Wystawa | www.torun.pl

dzień otwarty (wstęp wolny): 6.11. (piątek), godz. 12.00–17.00
wernisaż on-line (Facebook galerii): 6.11. (piątek), godz. 18.00

Galeria Sztuki Wozownia – bezpośrednia spadkobierczyni tradycji m.in. toruńskiego oddziału BWA – świętuje 70-lecie działalności wystawienniczej. Dzieje galerii sięgają nie tylko głęboko w przeszłość, ale są też niezwykle skomplikowane, bo toczyły się meandrami kolejnych zmian strukturalnych, nazewniczych, organizacyjnych. Na jej losy oddziaływały różnorodne czynniki – ścisły związek z toruńskim Związkiem Polskich Artystów Plastyków, zmiany administracyjne w kraju czy wreszcie osobowość i indywidualność osób, które nią kierowały.

Jak podkreśla dyrektorka Wozowni Anna Jackowska „Galeria sztuki współczesnej to nie muzeum, któremu upływające lata automatycznie dodają dostojeństwa, szacunku, powagi. Te wartości niekoniecznie są dla galerii najważniejsze. Jednak 70 lat istnienia Wozowni w Toruniu ma znaczenie. Świadczy chociażby o upartym uznawaniu sztuki za wyjątkowy i niezwykle znaczący obszar działalności człowieka. To przekonanie, a także otwartość i ciekawość, pozwalały nam towarzyszyć artystkom i artystom, krytyczkom i krytykom sztuki przez te wiele lat różnych zmian”.

Obchody jubileuszu toczą się w cieniu pandemii, więc mają charakter kameralny. Ich głównym punktem są trzy wystawy zajmujące całą przestrzeń Wozowni, oraz publikacja, która nie tylko zarysowuje hi-storię galerii i omawia najważniejsze organizowane w niej wydarzenia, ale również zbiera wspomnienia osób współpracujących z nią na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat.

Wystawa „Podróż w przeszłość” stanowi wgląd w siedem dekad historii galerii. Wyraźne punkty w tej opowieści wyznaczają miejsca, które stanowiły jej siedzibę – chronologicznie: tzw. Dom Plastyka przy ul. Chełmińskiej, Dwór Artusa, pawilon wystawienniczy na ul. Ducha św. i – wreszcie – bezpośrednio przylegający do niego zabytkowy budynek dawnej pruskiej wozowni artyleryjskiej. Ekspozycja kreśli obraz przemian, jakie przeszła galeria, w 1950 roku rozpoczynająca działalność jako Delegatura w Toruniu Oddziału CBWA w Bydgoszczy, a dziś będąca instytucją kultury Samorządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Na wystawie zobaczyć można pamiątki, plakaty, materiały archiwalne czy fotografie z lat 1950–2020. Wiele miejsca poświęcono imprezom, które stanowią charakterystyczny rys Wozowni: triennale „Kolor w grafice”, konkursowi na małą formę malarską czy pokazom plakatu z cyklu „Persona”, organizowanego we współpracy z Muzeum Narodowym w Poznaniu. Na okresie od 1999 roku, kiedy oficjalnie ukonstytuowała się Galeria Sztuki Wozownia, koncentrują się z kolei prezentowa-ne wideowywiady z osobami, które na przestrzeni ostatnich dwóch dekad blisko związane były z insty-tucją, współtworząc jej program – m.in. kuratorkami Małgorzatą Jankowską i Martą Smolińską.

Drugą z wystaw jest pokaz najlepszych studenckich projektów identyfikacji graficznej jubileuszu #70latWozowni, które powstały w ramach zajęć w pracowni projektowania wizualnego, prowadzonych przez prof. Krzysztofa Białowicza dla studentów i studentek Katedry Intermediów WSP UMK w Toruniu. Najlepsze plakaty, znaki i animacje zaprojektowane przez 24 młodych adeptów i adeptki sztuki wybrane zostały spośród kilkudziesięciu zgłoszonych prac. Jury zakwalifikowało do listopadowego pokazu najciekawsze z nich oraz zdecydowało, że oficjalnym projektem identyfikacji wizualnej jubileuszu stanie się propozycja Julii Gorzkiewicz. Wyróżnienia przyznano natomiast projektom Anny Kiszkowiak, Beaty Marchlewskiej i Magdaleny Skarbek.

