Wystawa | www.torun.pl

wernisaż on-line: 26.02 (piątek), godz. 18.00 / fanpage Galerii Sztuki Wozownia na Facebooku

Iwona Demko, jedna z najbardziej wyrazistych postaci polskiej sceny artystycznej, z tzw. różowej owcy Wydziału Rzeźby krakowskiej ASP stała się w 2020 roku kandydatką na rektorę swojej Alma Mater. Nie wygrała, lecz – jak wiadomo od Katarzyny Kozyry – w sztuce marzenia mogą stawać się rzeczywistością. Dlatego w czasie indywidualnej wystawy w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu, w jej górnej sali Demko zaaranżuje swój gabinet rektorski, pokazując jakby on wyglądał, gdyby to jednak ona przejęła stery uczelni w swe kobiece ręce. Oczywiście ów gabinet jest różowy, pełen różowych mebli i różowych dzieł sztuki, ale ten kolor to nie tylko wyraz kobiecości i słodyczy, lecz subwersywna barwa postfeminizmu, naznaczona konkretną postawą ideologiczną. Nie na próżno wszak Jej Magnifi-cencja Rektora machała na ulicy biało-różową flagą zamiast biało-czerwonej, a jej rektorskie gronostaje nie są czarno-białe, lecz intensywnie różowe. Zamiast pompatycznego nakrycia głowy, które noszą rektorzy, na głowie ma ona różową szpilkę, butnie zwróconą obcasem ku niebu.
Cały strój i wystrój gabinetu Jej Magnificencji Rektory są wyrazistym manifestem, a zarazem wielkim pytaniem o pozycję kobiet na polskich uczelniach, nie tylko artystycznych. To bardzo (po)ważne pytanie, ponieważ statystyki wciąż wykazują miażdżącą przewagę mężczyzn na kierowni-czych stanowiskach. Demko nie kreuje więc sytuacji frywolnej, żartobliwej czy groteskowej, lecz zabie-ra głos w ważnej debacie, dotyczącej społecznych ról, stereotypów i wciąż dominujących przekonań, że to mężczyźni lepiej nadają się na rektorów. Jej Magnificencja Rektora ma głęboko przemyślany pro-gram restrukturyzacji uczelni i dowartościowania kobiet w jej strukturach. Zna się na budżecie, rozumie funkcjonowania administracji i ma wizję rozwoju akademii. To program, w którym widać przyszłość przez różowe okulary.

Iwona Demko – artystka wizualna, femmenistka . W 2001 roku ukończyła Wydział Rzeźby ASP w Krakowie, gdzie od 2008 roku pracuje, obecnie na stanowisku profesory ASP. Dotychczas wzięła udział w ponad 160 wystawach w kraju i za granicą (m.in. Muzeum Narodowe Poznań, CSW w Gdań-sku, CRP w Orońsku, CSW w Toruniu, MOCAK). Kuratorka wystaw feministycznych, badaczka historii pierwszych studentek na krakowskiej ASP, autorka książki o Zofii Baltarowicz-Dzielińskiej, inicjatorka i organizatorka „Roku Kobiet z ASP” poświęconego 100-letniej obecności kobiet w krakowskiej ASP. Tworzy obiekty, instalacje, prace site-specific, wideo, prace w przestrzeni Internetu.

Jubileusz 45-lecia twórczości Grażyny Zielińskiej. Wernisaż wystawy odbędzie się online na profilu Muzeum Diecezjalnego na Facebooku - kliknij, aby przejść na profil

9 lutego obchodzimy Międzynarodowy Dzień Pizzy. Z tej okazji Galeria przygotowała konkurs plastyczny na projekt niezwykłej pizzy.

Na konkurs napłynęło ponad 150 prac z Torunia i okolic, ale nawet z Gliwic czy Bielsko-Białej. Pomysłowość i kreatywność dzieci i młodzieży była zaskakujaca. Prace wykonane były różnymi technikami plastycznymi. W części z nich wykorzystano ciekawe i niebanalne materiały - niekoniecznie plastyczne. Jedna z prac była udokumentowanym działaniem artystycznym.

8 lutego jury wyłoniło 3 nagrody główne oraz nagrody specjalne i wyróżnienia.

