Wystawa | www.torun.pl

Olek sam o sobie pisze:
Od zawsze myślałem o sobie “umysł ścisły”, co oznacza m.in., że pierwszy aparat fotograficzny kupiłem z prozaicznej potrzeby posiadania kolejnego gadżetu. Nie przypuszczałem wtedy, jakie zamieszanie wywoła to w codzienności mojej i moich bliskich. Fotografowanie podstępnie zawłaszczyło czas, który dotychczas poświęcałem pozostałym pasjom, czyli wspinaniu i bieganiu, wysuwając się na pierwszy plan wszelkich moich aktywności.

Reportażu uczyłem się od Tomasza Tomaszewskiego, ale wiele niezwykłych rozmów i podróży zawdzięczam społeczności skupionej w grupie The Leica Meet. Śmielszej humanistycznej refleksji sprzyjały lektury dyskretnie podsuwane przez mądrych i oczytanych przyjaciół (z twórczością Susan Sontag na czele). I gdzieś pomiędzy fotografowaniem święta Purim w Jerozolimie, zawodów triathlonowych i wernisaży prac znajomych twórców, przestałem być fotografem tylko niedzielnym*. Dziś, choć najczęściej sięgam po reportaż, to doceniam również estetykę fotografii wizerunkowej i powietrznej (czyli z wykorzystaniem drona).

To czego nie widać - seria fotografii ukazująca znane obiekty z nietypowej, często zaskakującej perspektywy.

Fotografuję od ponad 15 lat. Z czasem fotografia stała się moim życiem. Przez kilka lat nosiłem ze sobą aparat praktycznie codziennie. Długo szukałem co tak naprawdę chciał bym robić w życiu i wiecie co , samo mnie to znalazło... Lubię obserwować światło zwłaszcza te podczas złotej godziny, uwielbiam małą głębie ostrości i długie czasy naświetlania. Śmieję się czasem, że nie fotografuję tylko pogrzebów.

Zdjęcia powstały na przełomie paru lat. Wykonane kilkoma aparatami o różnych porach dnia. Jest to prywatny zbiór samouka który poza obserwacją wykorzystuję różne techniki fotografii. Wszystkie parametry ustawiane były w pełnym zakresie manualnym bez trybów automatycznych.

Katarzyna Pitek - pochodząca z południa Polski studentka malarstwa na toruńskim Wydziale Sztuk Pięknych. W 2016 roku ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu uzyskując dyplom z ceramiki artystycznej. Studiowała również na Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych w Kownie malarstwo oraz projektowanie szkła artystycznego.

W 2019 roku otrzymała nagrodę dydaktyczną za szczególne osiągnięcia w roku akademickim 2018/2019. Została wyróżniona w konkursie "Sztuka Izolacji" organizowanym przez Bydgoskie Centrum Sztuki. W marcu tego roku uczestniczyła w programie rezydencyjnym "Cruce" w Centro Negra, Blanca (Hiszpania).

Obecnie tworzy w swojej własnej pracowni w Toruniu.

Blanca - O projekcie pisze artystka: mała hiszpańska miejscowość położona w Dolinie Ricote gdzie spędziłam miesiąc w pracowni artystycznej. Podczas wyjazdu mogłam skupić się przede wszystkim na malarstwie. Stworzyłam cykl obrazów dotyczących emocjonalności człowieka, wpływu emocji na nasze ciała. Był to indywidualny czas niezwykle dla mnie ważny umożliwiający mi rozwój i dzielenie doświadczenia z innymi artystami.

Jestem studentką IV roku Grafiki na WSzP w Toruniu, w pracowni multimedialnej prowadzonej przez dr hab. Zdzisława Mackiewicza. We wrześniu 2020 r., podczas Festiwalu Światopogląd, odbyła się wystawa fotografii „Jednym Śladem”, którą stworzyłam wraz z Zuzanną Kwapińską. Od listopada 2020 r. należę do kolektywu 30 kobiet, które zajmują się fotografią analogową (@jedna.fotografia). Efektem współpracy jest album wydany w wersji cyfrowej i drukowanej. Obecnie zajmuję się tworzeniem zdjęć i wideo, głównie na potrzeby mediów społecznościowych.

Wystawa „Bliżej” ma na celu zwrócenie uwagi na dość ważną, według mnie, kwestię. Uważam że to, jakie mamy relacje z samym sobą, rzutuje na relacje z otoczeniem. Fotografia jest najbliższym dla mnie medium i przy pomocy kilkukrotnych ekspozycji na średnim formacie staram się przekazać, jak ważna jest bliskość z samym sobą. Podchodzę do tego tematu z różnych perspektyw i staram się pokazać całe jego spektrum. Czasem bardziej ironicznie, czasem z większą czułością, a czasem z niechęcią do siebie.

Siły natury to żywioły: ziemia, woda, ogień, powietrze. Wszystkie one są zawarte – jakby zaklęte – w ceramice. Masa ceramiczna reprezentuje ziemię i wodę, ogień pojawia się podczas wypału, woda zaś całkowicie odparowuje, ustępując miejsca powietrzu. Tym właśnie są dzieła Jakuba Biewalda – artysty, który zaprezentuje swoje prace w ramach kolejnej wystawy w Dworze Artusa.