Bardzo istotną częścią obchodów jubileuszu jest także wystawa wybranych prac z kolekcji Wozowni. Zasadniczą część galeryjnych zbiorów, bo aż 540 obiektów, stanowi grafika warsztatowa. O ich wartości świadczą słowa Tadeusza Marciniaka – badacza i teoretyka sztuki – który pisał: „Jest to nie tylko imponująca kolekcja, ale także niejako ilustracja historii grafiki polskiej ostatnich lat minionego wieku. Można na jej podstawie (…) wyrobić sobie zdanie o trendach, fascynacjach, technikach grafiki polskiej i pośrednio tym, co istotne w grafice europejskiej czy światowej”. Kolekcja powstawała od 1982 roku, głównie dzięki zakupom prac z kolejnych edycji ogólnopolskiego triennale „Kolor w grafice”. Selekcja 90 pereł ze zbiorów Wozowni, zaprezentowana toruńskiej publiczności, obejmuje dzieła wybitnych twórców, takich jak m.in. Jan Berdyszak, Roman Cieślewicz, Halina Chrostowska, Ryszard Gieryszewski czy Jerzy Grabowski, w tym także artystów związanych z Wydziałem Sztuk Pięknych UMK czy lokalnym oddziałem ZPAP – m.in. Zygmunta Kotlarczyka, Ryszarda Krzywki, Barbary Narębskiej-Dębskiej, Edmunda Piotrowicza, Janusza Przybylskiego czy Marii Wąsowskiej.

Obchodom jubileuszu towarzyszy publikacja #70latWozowni pod red. Anny Jackowskiej, sfinansowana ze środków Samorządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

Celem ekspozycji jest przybliżenie życia Jana Limonta i jego twórczości obejmującej okres od lat 30. do końca lat 70. XX w. Na ekspozycji zaprezentowane są dokumenty i fotografie osobiste oraz rodzinne, jak również liczne wyroby ceramiczne. Towarzyszy im szczególny film pt. „Mój ojciec” zrealizowany w latach 70. XX w. i dokumentujący pracę garncarza w warsztacie. Autorem filmu jest Zbigniew Limont, syn Jana, który przez pewien okres również zajmował się wyrobem ceramiki.

Ze względu na fakt, iż Jan Limont swoją twórczością nawiązywał do garncarskich tradycji wileńskich, na wystawie zaprezentowane zostały także przykładowe wyroby innych garncarzy wywodzących się z terenów Wileńszczyzny (głównie ceramika Aleksandra Azarewicza oraz anonimowa ceramika z Wilna datowana na okres międzywojenny). Zaprezentowano także prace wykonane przez Zbigniewa Limonta w latach 70. XX w. oraz narzędzia i przybory garncarskie pochodzące ze zbiorów Muzeum Etnograficznego w Toruniu, które zazwyczaj znajdowały się w każdej pracowni garncarskiej.

W ramach ekspozycji powstała również część edukacyjna, na której planowane są prelekcje, zajęcia i warsztaty poświęcone garncarstwu i ceramice, prowadzone przez Dział Edukacji MET, autorów wystawy oraz profesjonalnych garncarzy.

Autorzy scenariusza i kuratorzy wystawy: Jarosław Pawlikowski i Grażyna Szelągowska
Oprawa plastyczna: Barbara Górka
Ekspozycja ze zbiorów: Muzeum Etnograficznego w Toruniu, innych muzeów i kolekcji prywatnych
Dowiedz się więcej o katalogu ekspozycji

Niezwykła wystawa rzeźb balansujących Jerzego „Jotki” Kędziory zawiśnie nad głowami spacerujących ulicą Szeroką i Królowej Jadwigi. „Ku równowadze” to plenerowa prezentacja rzeźb, których genezą były przemyślenia artysty związane z transformacją ustrojową lat 80. i 90. „Były wyrazem niepokoju – jak odnajdę się w nowej rzeczywistości, rządzącej się nowymi dla wszystkich regułami, zawieszony pomiędzy starym a nowym, wydany na działanie zmieniającego się otoczenia” – mówił autor.

