Wystawa | www.torun.pl

Galeria 21 Wieku zaprasza na wirtualny wernisaż wystawy fotografii Sergeya Meltseva

Podczas wirtualnego wernisażu zobaczymy w postaci nagrania video wywiad z autorem wystawy. Dowiemy się, skąd pomysł i jak powstawały zdjęcia do wystawy. Po wernisażu odwiedzający zostaną przekierowani na wystawę.

O wystawie:
Fotograf i artysta Sergey Maltsev mieszka w moskiewskiej metropolii już prawie 30 lat. Wykonując zawód fotografa, pokonuje codziennie samochodem dziesiątki kilometrów, przemieszczając się często z prędkością pieszego lub rowerzysty.

Spędzany w samochodzie czas postanowił wykorzystać, fotografując Moskwę z perspektywy kierowcy samochodu. Niewielki cyfrowy aparat leżący na prawym siedzeniu, zawsze gotowy jest do działania. Fotografuje mijane obiekty, zarówno z prawej jak i lewej strony. W ten sposób tworzy unikalne fotografie mijanej architektury, ulic i mostów, a wszystko to robi w ciągu dodatkowych 90 godzin miesięcznie spędzanych w samochodzie. Fotografie są dokumentem miasta drugiej dekady XXI wieku, jak i autorskim, bardzo osobistym portretem miejsc znanych i tych tylko mijanych w ciągu 90-godzinnych comiesięcznych podróży.

Fundacja „For Photography” stworzyła wirtualną galerię wystawową Gallery of the 21st Century
Wirtualna galeria to zaaranżowane przez fundację przestrzenie dla twórców obrazu (fotografików, grafików malarzy), którzy będą mogli wystawiać swoje dzieła, tworząc w ten sposób nowoczesną formę komunikowania się z odbiorcami sztuk wizualnych.
Zaletą wirtualnej galerii jest nieograniczony dostęp do wystaw przez 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Aby zwiedzić wystawę, nie musimy wychodzić z domu, a prezentowane na wystawie prace można obejrzeć, spacerując po salach wystawowych i powiększać prezentowane dzieła do rozmiarów monitora.

Wejdź na stronę galerii, by obejrzeć wystawę

Co wiemy o ulicy św. Anny (sensente Annengasse, platea Sancte Anne, sante Annengasse), Starotoruńskiej (Aldin Thorunschingassi, platea Atiqua Thorunensis, Alden Thorunschingasse, Aldenthornischengasse, Altthorschengasse) i Przy Kościele Św. Jana (kegen sunt Johann, by deme Kirchoffe, by synte Johanskirche, bey dem Kirche), czyli dzisiejszej ul. Mikołaja Kopernika i jej najbliższych okolicach – Rabiańskiej (Rabiansgasse, platea Rabiani, Rabiesgasse, Rabingsgasse, Rabisgasse, Rabesgasse, Rabensgasse wraz z Finstergasse), Żeglarskiej (Ziglergasse, Segelergasse, Segillergasse, Zegelergasse wraz z Hunregasse, Hunnergasse), Św. Ducha (Heiligen Geistesgasse, Heiligin Geistisgasse, Heiligengeistgasse, platea Sancti Spiritus), a także o Piekarach (Beckergasse wraz z Czegingasse, Czegengasse, Zegengasse)? Któż tu żył, jak mieszkał i czym się zajmował? Co wynika z historycznych źródeł pisanych? Kiedy rejon został zasiedlony i zabudowany, jak się rozwijał?

Według badań historyków w XV wieku funkcjonowało na ul. Św. Anny 18 samodzielnych ekonomicznie działek mieszkalnych i 5 tzw. bud. W 1394 roku było tu 30 właścicieli i 17 lokatorów, w 1450 roku już 10 właścicieli.

Ulica i okolica miała elitarny charakter mieszkalny. Już w 1394 roku mieszkał tu rajca i ławnik, zaś w 1450 roku 2 rajców i ławnik. W XVI wieku charakter ten zaczął się zmieniać, a północne działki pierzei dzisiejszej ul. Kopernika połączono z zabudowaniami południowej linii Rynku Staromiejskiego. W 1550 roku mieszkało tu 11 właścicieli i wzrosła liczba lokatorów, a także spichlerzy. Jak mogło wyglądać życie ich mieszkańców? Jaki był wpływ umiejscowienia katedry i bramy miejskiej w okolicy?

W latach 70 – tych XX wieku pod dzisiejszym poziomem drogi odkryto relikty ulicy w postaci średniowiecznych dranic posadowionych na legarach, zachowane fragmenty ścieku, a na obrzeżach poziomy osadnicze oraz ocembrowaną studnię z XIII wieku.