Aby obejrzeć prace, przejdź na Facebook lub stronę internetową Galerii i Ośrodka Plastycznej Twórczości Dziecka

Pomysł na zorganizowanie wystawy prezentującej działalność pracowni grafiki warsztatowej Zespołu Szkół Plastycznych w Bydgoszczy w Galerii i Ośrodku Plastycznej Twórczości Dzieci i Młodzieży w Toruniu zrodził się spontanicznie, kilka lat temu, podczas jednego z wernisaży cyklicznego konkursu graficznego organizowanego przez toruńską placówkę. Wystawa, której nadaliśmy tytuł „GRAFICZNE POLE”, doskonale wpisuje się w cykl wydarzeń towarzyszących obchodom 75-lecia powstania ZSP w Bydgoszczy, przypadających na rok 2020.

Od wielu lat bydgoski plastyk jest stałym uczestnikiem organizowanych przez toruńską galerię międzynarodowych konkursów graficznych, tak, więc obecna prezentacja daje nam sposobność do jeszcze szerszego pokazania prac naszych uczniów z okresu ostatniego dwudziestolecia. Tradycje Liceum Plastycznego w Bydgoszczy sięgają 1911 roku i działalności Królewskiej Szkoły Rzemiosł i Przemysłu Artystycznego, z Wydziałem Grafiki i Plakatu. W okresie międzywojennym utworzono Państwową Szkołę Przemysłu Artystycznego, w której dział graficzny prowadził wybitny twórca Karol Mondral, uczeń Wojciecha Gersona.

Po wyzwoleniu w 1945 roku powołano w Bydgoszczy Państwowe Liceum Technik Plastycznych. Jednym z założycieli szkoły był artysta grafik Stanisław Brzęczkowski, ekspert w dziedzinie poligrafii na Pomorzu. W latach następnych nauka podstaw grafiki warsztatowej stanowiła ważny czynnik w ramowym procesie kształcenia. Powstały specjalistyczne pracownie, reprezentowane są przez prawie wszystkie klasyczne techniki graficzne. W gronie nauczycieli byli min. Marian Kokoszyński, Bogdan Kowalski, Stanisław Matuszczak, Jolanta Czerwińska, Jan Smagieł i Jerzy Wankiewicz. Obecnie pracownie graficzne prowadzą Ewa Gordon, Jarosław Nowak i Agata Ciesielska. Nie są to tylko ćwiczenia szkolne ukierunkowane na naukę zawodu, lecz wyraźnie stawiany jest cel artystyczny; cenione są postawy poszukujące, określające świadomość młodego pokolenia.

Nagrody i wyróżnienia uzyskane w międzynarodowych, regionalnych i środowiskowych konkursach plastycznych, to najlepsze świadectwo wysokiego poziomu uczniowskich prac. Wiele grafik wystawianych jest na ekspozycjach stałych i zmiennych w licznych obiektach publicznych miasta i regionu; często też biorą udział w akcjach charytatywnych. W szkole uczniowie mają do dyspozycji cztery pracownie grafiki warsztatowej: wypukłodruku, wklęsłodruku, litografii i serigrafii, które działają nieprzerwanie od początku istnienia szkoły i są sukcesywnie modernizowane. Rezultatem konsekwentnych działań nauczycieli włożonych w pielęgnowanie i rozwijanie zainteresowań młodzieży szlachetnymi technikami grafiki jest powołanie w roku 2019 specjalizacji Techniki Druku Artystycznego. Oprócz zadań programowych z grafiki artystycznej i użytkowej uczniowie biorą udział w plenerach i warsztatach graficznych; realizują prace dyplomowe w oparciu o tradycyjny warsztat a najlepsze dokonania w tym zakresie prezentowane są na Ogólnopolskim Biennale Najlepszych Dyplomów Liceum Plastycznych w Galerii Miejskiej bwa.

Działalność pracowni graficznych nie ogranicza się jedynie do pracy z uczniami szkoły. W oparciu o profesjonalne wyposażenie organizowane są także zajęcia otwarte dla zainteresowanych w ramach współpracy z Urzędem Miasta i Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy, a także z Kujawsko-Pomorskim Centrum Edukacji Nauczycieli.

