sztuki. Prowadził również warsztaty dla miłośników alternatywnych technik w fotografii.

Wystawa prezentowana w Galerii 21 Wieku pod tytułem „Metaliczny Świat Raimo Liebriediesa” przedstawia jego fascynacje kompozycją przedstawiającą krajobrazy odnalezione i zarejestrowane przez artystę w czasie jego drogi życiowej oraz sceny z baletu, które uwiecznił towarzysząc baletnicom w czasie prób w Łotewskiej Operze Narodowej i Baletu w Rydze. Na uwagę zasługuje praca, w której podłożem obrazu platynowo-palladowego jest warstwa złota. Tytuł wystawy zwraca uwagę na niezwykłe wykorzystanie rzadkich metali palladu i platyny do stworzenia obrazu fotograficznego zamiast srebra, na którym przez dziesiątki lat oparte były procesy fotograficzne, zarówno negatywowe jak i pozytywowe.

Wejdź na stronę galerii, by obejrzeć wystawę

wernisaż on-line: 26.02 (piątek), godz. 18.00 / fanpage Galerii Sztuki Wozownia na Facebooku

Iwona Demko, jedna z najbardziej wyrazistych postaci polskiej sceny artystycznej, z tzw. różowej owcy Wydziału Rzeźby krakowskiej ASP stała się w 2020 roku kandydatką na rektorę swojej Alma Mater. Nie wygrała, lecz – jak wiadomo od Katarzyny Kozyry – w sztuce marzenia mogą stawać się rzeczywistością. Dlatego w czasie indywidualnej wystawy w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu, w jej górnej sali Demko zaaranżuje swój gabinet rektorski, pokazując jakby on wyglądał, gdyby to jednak ona przejęła stery uczelni w swe kobiece ręce. Oczywiście ów gabinet jest różowy, pełen różowych mebli i różowych dzieł sztuki, ale ten kolor to nie tylko wyraz kobiecości i słodyczy, lecz subwersywna barwa postfeminizmu, naznaczona konkretną postawą ideologiczną. Nie na próżno wszak Jej Magnifi-cencja Rektora machała na ulicy biało-różową flagą zamiast biało-czerwonej, a jej rektorskie gronostaje nie są czarno-białe, lecz intensywnie różowe. Zamiast pompatycznego nakrycia głowy, które noszą rektorzy, na głowie ma ona różową szpilkę, butnie zwróconą obcasem ku niebu.
Cały strój i wystrój gabinetu Jej Magnificencji Rektory są wyrazistym manifestem, a zarazem wielkim pytaniem o pozycję kobiet na polskich uczelniach, nie tylko artystycznych. To bardzo (po)ważne pytanie, ponieważ statystyki wciąż wykazują miażdżącą przewagę mężczyzn na kierowni-czych stanowiskach. Demko nie kreuje więc sytuacji frywolnej, żartobliwej czy groteskowej, lecz zabie-ra głos w ważnej debacie, dotyczącej społecznych ról, stereotypów i wciąż dominujących przekonań, że to mężczyźni lepiej nadają się na rektorów. Jej Magnificencja Rektora ma głęboko przemyślany pro-gram restrukturyzacji uczelni i dowartościowania kobiet w jej strukturach. Zna się na budżecie, rozumie funkcjonowania administracji i ma wizję rozwoju akademii. To program, w którym widać przyszłość przez różowe okulary.

Iwona Demko – artystka wizualna, femmenistka . W 2001 roku ukończyła Wydział Rzeźby ASP w Krakowie, gdzie od 2008 roku pracuje, obecnie na stanowisku profesory ASP. Dotychczas wzięła udział w ponad 160 wystawach w kraju i za granicą (m.in. Muzeum Narodowe Poznań, CSW w Gdań-sku, CRP w Orońsku, CSW w Toruniu, MOCAK). Kuratorka wystaw feministycznych, badaczka historii pierwszych studentek na krakowskiej ASP, autorka książki o Zofii Baltarowicz-Dzielińskiej, inicjatorka i organizatorka „Roku Kobiet z ASP” poświęconego 100-letniej obecności kobiet w krakowskiej ASP. Tworzy obiekty, instalacje, prace site-specific, wideo, prace w przestrzeni Internetu.

Jubileusz 45-lecia twórczości Grażyny Zielińskiej. Wernisaż wystawy odbędzie się online na profilu Muzeum Diecezjalnego na Facebooku - kliknij, aby przejść na profil

9 lutego obchodzimy Międzynarodowy Dzień Pizzy. Z tej okazji Galeria przygotowała konkurs plastyczny na projekt niezwykłej pizzy.

Na konkurs napłynęło ponad 150 prac z Torunia i okolic, ale nawet z Gliwic czy Bielsko-Białej. Pomysłowość i kreatywność dzieci i młodzieży była zaskakujaca. Prace wykonane były różnymi technikami plastycznymi. W części z nich wykorzystano ciekawe i niebanalne materiały - niekoniecznie plastyczne. Jedna z prac była udokumentowanym działaniem artystycznym.

8 lutego jury wyłoniło 3 nagrody główne oraz nagrody specjalne i wyróżnienia.

Aby obejrzeć prace, przejdź na Facebook lub stronę internetową Galerii i Ośrodka Plastycznej Twórczości Dziecka

Pomysł na zorganizowanie wystawy prezentującej działalność pracowni grafiki warsztatowej Zespołu Szkół Plastycznych w Bydgoszczy w Galerii i Ośrodku Plastycznej Twórczości Dzieci i Młodzieży w Toruniu zrodził się spontanicznie, kilka lat temu, podczas jednego z wernisaży cyklicznego konkursu graficznego organizowanego przez toruńską placówkę. Wystawa, której nadaliśmy tytuł „GRAFICZNE POLE”, doskonale wpisuje się w cykl wydarzeń towarzyszących obchodom 75-lecia powstania ZSP w Bydgoszczy, przypadających na rok 2020.

Od wielu lat bydgoski plastyk jest stałym uczestnikiem organizowanych przez toruńską galerię międzynarodowych konkursów graficznych, tak, więc obecna prezentacja daje nam sposobność do jeszcze szerszego pokazania prac naszych uczniów z okresu ostatniego dwudziestolecia. Tradycje Liceum Plastycznego w Bydgoszczy sięgają 1911 roku i działalności Królewskiej Szkoły Rzemiosł i Przemysłu Artystycznego, z Wydziałem Grafiki i Plakatu. W okresie międzywojennym utworzono Państwową Szkołę Przemysłu Artystycznego, w której dział graficzny prowadził wybitny twórca Karol Mondral, uczeń Wojciecha Gersona.

Po wyzwoleniu w 1945 roku powołano w Bydgoszczy Państwowe Liceum Technik Plastycznych. Jednym z założycieli szkoły był artysta grafik Stanisław Brzęczkowski, ekspert w dziedzinie poligrafii na Pomorzu. W latach następnych nauka podstaw grafiki warsztatowej stanowiła ważny czynnik w ramowym procesie kształcenia. Powstały specjalistyczne pracownie, reprezentowane są przez prawie wszystkie klasyczne techniki graficzne. W gronie nauczycieli byli min. Marian Kokoszyński, Bogdan Kowalski, Stanisław Matuszczak, Jolanta Czerwińska, Jan Smagieł i Jerzy Wankiewicz. Obecnie pracownie graficzne prowadzą Ewa Gordon, Jarosław Nowak i Agata Ciesielska. Nie są to tylko ćwiczenia szkolne ukierunkowane na naukę zawodu, lecz wyraźnie stawiany jest cel artystyczny; cenione są postawy poszukujące, określające świadomość młodego pokolenia.

Nagrody i wyróżnienia uzyskane w międzynarodowych, regionalnych i środowiskowych konkursach plastycznych, to najlepsze świadectwo wysokiego poziomu uczniowskich prac. Wiele grafik wystawianych jest na ekspozycjach stałych i zmiennych w licznych obiektach publicznych miasta i regionu; często też biorą udział w akcjach charytatywnych. W szkole uczniowie mają do dyspozycji cztery pracownie grafiki warsztatowej: wypukłodruku, wklęsłodruku, litografii i serigrafii, które działają nieprzerwanie od początku istnienia szkoły i są sukcesywnie modernizowane. Rezultatem konsekwentnych działań nauczycieli włożonych w pielęgnowanie i rozwijanie zainteresowań młodzieży szlachetnymi technikami grafiki jest powołanie w roku 2019 specjalizacji Techniki Druku Artystycznego. Oprócz zadań programowych z grafiki artystycznej i użytkowej uczniowie biorą udział w plenerach i warsztatach graficznych; realizują prace dyplomowe w oparciu o tradycyjny warsztat a najlepsze dokonania w tym zakresie prezentowane są na Ogólnopolskim Biennale Najlepszych Dyplomów Liceum Plastycznych w Galerii Miejskiej bwa.