Jakie grupy zawodowe mieszkały na Kopernika? Czy pozostały po nich ślady w źródłach pisanych? A może zachowały się przedmioty codziennego użytku średniowiecznych mieszkańców ul. Św. Anny? Czy można skorelować te informacje?

Na parceli przy ul. Kopernika 11/13 znaleziono glinianą skarbonkę, przy ul. Kopernika 15 skórzana sakiewkę, przy Kopernika 17 grzebień tkacki. A to wciąż nie wszystko, co wiemy o tej ulicy ze średniowiecznym rodowodem. Już jesienią zapraszamy na wystawę czasową w Domu Mikołaja Kopernika.

Alicja Markia Lubowicka

UWAGA! Dostępność ekspozycji dla zwiedzających jest uzależniona od aktualnych obostrzeń epidemicznych.

Tak! Słowo stało się ciałem! W sztuce, która bierze się z ciała, ziemi, nie przez ten czy inny kolor, ale przez nadanie wiarygodności naszym działaniom. Ta wiarygodność to nasza wewnętrzna duchowa odwaga. Proporcje tej odwagi to siła naszej intuicji, a ta – z nas wszystkich tych i poprzednich żywotów. W trakcie wystawy zobqczymy dzieła Anny Wysockiej, Janusza Mirosława Dembowskiego, Wojciecha Kozioła.

Pomysłodawca, założyciel Grupy Artystycznej TETRAPODA – Janusz Mirosław Dembowski.

Wystawa ponownie czynna w Galerii Muz od poniedziałku do piątku w godz. 11:00-19:00. Wstęp wolny

Przekrój prac z okresu ostatnich 20 lat Pawła Nowaka – grafika, malarza, twórcy własnej techniki reliefowej na papierze, laureata Grand Prix – Nagrody Prezydenta Miasta Torunia oraz Nagrody Dziekana Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Credo artysty to ciągłe poszukiwanie fascynujących rozwiązań w obszarach reliefowych. Istotą wartości formalnych, którym hołduje malarz jest faktura i relief właśnie. Zaś dominantą kolorystyczną jest czerń, zakłócona niekiedy pojawiającym się kolorem. Forma obrazów w większości wykonanych techniką reliefową graniczy z rysunkiem i asamblażem.

Wystawa zawiera cykle oraz pojedyncze artefakty, około 50 prac, w tym obrazy wielkoformatowe (210×300 cm), (140×210 cm) oraz mniejsze (100×70 cm). Kluczem ekspozycji jest chronologia. Prace najwcześniejsze – jeszcze przedstawiające, na przestrzeni lat ewoluują do poziomu bytów synergicznych – pozbawionych anegdoty.

Wstęp wolny. Wystawa ponownie czynna w Galerii Artus od poniedziałku do piątku w godz. 10:00-19:00, w soboty i niedziele w godz. 12:00-19:00

Oprowadza dr Radosław Osiński.

Wystawa towarzysząca 28. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego EnergaCAMERIMAGE 2020

Helmut Newton należy bez wątpienia do najbardziej kontrowersyjnych artystów XX wieku. Jego fotografie, początkowo dokumentujące modę, z czasem stały się prowokującymi dziełami sztuki. Fotografowanie modelek, nawet ubranych według najnowszych trendów, szybko jednak znudziło ambitnego, zainteresowanego ciągłym przesuwaniem granic twórcę – co wyraźnie zobaczymy na retrospektywie prac Helmuta Newtona w toruńskim Centrum Sztuki Współczesnej.

Instalacja multimedialna w kontenerach na Bulwarze Sztuki CSW poświęcona filmowi niememu „Gabinet doktora Caligari” z okazji 100-lecia jego premiery. Zawiera w sobie serię prezentowanych na monitorach materiałów filmowych, poświęconych filmowi oraz epoce, w jakiej powstał, a także współczesną interpretację tego dzieła dokonaną przez polskich artystów malarzy: prof. Zdzisława Nitkę i Eugeniusza Minciela. Ważną częścią kontenerowej instalacji jest multimedialna rzeźba Cezara w skrzyni, wykonana przez warszawskiego rzeźbiarza Sylwestra Ambroziaka.

W środkowej części instalacji zaprezentowany zostanie film wolumetryczny „Sen Cezara” w wersji 2D. Dzieło zostało wyprodukowane na zlecenie Goethe-Institut w firmie UFA X w Babelsbergu k. Poczdamu pod Berlinem. W role Cezara i doktora Caligariego wcielili się znani polscy aktorzy: Arkadiusz Jakubik i Jakub Gierszał.

