Wystawa | www.torun.pl

Wystawa scala w sobie dwa wymiary, które naznaczyły i naznaczają po dziś dzień dzieje ludzkości. Wymiar misterium miłości i misterium cierpienia. Wystawa jest próbą zabrania głosu w sprawie sensu cierpienia i miłości, poprzez odwołanie się do symboliki ikon greckich. Jest też poszukiwaniem języka artystycznego wkraczającego w nieogarniętą tajemnicę współistnienia cierpienia i miłości dla odkrycia „pokładów” ich twórczej koegzystencji, bez minimalizowania wyrazu boleści.
Wystawa „Tabernakulum” nie oddala od życia, a wprost przeciwnie zaprasza do przemyślenia własnego życia, dzięki artystycznemu ujęciu starcia się cierpienia z miłością w życiu ich protagonistek: Małgorzaty i Darii, którym wystawa jest poświęcona.

Galeria czynna codziennie oprócz niedziel i dni świątecznych w godz. od 8.00 do 20.00

Wstęp wolny

Dorota Borowska, artystka o stopniu doktora Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, zaprezentuje w zaciemnionej przestrzeni galerii projekt zainspirowany tekstem z „Hamleta” Szekspira: „Mógłbym być zamknięty w łupinie orzecha i czuć się panem niezmierzonych przestrzeni (gdybym snów nie miewał)”. Dorota Borowska maluje obrazy z wykorzystaniem farb olejnych i UV na płótnie, w efekcie czego naświetlana lampami UV farba zaczyna świecić, odsłaniając ukryte wnętrze obrazów.
„Obrazy Doroty Borowskiej wypływają z dwóch, splatających się ze sobą kierunków poszukiwań - fluorescencji w malarstwie oraz zainteresowania geometrią. Ten splot wydaje się najbardziej interesujący, ponieważ w efekcie widzowie mają do czynienia z traktatami o malarstwie, opierającymi się na technologicznym przeformułowaniu bazowych warunków jego powstawania – ultrafioletowego światła i ciemności.”

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00-20.00 – wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00-18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00-18.00 – wstęp wolny

Bilety: 5 zł, ulgowy 3 zł, grupowy (5-15 osób) 15 zł, wtorek, niedziela - wstęp wolny

„Młoda malarka Celina Kanunnikava swoją twórczością udowadnia, że malarstwo może być krytyczne i zaangażowane, nie tracąc przy tym wieloznaczności i nie stając się jednowymiarową publicystyką. Artystka, żyjąc w Mińsku i Poznaniu, konfrontuje się zarówno z postsowieckim reżimem Łukaszenki, jak i z nadmiarem swobody czy tyranią możliwości – tak współczesną rzeczywistość czujnie opisał Zygmunt Bauman. Kanunnikava doświadcza polityki na własnym ciele, biorąc udział w manifestacjach i protestach na Białorusi. Jej twórczość inspirują zatem zarówno własne doznania, jak i świadomość Historii. Wystawa w toruńskiej Wozowni, w nawiązaniu do słynnej książki Eliasa Canettiego z 1960 roku, nosi tytuł „Masa i władza”. Na obrazach Kanunnikavej protestujący tłum przypomina falujący, wielki organizm. Jak pisał Canetti, jednostka tonie w nim, lecz jednocześnie wiele czerpie z siły zbiorowości. (…) Potraktowanie wizerunku protestującego tłumu jak żywego, wielogłowego organizmu pozwala z kolei na stawianie uniwersalnych pytań o miejsce i możliwości działania jednostki wobec Historii. Malarstwo Kanunnikavej nie dotyczy zatem jedynie Białorusi: rysuje kondycję człowieka wobec machiny władzy.” (Marta Smolińska)
Celina Kanunnikava, absolwentka UAP, w 2014 roku zdobyła główną nagrodę - Nagrodę Artystyczną w trzeciej edycji ogólnopolskiego konkursu Nowy Obraz / Nowe spojrzenie, organizowanym przez Wydział Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00-20.00 – wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00-18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00-18.00 – wstęp wolny

Bilety: 5 zł, ulgowy 3 zł, grupowy (5-15 osób) 15 zł, wtorek, niedziela - wstęp wolny

45 lat temu, 21 lipca 1969 roku Neil Armstrong opuścił moduł księżycowy Apollo 11 i stanął na powierzchni Księżyca. To właśnie wtedy padły słowa: „To jest mały krok człowieka, ale wielki skok dla ludzkości”. To był jeden z przełomowych momentów w dziejach ludzkości.
Ale lądowanie człowieka na Srebrnym Globie dla wielu pozostaje też najpiękniejszym momentem telewizji i mediów w ogóle. Z perspektywy czasu wielu uważa, że amerykański program podboju Księżyca, nie przyniósł ludzkości wymiernych korzyści, ale do dziś pozostaje triumfem ludzkiej nauki i przykładem zaangażowania i ofiarności jego uczestników.

Na zaproszenie odpowiedziało 124 artystów z 30 krajów z Europy, Azji, obu Ameryk, Australii. Wystawa została zrealizowana dla Galerii Działań w Warszawie, a jej kuratorem jest Wojciech Różyński.