Projekt ten, będący metaforą zmiany, z czasem nabrał wymiaru uniwersalnego. Jak twierdzi twórca, dzisiaj stajemy w obliczu nowych wyzwań, tak w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym - jak poradzić sobie w sytuacji nadciągających kryzysów – ekonomicznego, politycznego, społecznego, jak odnaleźć się w świecie pandemii, niepewności jutra, zmieniających się międzyludzkich relacji.

Widzowie w Toruniu zobaczą prace z serii „Groteska transformacji”, „Bieguni”, „Małe akrobatki” i najnowszej, poświęconej herosom sportu. „Prezentacja jest próbą przerwania niemocy w tych niełatwych czasach (wyrzeczeń i obostrzeń), co dla mnie ważne w realu, nie on-line. To manifestacja ku równowadze - oswajania i normalizowania stosunków międzyludzkich” – pisze artysta.

Jerzy „Jotka” Kędziora (ur. 1947 w Częstochowie) – rzeźbiarz, malarz, projektant, nauczyciel, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Uczestnik około 500 wystaw w kraju i za granicą. Autor pomników i rzeźbiarskich akcentów do przestrzeni publicznych, zdobywca wielu nagród. Od początku swojej artystycznej podróży Kędziora interesował się sztukami kinetycznymi i eksperymentami rzeźbiarskimi. Zmienność czasu, wyborów i egzystencji we współczesnych czasach stała się podstawą jego poszukiwań artystycznych, które skłoniły go do rozpoczęcia prac nad rzeźbami balansującymi, dzięki czemu zyskał uznanie na całym świecie. Pokazywał je na monumentalnych wystawach plenerowych, w tym w Dubaju, Abu Dhabi, Palm Beach, Long Island, Berlinie, Pradze czy Singapurze, a także na takich wydarzeniach, jak Biennale Sztuki w Wenecji, Art. Basel Miami, ArtTaipei, ArtMonaco czy ARTZUID - Biennale Rzeźby w Amsterdamie. W sąsiedniej Bydgoszczy można oglądać rzeźbę Jerzego Kędziory „Przechodzący przez rzekę”. Postać młodego mężczyzny z przepaską na biodrach zawieszona jest na linie nad Brdą, w pobliżu mostu Jerzego Sulimy-Kamińskiego.

Organizatorem wystawy jest Jerzy Kędziora wraz z Fundacją Art&Balance.

Międzynarodowe Biennale Grafiki Dzieci i Młodzieży, które od ponad czterdziestu lat organizuje nasza Galeria na stałe wpisało się w kalendarz najważniejszych edukacyjnych i artystycznych wydarzeń kulturalnych. Celem tej unikatowej w skali światowej inicjatywy jest upowszechnienia grafiki jako samodzielnej dziedziny sztuki, która może być wykorzystana w procesie kształcenia artystycznego, popularyzacji różnych technik druku płaskiego, wklęsłego i wypukłego, które podobnie jak techniki malarskie i rysunkowe mogą stać się dla dzieci ważnym środkiem wypowiedzi plastycznej.

Każda kolejna edycja Biennale to tysiące nadesłanych z różnych stron świata linorytów, papierorytów, kolografii, serigrafii, akwafort i akwatint, to podsumowująca konkurs wystawa, której otwarcie jest dla nas zawsze najważniejszym wydarzeniem roku, wielkim świętem grafiki dziecięcej.

Na drodze organizacji tegorocznej edycji konkursu stanęła pandemia koronawirusa. 22. Międzynarodowe Biennale Grafiki Dzieci i Młodzieży musiało zostać przełożone na rok 2021. W oczekiwaniu na przyszłoroczne wrażenia, zapraszamy tymczasem do obejrzenia najciekawszych grafik nagrodzonych i wyróżnionych w ostatnich sześciu edycjach naszego Biennale.