Popularność wśród naszych uczniów tradycyjnych technik grafiki warsztatowej zrodziły potrzebę zorganizowania, przez nauczycieli prowadzących pracownie, Międzynarodowego Triennale Grafiki. W 2019 roku mieliśmy już czwartą edycję tego konkursu, który został wpisany na listę Imprez Rekomendowanych Szkolnictwa Artystycznego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Wybierając grafiki uczniowskie do przygotowywanej toruńskiej ekspozycji, mieliśmy możliwość ponownego przeanalizowania prac w szerszym kontekście czasowym i kulturowym, zaobserwowania zmieniających się postaw twórczych i języka plastycznego, a jednocześnie dało nam to możliwość do wspomnień i refleksji.

Aby dowiedzieć się więcej, przejdź na Facebook lub stronę internetową Galerii i Ośrodka Plastycznej Twórczości Dziecka

W holu Książnicy Kopernikańskiej prezentujemy 10 wielkoformatowych fotografii przedstawiających Państwo Środka widziane oczami jego mieszkańców. Motywem wiodącym ekspozycji jest rozwój technologiczny prowincji Hubei. Dokumentują ją zdjęcia przedstawiające m.in.: nocną panoramę miasta Jingmen, ekologiczną autostradę w rejonie zbiornika wodnego Danjiangkou, park miejski w Jingzhou, Bibliotekę Uniwersytetu Hubejskiego.

Wstęp wolny

Oprowadzanie po wystawie w przestrzeni CSW. Zapisy: eduakcje@csw.torun.pl
Wstęp: 1 zł. Limit miejsc: 15 osób

Po wystawie oprowadza dr Radosław Osiński.

Sylwester Ambroziak jest jednym z najwybitniejszych współczesnych polskich rzeźbiarzy. Już od 30 lat bardzo aktywnie wystawia, regularnie zaskakując publiczność i krytykę nowymi pomysłami i zastosowanymi technologiami.

Na wystawie „Niewinność” zaprezentujemy trzy grupy rzeźb oraz filmy animowane. W wyjątkowej przestrzeni sali kolumnowej CSW, mającej wysokość 7,26 metra, zostaną podwieszone rzeźby z cyklu „Opuszczone” (2010–11). To dzieło zupełnie odrębne w całej twórczości artysty; projekt oryginalny i nowoczesny, wykorzystujący tradycyjny warsztat rzeźbiarski w połączeniu z ruchem oraz multimediami (audio i wideo). Dopełnieniem tej grupy podwieszonych prac będą „Opuszczone (klęczące)” oraz „Piaskownica” (2018): instalacja oparta o konstrukcję stalową, na której, niczym na scenie, umieszczona jest tytułowa piaskownica z prawdziwym piaskiem.

Po raz pierwszy jednak nie rzeźby i instalacje są najważniejsze na wystawie Ambroziaka, lecz jego filmy. Artysta zajmuje się tworzeniem eksperymentalnych animacji już od 10 lat. Animacje są ściśle związane z jego rzeźbami, bo faktycznie mamy do czynienia z ożywionymi projektami rzeźbiarskimi, które „grają” w filmach. Grupom rzeźb Ambroziaka będą towarzyszyły projekcje na wielkoformatowych ekranach w sali kolumnowej CSW. Pokażemy filmy: „Pokój”, „Baranek”, „Mesjasz”, „Łąka” oraz „Niewinne”. Ostatni z nich będzie miał oficjalną premierę na naszej wystawie i do jego tytułu nawiązuje również tytuł całej ekspozycji. Będzie to niejedyna premiera, gdyż artysta kończy właśnie prace nad najnowszą animacją, którą, miejmy nadzieję, uda nam się pokazać w CSW.

Kurator: Wacław Kuczma. Koordynacja: Renata Sargalska, Mateusz Kozieradzki. Realizacja wystawy: Wojciech Ruminski

Galeria 21 Wieku zaprasza na wirtualny wernisaż wystawy malarstwa pastelowego Joanny Strzeleckiej-Traczykowskiej "Moje wewnętrzne pejzaże"

Artystka wypracowała swój unikalny styl tworząc prace z zakresu malarstwa pastelowego, który zaowocował dziesiątkami wystaw indywidualnych i zbiorowych. Jako organizator życia artystycznego i kuratorka wystaw była sprawczynią dziesiątek wystaw w galeriach Torunia. Jako nauczyciel akademicki wychowała wielu artystów i pedagogów w dziedzinie sztuk plastycznych. Jako człowiek jest znana i uznana przez wszystkich ludzi sztuki Torunia. Jako koleżanka jest zawsze bezinteresownie życzliwa i pomocna.