Działalność pracowni graficznych nie ogranicza się jedynie do pracy z uczniami szkoły. W oparciu o profesjonalne wyposażenie organizowane są także zajęcia otwarte dla zainteresowanych w ramach współpracy z Urzędem Miasta i Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy, a także z Kujawsko-Pomorskim Centrum Edukacji Nauczycieli.

Popularność wśród naszych uczniów tradycyjnych technik grafiki warsztatowej zrodziły potrzebę zorganizowania, przez nauczycieli prowadzących pracownie, Międzynarodowego Triennale Grafiki. W 2019 roku mieliśmy już czwartą edycję tego konkursu, który został wpisany na listę Imprez Rekomendowanych Szkolnictwa Artystycznego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Wybierając grafiki uczniowskie do przygotowywanej toruńskiej ekspozycji, mieliśmy możliwość ponownego przeanalizowania prac w szerszym kontekście czasowym i kulturowym, zaobserwowania zmieniających się postaw twórczych i języka plastycznego, a jednocześnie dało nam to możliwość do wspomnień i refleksji.

Aby dowiedzieć się więcej, przejdź na Facebook lub stronę internetową Galerii i Ośrodka Plastycznej Twórczości Dziecka

W holu Książnicy Kopernikańskiej prezentujemy 10 wielkoformatowych fotografii przedstawiających Państwo Środka widziane oczami jego mieszkańców. Motywem wiodącym ekspozycji jest rozwój technologiczny prowincji Hubei. Dokumentują ją zdjęcia przedstawiające m.in.: nocną panoramę miasta Jingmen, ekologiczną autostradę w rejonie zbiornika wodnego Danjiangkou, park miejski w Jingzhou, Bibliotekę Uniwersytetu Hubejskiego.

Wstęp wolny

Oprowadzanie po wystawie w przestrzeni CSW. Zapisy: eduakcje@csw.torun.pl
Wstęp: 1 zł. Limit miejsc: 15 osób

Po wystawie oprowadza dr Radosław Osiński.

Sylwester Ambroziak jest jednym z najwybitniejszych współczesnych polskich rzeźbiarzy. Już od 30 lat bardzo aktywnie wystawia, regularnie zaskakując publiczność i krytykę nowymi pomysłami i zastosowanymi technologiami.

Na wystawie „Niewinność” zaprezentujemy trzy grupy rzeźb oraz filmy animowane. W wyjątkowej przestrzeni sali kolumnowej CSW, mającej wysokość 7,26 metra, zostaną podwieszone rzeźby z cyklu „Opuszczone” (2010–11). To dzieło zupełnie odrębne w całej twórczości artysty; projekt oryginalny i nowoczesny, wykorzystujący tradycyjny warsztat rzeźbiarski w połączeniu z ruchem oraz multimediami (audio i wideo). Dopełnieniem tej grupy podwieszonych prac będą „Opuszczone (klęczące)” oraz „Piaskownica” (2018): instalacja oparta o konstrukcję stalową, na której, niczym na scenie, umieszczona jest tytułowa piaskownica z prawdziwym piaskiem.

Po raz pierwszy jednak nie rzeźby i instalacje są najważniejsze na wystawie Ambroziaka, lecz jego filmy. Artysta zajmuje się tworzeniem eksperymentalnych animacji już od 10 lat. Animacje są ściśle związane z jego rzeźbami, bo faktycznie mamy do czynienia z ożywionymi projektami rzeźbiarskimi, które „grają” w filmach. Grupom rzeźb Ambroziaka będą towarzyszyły projekcje na wielkoformatowych ekranach w sali kolumnowej CSW. Pokażemy filmy: „Pokój”, „Baranek”, „Mesjasz”, „Łąka” oraz „Niewinne”. Ostatni z nich będzie miał oficjalną premierę na naszej wystawie i do jego tytułu nawiązuje również tytuł całej ekspozycji. Będzie to niejedyna premiera, gdyż artysta kończy właśnie prace nad najnowszą animacją, którą, miejmy nadzieję, uda nam się pokazać w CSW.

Kurator: Wacław Kuczma. Koordynacja: Renata Sargalska, Mateusz Kozieradzki. Realizacja wystawy: Wojciech Ruminski