Wystawa prac dzieci ze spektrum autyzmu. Wystawa towarzyszy festiwalowi KLAMRA.
Obrazy prezentowane na wystawie powstały podczas zajęć arteterapii, prowadzonej w Towarzystwie Autyzmu w Toruniu. Jest to przekrój prac wykonanych w ciągu kilku lat zarówno przez najmłodszych, jak i starszych podopiecznych. Tematem przewodnim są emocje osób z ASD (Autism Specrtum Disorder), techniką wiodącą jest akryl na płótnie. Celem zajęć było nabycie przez uczestników umiejętności wglądu we własne stany emocjonalne, rozpoznawanie i nazywanie ich, co stanowi "wrota" do umiejętności przyjmowania perspektywy drugiej osoby - podstawowego deficytu w ASD. Wykonanie prac zwykle poprzedzały rozmowy o przeżyciach i doznaniach, jakich doświadczyli podopieczni oraz zapoznawanie się z dziełami mistrzów podczas wizyt w muzeach i galeriach, czy przy wspólnym oglądaniu reprodukcji.

Wstęp wolny (ilość osób mocno ograniczona)

Wystawa końcoworoczna studentów kierunków artystycznych Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu pt. „Wizytówka”.
Doroczna wystawa „Wizytówka” odbywa się po raz piąty w Galerii Dworzec Zachodni. Jest nie tylko podsumowaniem roku działalności wydziału, ale i uroczystością wręczenia nagród dydaktycznych wyróżnionym studentom. Daje możliwość zapoznania się ze specyfiką Wydziału Sztuk Pięknych, jego różnorodnością. Na wystawie znajdziemy odmienne sposoby myślenia o sztuce i otaczającej rzeczywistości, różne strategie artystyczne i projektowe zrealizowane na kierunkach: Grafika, Malarstwo, Edukacja Artystyczna, Sztuka Mediów i Edukacja Wizualna, Architektura Wnętrz.

Wstęp wolny (ilość osób mocno ograniczona)

Na wystawę składają się dwa elementy. Pierwszym z nich jest ekspozycja znajdująca się w Galerii 011 przedstawiająca proces tworzenia obrazu ruchomego. Przez tę ekspozycję artysta zwraca uwagę na to, iż obraz filmowy może istnieć poza ekranem kinowym. Obraz, klatka filmowa może stać się obiektem który wychodzi poza ekran projekcyjny. Przez takie działania nawiązuje do twórczości artystów tworzących w latach 60 i 70 ubiegłego wieku, którzy eksperymentowali z materią filmu, taśmy takich jak: Paul Sharits, Peter Kubelka, Stan Brakhage, Julian Antonisz. Drugim elementem jest projekcja filmu „Ostatnie Kino”. Tematem filmu jest historia dziadka artysty Jerzego, który – jak mówi babcia – prowadził ostatnie kino oświatowe w Polsce. Film budowany jest za pomocą opowieści babci Krystyny, mówiącej o kinie, dziadku i życiu. Narratorem w tej opowieści jest syn artysty Tymon, a w rolę dziadka Jerzego wcielili się tata Witold oraz syn (jako dziadek, gdy był dzieckiem). Przedstawiana historia jest bardzo osobista, a dobór osób występujący w filmie wyraźnie to podkreśla. Obraz został zrealizowany autorską metodą, łączącą w sobie techniki cyfrowe i analogowe. Powstały film jest efektem nawarstwień. Został wykonany za pomocą kamery cyfrowej oraz typowych narzędzi rysunkowych, malarskich, graficznych. Podczas realizacji filmu powstało około 8200 ręcznie wykonanych klatek. Zamiarem było stworzenie czegoś niekonwencjonalnego, innego od klasycznego współczesnego zapisu cyfrowego, w sposób twórczy łączącego ze sobą dwie technologie filmowe: technikę zapisu analogowego z technikami zapisu cyfrowego. Celem było również doprowadzenie procesu tworzenia filmu autorskiego do formy rękodzieła. Wystawa ta jest częścią rozprawy doktorskiej „Ostatnie kino” Transformacja, modyfikacja obrazów cyfrowych i analogowych. Poszukiwanie wartości plastycznych w filmie.

Wstęp wolny (ilość osób mocno ograniczona)

W swoich grafikach autorka w ekspresyjny i syntetyczny sposób opisuje rzeczywistość, która ją otacza, wykorzystując techniki druku wypukłego, płaskiego oraz wklęsłego. Otoczenie w tym kontekście staje się tylko pretekstem do kontynuowania spójnej, acz nieco chaotycznej, historii kreowanej od samego początku studiów. Całość dotychczasowej twórczości można uznać za zaproszenie do intymnej niczym pamiętnik podróży młodego człowieka formułującego własne opinie i szukającego swojego miejsca w świecie.