Wystawa czynna do 4 maja 2021 oku.

Fundacja „Dla Fotografii” powołała galerię pod nazwą Galeria XXI wieku. Wirtualna Galeria oferuje artystom (fotografom, grafikom i malarzom) przestrzenie do wystawiania swoich prac i tworzenia w ten sposób współczesnej formy komunikacji z odbiorcami sztuk wizualnych.

Zaletą Galerii jest nieograniczony dostęp 24 godziny 7 dni w tygodniu. Aby zwiedzić wystawę, nie musimy wychodzić z domu. Prezentowane prace możemy zobaczyć, spacerując wirtualnie po salach i powiększając każdą z prac do wielkości ekranu, na którym oglądamy wystawę.

Wejdź na stronę galerii, by obejrzeć wystawę

Tadeusz Gapiński jest toruńskim artystą, posiadającym tytuł artysty malarza, eksternistycznie nadany w 1985 roku przez Ministra Kultury i Sztuki. Od 1999 roku jest członkiem Okręgu Toruńskiego ZPAP. Od lat 70. i 80. pozował na zajęciach z rysunku i malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. Zetknięcie się ze studentami, ale przede wszystkim wykładowcami, było dla Tadeusza Gapińskiego istotne, tym bardziej, gdy spotykał się z życzliwością i merytoryczną opieką. Fenomenem pasjonata sztuki w szczególny sposób zainteresował się prof. Andrzej Wojciechowski, który był nie tylko artystycznym drogowskazem. Tadeusz Gapiński mógł liczyć na wsparcie fachowca, zajmującego się osobami wykluczonymi. W pracowniach rysunku i malarstwa Gapiński dał się poznać jako pasjonat sztuki takim profesorom, jak Zygmunt Kotlarczyk, Stanisław Borysowski, Mieczysław Ziomek, Janusz Kaczmarskin, Krzysztof Mazur oraz bracia Bohdan i Witold Chmielewski. Dużo z nimi rozmawiał, słuchał rad, ale też niejednokrotnie miał swoje własne zdanie. Trzeba też podkreślić, że z częścią studentów też znalazł artystyczne porozumienie. Jednym z nich był Tytus Byczkowski, który w 1975 roku zafascynował się Tadeuszem Gapińskim i zaprzyjaźnił z nim. Wychodzili razem w toruńskie plenery, w okolice portu na Rybakach, Winnicy czy Bydgoskiego Przedmieścia. Te miejsca pozostały bardzo bliskie, jako motywy malarskie dla Tadeusza Gapińskiego.

Pamiętam, że w połowie lat 90. spotkałem się z Tadeuszem w plenerze nad Wisłą w okolicy ogródków działkowych przy ulicy Przybyszewskiego. Znaliśmy się już od czasu moich studiów, jednak od czasu naszej nadwiślanej znajomości sprawy potoczyły się tak, że pożyczyłem mu galerii Nad Wisłą, jako miejsca do magazynowania swoich plenerowych obrazów. Nad Martówkę, na Rybaki i na Bydgoskie Przedmieście przyciągało nie tylko piękno krajobrazów, ale też bliskość ówczesnego zamieszkania, naprzeciw miasteczka studenckiego na Bielanach. Ta bliskość też była pretekstem odwiedzin studentów w akademikach. W tamtym czasie, kiedy spotkaliśmy się przy galerii Nad Wisłą, zatelefonował do mnie jeden z redaktorów Gazety Toruńskiej, chcąc przeprowadzić wywiad z Tadeuszem, nie tylko, jako osobliwym zjawiskiem przechadzającym się ze sztalugą i płótnami po toruńskich ulicach, ale też jako rozpoznawalną osobowością środowiska twórczego. W czasie rozmowy redaktor miał porównać malarstwo Tadeusza do sztuki Nikifora, on jednak zdecydowanie zaoponował – mnie można porównywać tylko z takim pejzażystą, jak Monet.