Jakub Biewald zaprzyjaźnił się z materią ceramiczną. Wybrane przez artystę narzędzie – koło garncarskie, umożliwia kształtowanie materii, tworzenie struktury będącej zapisem naturalnych sił i procesów. Płynący z koła hipnotyzujący ruch wirowy, pozwala wprawić się w stan transu, gdzie proces twórczy zachodzi także poza świadomością. Obiekty z wystawy zróżnicowane są w swoich gabarytach, odcieniach i kształtach. Spoiwem łączącym je w całość jest struktura warstwowa, wynikająca z procesu twórczego oraz obserwacji natury. Uniwersalizm tak budowanej struktury odnajdujemy w naturze jako naturalny zapis wzrastania: w ziemi, w skałach z poszczególnymi warstwami, czy w łabędzim piórze. Podobnie układają się przyrosty w muszlach ślimaków, słoje w pniach drzew. Struktura ta może przywodzić na myśl zapis linii papilarnych. W rzeźbach Jakuba Biewalda ukształtowana została dotykiem dłoni, warstwa po warstwie. Wertykalne odwrócenie nawarstwień bywa efektem działania potężnych sił w naturze. Ukazuje zapis mocy natury, nieustannego przeobrażania i nieprzerwanego ruchu.

Część z prac z wystawy prezentowana była jedynie na wystawie pracy doktorskiej Jakuba Biewalda, którą w ubiegłym roku obronił na ASP we Wrocławiu. Teraz ma przyjemność zaprezentować te rzeźby w mieście, w którym początek miała jego fascynacja materią ceramiczną.

Jakub Biewald – absolwent kierunku Rzeźba, na specjalizacji Ceramika Artystyczna, Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w roku 2014. Laureat Nagrody im. prof. Adolfa Ryszki dla najlepszego studenta kierunku Rzeźba (2013). Tytuł doktora uzyskał na Wydziale Ceramiki i Szkła ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu w roku 2020. Obecnie pracuje jako laborant ASP we Wrocławiu, a także na stanowisku asystenta w Pracowni Podstaw Projektowania Ceramiki. Uczestnik międzynarodowych wystaw, plenerów i rezydencji artystycznych. Uprawia twórczość w zakresie rzeźby, ceramiki, rysunku, malarstwa i fotografii. Inicjator corocznych plenerów rzeźbiarskich w Wąbrzeźnie.

Wstęp wolny

Prace, które można zobaczyć na wystawie pochodzą ze zbiorów własnych galerii, a ich autorami są dzieci i młodzież z takich krajów jak: Rosja, Ukraina, Słowacja, Łotwa, Rumunia czy Polska.

Są to przedstawienia rysunkowe oraz malarskie roślin, które możemy spotkać w ogrodach, parkach. Wystawa jest soczyście kolorowa i przyciąga spojrzenie, oglądając prace czujemy już pełnię wiosny.

Najobszerniejsza w historii retrospektywa jednego z najważniejszych i najpopularniejszych polskich malarzy współczesnych, pierwsza od jego śmierci w 2018. Będzie zawierała ponad 450 prac z szesnastu kolekcji muzealnych i jedenastu prywatnych. Wystawie będą towarzyszyły pokazy dwóch filmów animowanych w reżyserii Andrzeja Barańskiego, które „namalował” Edward Dwurnik.

W trakcie trwania wystawy odbędzie się również przegląd filmów o sztuce Dwurnika oraz wybranych wywiadów telewizyjnych z artystą.

Dorobek artystyczny Edwarda Dwurnika jest niezwykle bogaty – zarówno, jeśli chodzi o ilość – artysta stworzył ponad 5 tysięcy obrazów (niektóre źródła podają nawet 7 tysięcy, wliczając serie) oraz ok. 20 tysięcy rysunków i grafik, jak i o jakość artystyczną najwyższej próby. W swoim malarstwie nawiązywał do twórczości m.in. Jana Matejki, Nikifora Krynickiego czy Jacksona Pollocka, a także do neoekspresjonizmu niemieckiego lat 80. XX w.

Artystyczna płodność, wielotorowość zainteresowań i wielkie formaty prac – to znaki rozpoznawcze tego niezwykle osobliwego twórcy. Edward Dwurnik słynął także z podejmowania wielkich tematów, a podtytuł retrospektywy – „Polska” – wybrzmiewa równie doniośle.

Wykorzystując imponującą przestrzeń Centrum Sztuki Współczesnej, chcemy, aby twórczość Dwurnika – przewrotna, radykalna i wciąż żywa – miała okazję zaprezentować się w pełnej okazałości. Tym bardziej, że to artysta wyjątkowy dla toruńskiego CSW: to właśnie jego obraz pt. „Kopernik” zainaugurował zbiory sztuki współczesnej CSW „Znaki Czasu”.

Od 10 lipca, przez całe wakacje (do końca sierpnia) ekspozycję stałą w Muzeum Twierdzy Toruń będzie można zwiedzać w towarzystwie przewodnika. Zapraszamy w każdą sobotę i niedzielę o godzinie 12:30.

Przez dwie godziny przewodnik oprowadzi po otwartym w lutym 2021 roku muzeum, przybliży historię toruńskich fortyfikacji oraz odpowie na pytania zwiedzających. Obowiązuje limit 30 osób.

Bilety: 27 zł (normalny) i 22 zł (ulgowy) będą dostępne w przedsprzedaży internetowej oraz w kasach wszystkich oddziałów Muzeum Okręgowego w Toruniu.