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00-20.00 – wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00-18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00-18.00 – wstęp wolny

Bilety: 5 zł, ulgowy 3 zł, grupowy (5-15 osób) 15 zł, wtorek, niedziela - wstęp wolny

artyści: Katarzyna Kobro, Inge Mahn (współpraca: Irene Pätzug i Valentin Hertweck), Ulrike Mohr, Natalia Stachon, Iza Tarasewicz
Wystawa, w ramach której nastąpi spotkanie 5 rzeźbiarek różnych generacji, urodzonych pomiędzy 1898 a 1980 rokiem, pochodzących z Polski i Berlina. Inge Mahn, Ulrike Mohr, Natalia Stachon i Iza Tarasewicz zostały zaproszone przez kuratorkę wystawy do przygotowania instalacji przestrzennych w poszczególnych salach wystawowych pierwszego piętra CSW. W swoich dziełach, prezentowanych w CSW, artystki koncentrują się przede wszystkim na specyfice stosowanych materiałów, takich jak: gips, węgiel, tkanina, glina, barwniki, beton, złoto, stal (zardzewiała lub nierdzewna), akryl, szkło – podchodząc indywidualnie do wybranego tworzywa i jego transformacyjnych i najbardziej sugestywnych cech. Zestawione ze sobą materiały rzeźbiarskie budują zespół dychotomii: zmiana/stałość, kruchość/trwałość, figuracja/abstrakcja, materia organiczna/materiał przemysłowy, objętość/pustka, przypadek/precyzja, ruch/bezruch, czarne/białe. Wspólna jest im natomiast koncepcja przestrzenna, która rozwija się niczym w rytmicznym ruchu, czy raczej próbie utrzymania równowagi przez materię. Prace współczesnych artystek są zestawione z twórczością XX-wiecznej awangardowej rzeźbiarki Katarzyny Kobro (1898–1951). Jej rozumienie rzeźby nie jako litego ciała czy obiektu, lecz konstrukcji badającej wewnętrzną i zewnętrzną przestrzeń, było rewolucyjne, przygotowując grunt dla kolejnych pokoleń artystów pracujących z przestrzenią w trzech, a nawet czterech wymiarach, ale poza ścisłymi kategoriami dyscyplin artystycznych.

godziny otwarcia:
wtorek-czwartek, godz. 10.00-18.00
piątek, godz. 10.00-20.00
sobota-niedziela, godz. 12.00-18.00

Bilety: normalny 10 zł, ulgowy 5 zł, rodzinny (2 dorosłych i 2 dzieci) 20 zł
czwartki – wstęp wolny

Wanda Stefaniak jest absolwentką Konserwatorstwa i Muzealnictwa Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Przez wiele lat zajmowała się pracą pedagogiczną – uczyła plastyki w szkołach podstawowych i liceach. Zawsze interesowała się etnografią (studiowała u profesor Marii Prüfferowej), uprawiała turystykę pieszą i kajakową. Jej hobby to fotografika i przyroda – czego wynikiem jest prezentowany na wystawie cykl kolaży roślinnych. Od pewnego czasu maluje też akwarele - zwłaszcza kwiaty. Jako dziecko przeżyła Powstanie Warszawskie – okres ten na zawsze pozostał w jej pamięci. Wspomnienie z ostatnich dni powstania i opuszczenia stolicy przez mieszkańców ukazała w wyeksponowanym cyklu „Spalone miasto”. Obecnie jest na emeryturze – pisze pamiętniki, pływa i stara się żyć aktywnie.

Wstęp wolny

Pokonkursowa wystawa prac plastycznych tematyką nawiązujących do sylwetki gen. Hallera i odzyskania przez Toruń niepodległości

Wstęp wolny

Autorska wystawa plastyczna Pracowni Hortus. Prace dzieci i młodzieży.

Wstęp wolny

Otwarcie wystawy prac poświęconych motywom przyjaźni i miłości powstałych podczas ferii i warsztatów walentynkowych.

Ponad 50 okładek płyt gramofonowych. Autorami projektów tych okładek są Stanisław Zagórski i Rosław Szaybo, którzy poznali się w latach 50. podczas studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Rosław Szaybo i Stanisław Zagórski byli przedstawicielami tzw. Polskiej Szkoły Plakatu. Wspólnie projektowali prace i wspólnie zdobywali nagrody (m.in. w 1960 r. otrzymali pierwszą nagrodę w konkursie ogólnopolskim na plakat „1000 lat Państwa Polskiego”). W związku z tym, że Stanisław Zagórski na początku lat 60. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i nie utrzymywał kontaktów z krajem, stał się w Polsce artystą zapomnianym. Natomiast w Ameryce jego kariera rozkwitła na skalę światową. Pracował dla agencji reklamowych, projektował plakaty i okładki książek oraz wykładał na Akademii Sztuk Pięknych w Filadelfii. W 1964 roku nawiązał w Nowym Jorku współpracę z Atlantic Records i Columbia Records. Przez następne 30 lat Zagórski projektował okładki płyt dla największych gwiazd muzyki popularnej (Aretha Franklin, Roberta Flack, Velvet Underground, Cream, Cher) i jazzowych (Miles Davis, Roland Kirk, The Modern Jazz Quartet, Billy Cobham, Charles Lloyd, Michał Urbaniak). Rosław Szaybo jest uznanym w Polsce artystą. Sławę zdobył jako autor setek plakatów, obwolut książkowych oraz okładek płyt. Na początku lat 60. zainicjował serię Polish Jazz, która rozsławiła polski jazz na świecie. W latach 1972-1988 był dyrektorem artystycznym wytwórni CBS w Londynie. Tam zaprojektował okładki takich wykonawców jak Judas Priest, The Clash, Chicago, Mott the Hoople, Elton John, Roy Orbison, Judas Priest, Santana, Janis Joplin, Simon & Garfunkel oraz wiele obwolut z nagraniami muzyki klasycznej.

Wstęp wolny