W ostatniej części instalacji urządzone zostanie mini kino, gdzie wyświetlana będzie odrestaurowana wersja klasycznego „Gabinetu doktora Caligari”.

Materiały online można oglądać na: www.zwiedzaj.csw.torun.pl

W związku z obostrzeniami wynikającymi z sytuacji epidemicznej - otwarcie przełożone na inny termin!

Otwarcie nowego oddziału Muzeum Okręgowego w Toruniu – Muzeum Twierdzy Toruń.

Ze względu na obostrzenia sanitarne widzowie niestety nie wezmą udziału w planowanych wcześniej atrakcjach, m.in.: pikniku militarnym, pokazach, występach zespołów muzycznych. Na zainteresowanych czekać będzie jednak pięciu przewodników, którzy oprowadzą po obiekcie. Każdy z nich będzie mógł oprowadzić grupę składającą się maksymalnie z czterech osób. Oznacza to, że w danej chwili na terenie muzeum będzie mogło przebywać maksymalnie dwudziestu zwiedzających. By uniknąć problemów, ruchem gości przed budynkiem kierować będą pracownicy obsługi i wolontariusze. Organizatorzy proszą o wyrozumiałość i w przypadku dużego zainteresowania cierpliwe oczekiwanie na swoją kolej oraz przestrzeganie zasad bezpieczeństwa tj. zachowanie bezpiecznych odległości oraz zasłonięcie ust i nosa.

Muzeum będzie można zwiedzać w sobotę i niedzielę w godz. 10.00-18.00. Udział w wydarzeniu jest bezpłatny. Ponadto, podobnie jak w innych oddziałach Muzeum Okręgowego, w każdą środę wstęp do placówki również będzie bezpłatny.

Muzeum Twierdzy Toruń mieści się przy ul. Wały Generała Sikorskiego 23/25, w zlokalizowanych przy Dworcu PKS budynku dawnych Koszar Bramy Chełmińskiej, będących elementem XIX-wiecznego fortecznego systemu obronnego, powstałego dla wzmocnienia wschodniej granicy Prus. Dziś toruńskie fortyfikacje to jeden z najlepiej zachowanych w Europie zespołów budowli obronnych, stanowiący niezwykle cenny zabytek architektury militarnej.
W salach dawnych koszar przygotowano wystawę, która za pomocą plansz, makiet, dioram i urządzeń multimedialnych przybliża zwiedzającym wielowiekową historię fortyfikacji Torunia oraz wszelkie aspekty z nią związane. Wystawę uzupełniają cenne eksponaty m.in. przewoźna wieża pancerna czy też broń będąca na wyposażeniu żołnierzy broniących miasta. W salach ekspozycyjnych można zapoznać się z poszczególnymi etapami powstawania i funkcjonowania Twierdzy Toruń, od średniowiecza, poprzez czasy nowożytne, wiek XIX aż do końca II wojny światowej.

dzień otwarty (wstęp wolny): 6.11. (piątek), godz. 12.00–17.00
wernisaż on-line (Facebook galerii): 6.11. (piątek), godz. 18.00

Galeria Sztuki Wozownia – bezpośrednia spadkobierczyni tradycji m.in. toruńskiego oddziału BWA – świętuje 70-lecie działalności wystawienniczej. Dzieje galerii sięgają nie tylko głęboko w przeszłość, ale są też niezwykle skomplikowane, bo toczyły się meandrami kolejnych zmian strukturalnych, nazewniczych, organizacyjnych. Na jej losy oddziaływały różnorodne czynniki – ścisły związek z toruńskim Związkiem Polskich Artystów Plastyków, zmiany administracyjne w kraju czy wreszcie osobowość i indywidualność osób, które nią kierowały.

Jak podkreśla dyrektorka Wozowni Anna Jackowska „Galeria sztuki współczesnej to nie muzeum, któremu upływające lata automatycznie dodają dostojeństwa, szacunku, powagi. Te wartości niekoniecznie są dla galerii najważniejsze. Jednak 70 lat istnienia Wozowni w Toruniu ma znaczenie. Świadczy chociażby o upartym uznawaniu sztuki za wyjątkowy i niezwykle znaczący obszar działalności człowieka. To przekonanie, a także otwartość i ciekawość, pozwalały nam towarzyszyć artystkom i artystom, krytyczkom i krytykom sztuki przez te wiele lat różnych zmian”.

Obchody jubileuszu toczą się w cieniu pandemii, więc mają charakter kameralny. Ich głównym punktem są trzy wystawy zajmujące całą przestrzeń Wozowni, oraz publikacja, która nie tylko zarysowuje hi-storię galerii i omawia najważniejsze organizowane w niej wydarzenia, ale również zbiera wspomnienia osób współpracujących z nią na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat.

Wystawa „Podróż w przeszłość” stanowi wgląd w siedem dekad historii galerii. Wyraźne punkty w tej opowieści wyznaczają miejsca, które stanowiły jej siedzibę – chronologicznie: tzw. Dom Plastyka przy ul. Chełmińskiej, Dwór Artusa, pawilon wystawienniczy na ul. Ducha św. i – wreszcie – bezpośrednio przylegający do niego zabytkowy budynek dawnej pruskiej wozowni artyleryjskiej. Ekspozycja kreśli obraz przemian, jakie przeszła galeria, w 1950 roku rozpoczynająca działalność jako Delegatura w Toruniu Oddziału CBWA w Bydgoszczy, a dziś będąca instytucją kultury Samorządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Na wystawie zobaczyć można pamiątki, plakaty, materiały archiwalne czy fotografie z lat 1950–2020. Wiele miejsca poświęcono imprezom, które stanowią charakterystyczny rys Wozowni: triennale „Kolor w grafice”, konkursowi na małą formę malarską czy pokazom plakatu z cyklu „Persona”, organizowanego we współpracy z Muzeum Narodowym w Poznaniu. Na okresie od 1999 roku, kiedy oficjalnie ukonstytuowała się Galeria Sztuki Wozownia, koncentrują się z kolei prezentowa-ne wideowywiady z osobami, które na przestrzeni ostatnich dwóch dekad blisko związane były z insty-tucją, współtworząc jej program – m.in. kuratorkami Małgorzatą Jankowską i Martą Smolińską.

Drugą z wystaw jest pokaz najlepszych studenckich projektów identyfikacji graficznej jubileuszu #70latWozowni, które powstały w ramach zajęć w pracowni projektowania wizualnego, prowadzonych przez prof. Krzysztofa Białowicza dla studentów i studentek Katedry Intermediów WSP UMK w Toruniu. Najlepsze plakaty, znaki i animacje zaprojektowane przez 24 młodych adeptów i adeptki sztuki wybrane zostały spośród kilkudziesięciu zgłoszonych prac. Jury zakwalifikowało do listopadowego pokazu najciekawsze z nich oraz zdecydowało, że oficjalnym projektem identyfikacji wizualnej jubileuszu stanie się propozycja Julii Gorzkiewicz. Wyróżnienia przyznano natomiast projektom Anny Kiszkowiak, Beaty Marchlewskiej i Magdaleny Skarbek.

Bardzo istotną częścią obchodów jubileuszu jest także wystawa wybranych prac z kolekcji Wozowni. Zasadniczą część galeryjnych zbiorów, bo aż 540 obiektów, stanowi grafika warsztatowa. O ich wartości świadczą słowa Tadeusza Marciniaka – badacza i teoretyka sztuki – który pisał: „Jest to nie tylko imponująca kolekcja, ale także niejako ilustracja historii grafiki polskiej ostatnich lat minionego wieku. Można na jej podstawie (…) wyrobić sobie zdanie o trendach, fascynacjach, technikach grafiki polskiej i pośrednio tym, co istotne w grafice europejskiej czy światowej”. Kolekcja powstawała od 1982 roku, głównie dzięki zakupom prac z kolejnych edycji ogólnopolskiego triennale „Kolor w grafice”. Selekcja 90 pereł ze zbiorów Wozowni, zaprezentowana toruńskiej publiczności, obejmuje dzieła wybitnych twórców, takich jak m.in. Jan Berdyszak, Roman Cieślewicz, Halina Chrostowska, Ryszard Gieryszewski czy Jerzy Grabowski, w tym także artystów związanych z Wydziałem Sztuk Pięknych UMK czy lokalnym oddziałem ZPAP – m.in. Zygmunta Kotlarczyka, Ryszarda Krzywki, Barbary Narębskiej-Dębskiej, Edmunda Piotrowicza, Janusza Przybylskiego czy Marii Wąsowskiej.

Obchodom jubileuszu towarzyszy publikacja #70latWozowni pod red. Anny Jackowskiej, sfinansowana ze środków Samorządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

Celem ekspozycji jest przybliżenie życia Jana Limonta i jego twórczości obejmującej okres od lat 30. do końca lat 70. XX w. Na ekspozycji zaprezentowane są dokumenty i fotografie osobiste oraz rodzinne, jak również liczne wyroby ceramiczne. Towarzyszy im szczególny film pt. „Mój ojciec” zrealizowany w latach 70. XX w. i dokumentujący pracę garncarza w warsztacie. Autorem filmu jest Zbigniew Limont, syn Jana, który przez pewien okres również zajmował się wyrobem ceramiki.

