Praktyki konceptualne 1965-1980. Wystawa Jarosława Kozłowskiego
Wystawa monograficzna czołowego polskiego konceptualisty Jarosława Kozłowskiego. Obejmuje przede wszystkim wczesne prace artysty, nigdy dotąd nie eksponowane – wyłania się z nich swoisty „portret artysty z czasów młodości”, naszkicowany na tle polityczno-społecznych wydarzeń tamtego okresu. Zobaczymy także rysunki, fotografie oraz zrekonstruowane na potrzeby pokazu instalacje odnoszące się do kluczowych dla twórcy problemów, związanych z artystyczną interpretacją języka.
Jarosław Kozłowski od lat 70. uważany jest za jedną z czołowych postaci konceptualizmu – wyróżnia go szczególna intelektualna dociekliwość w analizie logicznych struktur języka sztuki. Sam artysta, nie odcinając się od zainteresowań paradoksami logiki i grami językowymi, często polemizował z tego rodzaju uproszczoną klasyfikacją, wskazując na obecność w swoich pracach, także tych najbardziej „analitycznych”, prywatnych szyfrów związanych z osobistymi odczuciami i doświadczeniami rzeczywistości. W opublikowanej w katalogu Rzeczy i przestrzenie (Muzeum Sztuki w Łodzi, 1994) rozmowie z Jerzym Ludwińskim, mówił o swoistej zmianie miejsc między czystymi ideami a tym, co osadzone i dobrze rozpoznawalne w otaczającym nas świecie: „Dzięki tej grze znaczeń pojęcia i przedmioty zyskują nowe sensy. Inaczej krzesło pozostawałoby zawsze krzesłem i tylko krzesłem, a przecież zdarza się, że czasami staje się wieżą Eiffla”. Pośród różnych przykładów prywatnych szyfrów przywołał swoją książkę artystyczną Grammar/Gramatyka z 1973 r. (eksponowaną w ramach toruńskiej wystawy), w której czasownik to be (być), odmieniany według trybów czasowych właściwych gramatyce języka angielskiego, poddany został próbie realnego kalendarza. Czas książkowy tożsamy był z aktualnym czasem powstawania książki, ten z kolei pozostawał w związku z wydarzeniami egzystencjalnymi, doznanymi przez autora w tym przedziale czasowym. W rezultacie praca oparta na formalnych regułach gramatycznych mogła być odczytywana również jako rodzaj osobistego dziennika artysty.
W ramach toruńskiej wystawy pokazano m.in. szkice, rysunki, obrazy i asamblaże z drugiej połowy lat 60., w większości nigdy dotychczas nie eksponowane i niejako odkryte na nowo przez samego autora. Odsłaniają one nieznane dotąd oblicze artysty, wówczas jeszcze studenta poznańskiej PWSSP. Powstałe całkowicie niezależnie od obowiązujących programów prace są zapisem bardzo subiektywnych doznań i doświadczeń, odnoszących się również do kontekstu politycznego tamtego czasu.
godziny otwarcia:
wtorek-czwartek, godz. 10.00-18.00
piątek, godz. 10.00-20.00
sobota-niedziela, godz. 12.00-18.00