Ekspozycja dzieł Tadeusza Gapińskiego w Galerii ZPAP to pomysł prof. Michała Trägera, który w kilku ostatnich latach utrzymuje z artystą bliskie kontakty. Dziękując Michałowi za inicjatywę, zapraszamy na otwarcie wystawy. Sztuka Tadeusza Gapińskiego jest wyrafinowana, malarstwo niezwykle ciekawe pod względem kolorystycznym. Gama barwna z reguły wyciszona, jednak nie pozbawiona ciekawych kontrastów, co jest wielką siłą malarstwa Tadeusza, jednak przede wszystkim jest istotą jego życia. Artysta o swojej pasji powiedział, że malowanie jest „…wspaniałą pasją, przygodą. Czymś bez czego trudno żyć. Sam moment tworzenia, uwieczniania na płótnie jest czymś takim… nie wiem jak to powiedzieć… trudno mi się z tym pogodzić abym miał ograniczyć malowanie…”

Marian Stępak

Wstęp wolny. Galeria czynna codziennie w godz. 11.00-16.00. Wejście przez Muzeum Zabawek, ul. Ducha Św. 10

5 lutego (oraz w kolejnych), w godzinach 10:00-16:00 będzie można zwiedzać najnowszy oddział Muzeum Okręgowego w Toruniu. Ze względu na wciąż obowiązujące ograniczenia nie odbędzie się żadna impreza, zachęcamy zatem do swobodnego zwiedzania.

Bilety: 15 złotych (normalny) oraz 10 złotych (ulgowy) do zakupu w kasie Muzeum Twierdzy Toruń przy wejściu (w dniu otwarcia) lub w pozostałych otwartych kasach muzealnych od wtorku 2 lutego.

Jeśli sytuacja pandemiczna na świecie pozwoli, zapowiadany wcześniej piknik militarny połączony z innymi atrakcjami zorganizowany zostanie na wiosnę. O szczegółach poinformujemy, gdy tylko będzie to możliwe.

Wystawa „Torunianie oczami pierwszych fotografów – w atelier fotograficznym XIX/XX w.”

Początki wszechobecnej dziś fotografii sięgają nowożytnych badań związanych z dziedzinami fizyki, chemii czy optyki. W 1839 r. wspólna praca Josepha Nicephore’a Niepce i Louisa Jacqusa Mandè Daguerre doprowadziła do wynalezienia dagerotypii. Lata 50. XIX wieku przyniosły użycie negatywu na szkle i pozytywu papierowego, a 20 lat później zdjęcia na suchej kliszy wywołały przewrót w fotografii. Z czasem fotografowie działający przede wszystkim w swoich atelier wyszli poza pracownie, a ich dzieła zaczęły przenikać do dyscyplin naukowych, prasy i przemysłu.

Wystawa ma na celu przybliżenie działalności pierwszych toruńskich atelier fotograficznych. Wyeksponowane zostaną fotografie portretowe pochodzące z 13 zakładów działających od II połowy XIX do pierwszych dekad XX wieku (Atelier Jacobi, Julius Liebig, C.S. Schlenke&Comp., A. Wachs, Heinrich Gerdom, Kruse (Bernard Kruse) i Carstensen, Joseph Assmann, Stanisław Kobielski, Carl Bonath, Jan Mełnicki, Georg F. Wolfgang, Guido Schubert, Max Hoyer). Zobaczymy zatem portrety gabinetowe i wizytowe, fotografie komunijne, ślubne i wojskowe, zdjęcia rodzinne i dziecięce. Należy je analizować jako źródła historyczne, dowody często niezapisanych faktów, ważnych wydarzeń, o których wiedzę pielęgnują całe pokolenia, pieczołowicie przechowując rodzinne pamiątki. Portrety stanowią także ważne źródło wiedzy na temat mody i panujących obyczajów, ale też dają wyobrażenie o statusie społecznym osób fotografowanych. Pozwalają nie tylko poznać technikę wykonywania dawnej fotografii, ale i stać się na moment obserwatorem uwiecznionych na zdjęciach wydarzeń z życia torunian.

Wystawę wzbogaci ekspozycja strojów, elementów strojów i akcesoriów z XIX i początku XX wieku oraz dawnego sprzętu fotograficznego.