Ze względu na fakt, iż Jan Limont swoją twórczością nawiązywał do garncarskich tradycji wileńskich, na wystawie zaprezentowane zostały także przykładowe wyroby innych garncarzy wywodzących się z terenów Wileńszczyzny (głównie ceramika Aleksandra Azarewicza oraz anonimowa ceramika z Wilna datowana na okres międzywojenny). Zaprezentowano także prace wykonane przez Zbigniewa Limonta w latach 70. XX w. oraz narzędzia i przybory garncarskie pochodzące ze zbiorów Muzeum Etnograficznego w Toruniu, które zazwyczaj znajdowały się w każdej pracowni garncarskiej.

W ramach ekspozycji powstała również część edukacyjna, na której planowane są prelekcje, zajęcia i warsztaty poświęcone garncarstwu i ceramice, prowadzone przez Dział Edukacji MET, autorów wystawy oraz profesjonalnych garncarzy.

Autorzy scenariusza i kuratorzy wystawy: Jarosław Pawlikowski i Grażyna Szelągowska
Oprawa plastyczna: Barbara Górka
Ekspozycja ze zbiorów: Muzeum Etnograficznego w Toruniu, innych muzeów i kolekcji prywatnych
Dowiedz się więcej o katalogu ekspozycji

Niezwykła wystawa rzeźb balansujących Jerzego „Jotki” Kędziory zawiśnie nad głowami spacerujących ulicą Szeroką i Królowej Jadwigi. „Ku równowadze” to plenerowa prezentacja rzeźb, których genezą były przemyślenia artysty związane z transformacją ustrojową lat 80. i 90. „Były wyrazem niepokoju – jak odnajdę się w nowej rzeczywistości, rządzącej się nowymi dla wszystkich regułami, zawieszony pomiędzy starym a nowym, wydany na działanie zmieniającego się otoczenia” – mówił autor.

Projekt ten, będący metaforą zmiany, z czasem nabrał wymiaru uniwersalnego. Jak twierdzi twórca, dzisiaj stajemy w obliczu nowych wyzwań, tak w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym - jak poradzić sobie w sytuacji nadciągających kryzysów – ekonomicznego, politycznego, społecznego, jak odnaleźć się w świecie pandemii, niepewności jutra, zmieniających się międzyludzkich relacji.

Widzowie w Toruniu zobaczą prace z serii „Groteska transformacji”, „Bieguni”, „Małe akrobatki” i najnowszej, poświęconej herosom sportu. „Prezentacja jest próbą przerwania niemocy w tych niełatwych czasach (wyrzeczeń i obostrzeń), co dla mnie ważne w realu, nie on-line. To manifestacja ku równowadze - oswajania i normalizowania stosunków międzyludzkich” – pisze artysta.

Jerzy „Jotka” Kędziora (ur. 1947 w Częstochowie) – rzeźbiarz, malarz, projektant, nauczyciel, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Uczestnik około 500 wystaw w kraju i za granicą. Autor pomników i rzeźbiarskich akcentów do przestrzeni publicznych, zdobywca wielu nagród. Od początku swojej artystycznej podróży Kędziora interesował się sztukami kinetycznymi i eksperymentami rzeźbiarskimi. Zmienność czasu, wyborów i egzystencji we współczesnych czasach stała się podstawą jego poszukiwań artystycznych, które skłoniły go do rozpoczęcia prac nad rzeźbami balansującymi, dzięki czemu zyskał uznanie na całym świecie. Pokazywał je na monumentalnych wystawach plenerowych, w tym w Dubaju, Abu Dhabi, Palm Beach, Long Island, Berlinie, Pradze czy Singapurze, a także na takich wydarzeniach, jak Biennale Sztuki w Wenecji, Art. Basel Miami, ArtTaipei, ArtMonaco czy ARTZUID - Biennale Rzeźby w Amsterdamie. W sąsiedniej Bydgoszczy można oglądać rzeźbę Jerzego Kędziory „Przechodzący przez rzekę”. Postać młodego mężczyzny z przepaską na biodrach zawieszona jest na linie nad Brdą, w pobliżu mostu Jerzego Sulimy-Kamińskiego.

Organizatorem wystawy jest Jerzy Kędziora wraz z Fundacją Art&Balance.