Jagoda Jaworska (ur. 24.06.1997 r.) jest studentką IV roku Kierunku Grafika/ specjalność Grafika Warsztatowa w Pracowni Wypukłodruku Katedry Grafiki WSZP UMK w Toruniu, prowadzonej przez prof. dr hab. Marka Basiula i dr hab. Michała Rygielskiego, prof. UMK.

Wystawa czynna od poniedziałku do piątku w godz. 10:00-16:00 oraz podczas  imprez.

Wstęp wolny. Wstęp na wernisaż za okazaniem bezpłatnych wejściówek dostępnych w kasie Dworu Artusa na godzinę przed wydarzeniem. Liczba miejsc ograniczona. Brak możliwości rezerwacji wejściówek.

Wernisaż jest doskonałą okazją do zapoznania się z fotografią reporterską z regionu, która zyskała uznanie w konkursie skierowanym do fotoreporterów z naszego województwa. Na konkurs wpłynęło aż 230 zdjęć! Jury pod przewodnictwem Wojtka Szabelskiego miało więc w czym wybierać! Nagrodzone zostały najlepsze fotografie w pięciu kategoriach. Na wystawie zostaną zaprezentowane fotografie i zestawy zdjęć docenione ze względu na najwyższą wartości informacyjną, merytoryczną i techniczną, jednocześnie nie pozbawioną oryginalnej wizji autora.

Wystawa czynna do 30 października od poniedziałku do piątku w godz. 10.00-19.00 oraz podczas artusowych imprez. Od 6 do 11 października na wystawie plenerowej na Rynku Staromiejskim.

Wstęp wolny - na wernisaż za okazaniem bezpłatnych wejściówek dostępnych w kasie Dworu Artusa na godzinę przed wydarzeniem. Liczba miejsc ograniczona. Brak możliwości rezerwacji wejściówek.

Trzydzieścioro tłumaczy literatury, trzydzieści książek i tomików poetyckich, trzydzieści niezwykłych opowieści o przekładzie - jedna wirtualna wystawa stworzona z okazji Międzynarodowego Dnia Tłumacza, dostępna od 30 września 2020 pod adresem dzientlumacza.pl.
Od fińskiego po portugalski, od islandzkiego po rumuński, od prozy poetyckiej po komiks dla dorosłych. Tłumacze i tłumaczki literatury – alchemicy słowa, benedyktyni języka, emisariusze literatur całego świata – przybliżają, pokazują i zaglądają pod podszewkę. Dlaczego Jerzy Jarniewicz uważa, że tłumacze powinni być poliamoryczni? Co porusza Monikę Muskałę w „Minettim” Thomasa Bernhardta? Dlaczego „Fizyka smutku” nie jest ani o fizyce, ani o smutku? Tego wszystkiego dowiecie się już 30 września na stronie wystawy pod adresem dzientlumacza.pl.
Organizatorom wystawy „Portrety przekładu” przyświecała myśl, że tłumacze i tłumaczki jak mało kto znają tłumaczone teksty i rozumieją literackie kultury oryginału i przekładu, a tym samym są dla czytających naturalnymi przewodnikami po literaturze. Z fragmentów oryginałów i przekładów, zdjęć oraz nagrań audio i wideo powstał wyjątkowy przewodnik po kanonie najciekawszych, najbarwniejszych dzieł literackich w przekładzie.
Organizatorami wystawy są EUNIC Warszawa, Austriackie Forum Kultury, Przedstawicielstwo Generalne Rządu Flandrii, Przedstawicielstwo Generalne Walonia-Bruksela w Warszawie, Czeskie Centrum, Ambasada Republiki Czeskiej, Duński Instytut Kultury, Ambasada Estonii, Instytut Francuski w Polsce, Instytut Cervantesa, Ambasada Irlandii, Litewskie Centrum przy Ambasadzie Republiki Litewskiej, Ambasada Malty, Ambasada Królestwa Niderlandów, Goethe-Institut, Instytut Camõesa, Rumuński Instytut Kultury, Ambasada Szwecji, Węgierski Instytut Kultury, British Council, Włoski Instytut Kultury, Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Polsce, Instytut Kultury Miejskiej i Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury.