Wystawa | www.torun.pl

Wystawa nowych nabytków kolekcji CSW „Znaki Czasu” – 2021, cz. II.

W statutowym zakresie działania CSW „tworzenie, zarządzanie i udostępnianie kolekcji” jest umieszczone w punkcie pierwszym. To jedno z podstawowych zadań instytucji, z którego staramy się wywiązywać z należytą starannością.

W tym roku odbył się już pokaz kilkunastu obrazów z kolekcji w ramach Triennale Malarstwa w Wilnie, wiele prac wystawiliśmy w X. Triennale Sztuki „Sacrum” w Częstochowie, a później w siedzibie CSW. Jednak najszerszym przeglądem – i to tylko nabytków tegorocznych – są dwie niniejsze wystawy. Prezentacja „Andrzej Jerzy Lech – Fotogenia” gromadzi 115 zdjęć wybitnego fotografa, mieszkającego i tworzącego w New Jersey niedaleko Nowego Jorku. Drugą ekspozycją jest zbiorowa wystawa obrazów, fotografii, rysunków i prac na płytach gipsowych artystów polskich i litewskich. Są wśród nich nieżyjący już klasycy, tacy jak Bronisław Wojciech Linke, Roman Cieślewicz, Andrzej Lachowicz i Michał Kokot z grupy Zero 61, wciąż bardzo aktywni, ale też już klasyczni twórcy – prof. Zdzisław Nitka, prof. Jonas Gasiunas, prof. Piotr Dumała, Jerzy Wardak z grupy Zero 61, Krzysztof Gierałtowski, Marek Sobczyk, Ryszard Grzyb – obaj z Gruppy, najważniejszego ugrupowania Nowej ekspresji lat 80. XX w.

W naszej kolekcji rozwijamy nowe wiodące wątki tematyczne, obejmujące eksperymentalną fotografię, sztukę polskiej animacji, malarstwo Nowej ekspresji i sztukę krajów nadbałtyckich. Na początku roku planowaliśmy przeznaczyć na zakupy 100 000 zł, jednak dzięki grantowi MKiDN, dodatkowym środkom pomocowym rządu oraz darowi Goethe-Institut w postaci rozbudowanej instalacji multimedialnej w kontenerach pt. „GABINET / DAS KABINET”, wartość pozyskanych do kolekcji prac wyniosła ok. 925 000 zł, a więc ponad dziewięciokrotnie więcej, niż pierwotnie zakładana kwota. Dlatego uznajemy ten trudny, pandemiczny rok 2021 za udany, jeśli chodzi o wzbogacenie kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu.

Kuratorzy: Krzysztof Stanisławski, Krzysztof Białowicz

Wystawa prac Andrzeja J. Lecha w ramach kolekcji CSW „Znaki Czasu” – nabytki 2021, cz. I.

Fotografie Andrzeja J. Lecha opatrzone zostały tytułem „Fotogenia”. Co sugeruje to określenie wobec przedstawionego na wystawie zestawu prac? Bo należy dodać, że jest to pojęcie dość pojemne oraz nie do końca jednoznaczne, jak to bywa w interpretacji dzieł sztuki… Odnosi się ono bowiem do tego wymiaru fotograficznego przedstawienia (fotodokumentu), które jednocześnie zawiera w sobie coś więcej, wyraża ową nadmierność nad prostym oddaniem rzeczywistości, odsyła do treści, które bywają zależne także od osoby odbierającej daną fotografię. Fotogenia jest więc tym, co łączy się – rzec można – z aurą artyzmu, tj. indywidualnym, subiektywnym wpływem intencji i odczuć fotografa, które to zostały niejako „wprojektowane” w zarejestrowany kadr. Te zaś – już w procesie odbioru danego zdjęcia – budują ów wyraz fotogenicznego urzeczenia. Zatem fotogenia w swej istocie jest emanacją poezji, tj. takich wartości obrazowych, które wynikają z przeniesienia na obraz fotograficzny właściwości istotnych dla autorskiej świadomości i osobistych odczuć. W innym (teoretycznym) ujęciu, fotogenia oznacza swoisty „nadmiar świetlistości”, rozumiany jako efekt parcia rzeczy i zjawisk do ich ukazywania się. Taka fotografia emanuje swoim światłem, wyłania się ku widzialności, odsłaniając przy tym to, co było zakryte, z początku niewidoczne. Takim celom twórczym najlepiej służy fotografia tradycyjna, z jej niemal „pierwotnym” oprzyrządowaniem: prostymi kamerami, pinholami i chemiczną obróbką negatywów oraz wypracowaną osobistą estetyką. A.J. Lech uprawia właśnie taką fotografię: bardzo subiektywną, o nabudowanej narracyjności, pełną fascynacji jej fotogenicznymi odsłonami. Co wyraźnie podkreśla, często sygnując swoje prace fikcyjnymi podpisami, już w ten prosty sposób stara się przekroczyć dokumentalną treść zdjęć na rzecz ich subiektywnego odbioru, warunkowanego przy tym jeszcze odbiorczymi wyobrażeniami. Tymi podpisami artysta wręcz falsyfikuje wartość dokumentalną zdjęcia, proponując swój odrębny, ponadczasowy, świat – w równym stopniu wyobrażony, jak i osadzony w dzisiejszych realiach.

Kurator: Andrzej Saj

Oprowadzanie po wystawie czasowej „Porządek dnia w dawnym Toruniu” prezentowanej w Muzeum Historii Torunia.

Na wystawie "Porządek dnia w dawnym Toruniu", można dowiedzieć się o tym, jak wyglądało życie mieszkańców średniowiecznego i nowożytnego miasta. Znajdziemy tam między innymi dokumenty normujące miejską rzeczywistość, a więc toruńskie wilkierze i statuty cechowe, ale także przedmioty codziennego użytku, zawodowe atrybuty oraz dawne zegary i kalendarze.

Oprowadzać po wystawie będzie autorka dr Alicja Sumowska.

Na sobotnie oprowadzania obowiązują zapisy na adres mailowy: a.sumowska@muzeum.torun.pl lub pod nr tel. 56 660 56 52. Wtorkowe spotkania bez konieczności wcześniejszych zgłoszeń.

Udział w wydarzeniach w ramach biletu wstępu do muzeum.

Długoterminowa artystyczna dokumentacja fotograficzna kobiet z różnych kultur, generacji i stron świata pomagających ludziom w "uzdrawianiu duszy" poprzez różnego rodzaju ceremonie, terapie, warsztaty, muzykę medycyna, kręgi kobiet i inne alternatywne metody rozwoju.

Ten projekt to swego rodzaju ukłon w stronę wszystkich nauczycieli, terapeutów, przewodników duchowych, uzdrowicieli, których spotkałam na swojej drodze i dzięki którym udało mi się wyjść z wypalenia zawodowego i odzyskać utraconą pasję do fotografii. Tym projektem chciałabym przyczynić się do zwiększenia świadomości na temat tego, jak ważne jest zdrowie psychiczne i z jak wieloma traumami zmaga się ludzkość w dzisiejszych czasach. Waga rozwoju świadomości, kręgów, społeczności i dzielenia się tym co w nas żywe jest nieoceniona.

Bez względu na to gdzie się znajdujesz, nie jesteś sam.
"In Lak'ech Ala K'in" - Ja jestem innym Tobą, Ty jesteś innym mną.

Fotografie, które zostaną zaprezentowane podczas wystawy pochodzą z pierwszych sesji zrealizowanych podczas kręgów kobiet w Meksyku, kolejne zaplanowane są w Polsce, Europie, Amazonii i innych częściach świata. Zdjęcia wykonane były w technice analogowej, na kliszy średnioformatowej.
Realizacja dalszej części projektu planowana jest na kliszy wielkoformatowej. W tym celu autorka prowadzi zbiórkę internetową, która pomoże jej w zakupie aparatu wielkoformatowego i sfinansowaniu podróży do dżungli amazońskiej w Brazylii, gdzie planuje sfotografować kobiety z plemion Yawanawa i Huni Kuin.

O autorce:
Marta, to wrażliwa dusza, kobieta, poszukiwaczka, fotograf. Od 8 lat mieszkająca w połowie w Polsce i Meksyku. To właśnie tam otworzyła się na duchowość i rozwój osobisty, których owocem, po latach wypalenia zawodowego, jest projekt "Mujeres Medicina - uzdrowicielki duszy". Kobiety, jakie spotkała na swojej drodze rozwojowej w Polsce i w Meksyku, i które pomogły jej wyjść z “ciemności", zainspirowały ją do realizacji projektu personalnego, na którym teraz się skupia.

Więcej o projekcie i link do wspracia: https://patronite.pl/mujeresmedicina

Wstęp wolny

W Centrum Sztuki Współczesnej 29 października 2021 r. o godz. 18.00 otwarta zostanie wystawa hiperrealistycznych rzeźb australijskiej artystki Patricii Piccinini „Jesteśmy!”. Ekspozycja jest wydarzeniem towarzyszącym 29. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego „EnergaCamerimage”.

Prace powszechnie cenionej na świecie australijskiej rzeźbiarki, w tym prezentowane z wielkim sukcesem rzeźby z Biennale w Wenecji, można zobaczyć po raz pierwszy w Polsce. Organizatorem wystawy jest Fundacja Sztuki Świata, założona w 2006 r. przez reżysera Davida Lyncha oraz dyrektora Festiwalu Filmowego EnergaCamerimage Marka Żydowicza, który jest kuratorem wystawy. Rzeźby, instalacje oraz prezentacje wideo artystki zajmą w CSW ok. 2000 m2. Jedna z prac właśnie na wystawie w Toruniu będzie miała swą światową premierę.

Patricia Piccinini (ur. w 1965 r.) od lat wzbudza swoją sztuką ogromne zainteresowanie, dyskusję i entuzjazm na całym świecie. Jej magiczne, niepokojąco-dziwaczne, hiperrealistyczne rzeźby działają na nasze zmysły, zmuszają do pytań, budzą kontrowersje. Wielkoformatowe instalacje łączą w sobie nurty science fiction, nauk przyrodniczych i feminizmu. Toruńska wystawa zabierze widzów w niezwykłą podróż przez serię barwnych scen, w których jej hybrydowe stworzenia odnajdują się wzajemnie w różnych codziennych sytuacjach. Patricia Piccinini, tworząc swe realistyczno-futurystyczne narracje dotyczące istotnych kwestii współczesnej egzystencji, klimatu i technologii, używa silikonu, włókna szklanego, nylonu, plastiku i ludzkich włosów. Osiąga dzięki temu ekstremalnie realistyczny wyraz rzeźb, które nigdy nie pozostawiają widzów obojętnymi.

W żartobliwym i transcendentnym wszechświecie Piccinini możliwości cyfrowe i biotechnologiczne ukształtowały nowe hybrydowe formy życia. Artystka operuje w swej sztuce kontrastami. Bawi się wyobraźnią zderzając dziwaczność z makabrą. Piccinini celebruje wszystko, co inne i rzuca wyzwanie granicom między ludźmi, zwierzętami i roślinami. Jednak w tym, co łączy, co dziwne i różnorodne, odnajdziemy poezję i piękno. Artystka zaprasza nas do fantazjowania o możliwych społecznościach i pokrewieństwach, jakie przyszłe technologie mogą stworzyć wśród różnych gatunków.

Działalność artystyczna Patricii Piccinini jest osadzona w jej silnym zaangażowaniu w kwestie środowiskowe i ekofeministyczne. W zmysłowych, złożonych pracach, rzeźbiarka bada, jak żyjemy i tworzymy relacje w czasach, gdy naturalne i sztuczne łączy się ze sobą na nowe sposoby. Jej prace zawierają etyczne przesłanie o empatii i trosce o wszystkie stworzenia i rośliny, z którymi dzielimy Ziemię – oraz o wciąż nieznane istoty, które będą żyć wśród nas w przyszłości. Jej wszechświat oferuje marzenia i nadzieję na przyszłość pełną miłości w międzygatunkowym pokrewieństwie, jednocześnie zapraszając nas do wyobrażenia sobie świata na nowo.

Wydarzenie towarzyszące

Wystawie prac artystki w towarzyszyć będą: przegląd filmowy, spotkania z artystami, dyskusje z ekspertami oraz warsztaty. Zestaw filmów pod nazwą Odmieńcy, hybrydy, monstra zaprezentuje m.in. takie filmy, jak: Freaks reż. Tod Browning (USA), Człowiek słoń reż. David Lynch (USA, Wielka Brytania), Visions of Suffering reż. Andrey Iskanov (Rosja), Mój brat Frankenstein / Mój kuzyn monstrum reż. Valery Todorovsky (Rosja), Kobieta lew reż. Vibeke Idsøe (Norwegia, Niemcy), O potworach i ludziach reż. Aleksey Balabanov (Rosja), czy Maska reż. Peter Bogdanovich (USA).

O artystce

Patricia Piccinini urodziła się w 1965 roku we Freetown w Sierra Leone, w Afryce Zachodniej. W 1972 roku jej rodzina wyemigrowała do Australii, w której Piccinini dorastała. Absolwentka Victorian Collage of Arts w Melbourne, gdzie od 2017 roku pełni funkcję profesora, uprzednio uzyskując tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Melbourne (2016). Laureatka nagrody za całokształt osiągnięć artystycznych Melbourne Art Foundation’s for Visual Arts. W swojej twórczości obracająca się wokół malarstwa, wideo, dźwięku, instalacji, druków cyfrowych czy rzeźby. W 2016 roku określona przez „The Art Newspaper” najpopularniejszą współczesną artystką na świecie.

Wystawa w Toruniu jest pierwszą indywidualną wystawą Patricii Piccinini w Polsce.

Wstęp na wernisaż dla posiadaczy Unijnego certyfikatu COVID. Ekspozycja czynna będzie do 10 kwietnia 2022 r.

Na Bulwarze Sztuki nastąpi odsłonięcie pracy Macieja Szańkowskiego – „Struny wiatru VI. Rzeźba dla Torunia” – stworzonej specjalnie dla toruńskiego Centrum Sztuki Współczesnej. W parku rzeźby CSW znajdzie się wykonana z metalu rzeźba wysokości 5,2 metra.

Z tej okazji zapraszamy na Piknik Artystyczny z poczęstunkiem i grillem na Bulwarze Sztuki.

Blisko sześćdziesiąt lat twórczości Macieja Szańkowskiego to konsekwentnie realizowana wizja artystycznego działania, w której przestrzeń stała się tworzywem, dzięki któremu opracował własny, rozpoznawalny język artystycznej wypowiedzi, trwale wpisując się w najciekawsze dokonania polskich artystów „sztuki przestrzeni”.

Artysta połączył fotografię ze swoim warsztatem rzeźbiarskim, czyniąc pomost pomiędzy formą a sposobem jej przedstawienia. Działania Macieja Szańkowskiego, w szeroko rozumianej „sztuce przestrzeni” z odniesieniami do fotografii, stały się reprezentatywnymi w sztuce polskiej próbami „poszerzonej koncepcji rzeźby”, ujmującej zjawiska przestrzenne we wzajemnym powiązaniu. Większość jego instalacji, nawet tych konstruowanych seryjnie, zależy od warunków stwarzanych przez przestrzeń. Tak będzie również tym razem – w odniesieniu do zapoczątkowanego projektu, jakim jest Park Rzeźby CSW na Bulwarze Sztuki, Artysta stworzy specjalną pracę – „Struny wiatru VI. Rzeźba dla Torunia”.

Prace z kolekcji Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku na 40-lecie CRP.

Na inaugurację wstęp wolny!

Magdalena Abakanowicz jest ikoną polskiej sztuki współczesnej, artystką o najwyższej międzynarodowej renomie od lat 60. XX w. do dzisiaj. Sławę i uznanie zdobyła jako tkaczka, autorka przełomowych „abakanów”, które odmieniły światową sztukę włókna, zbliżając ją do rzeźby. I tą drogą – w kierunku klasycznej rzeźby – szła Abakanowicz przez następne dekady. Grand Prix Biennale São Paulo oraz udział w niemal wszystkich najważniejszych międzynarodowych biennale na świecie ugruntowały jej pozycję najbardziej rozpoznawalnej polskiej artystki. Za powodzeniem u publiczności i krytyki przyszło powodzenie na rynku sztuki. Magdalena Abakanowicz współpracowała ze słynną Marlborough Gallery w Londynie i Nowym Jorku oraz innymi renomowanymi galeriami, co zaowocowało licznymi zakupami i zamówieniami publicznymi. Dziś jej prace znajdują się w kolekcjach najważniejszych muzeów sztuki na świecie z nowojorskim MoMA na czele, a grupy jej rzeźb zdobią m.in. park Agora w Chicago i park Cytadela w Poznaniu. Abakanowicz nie zapominała o kraju – jedną z najlepszych kolekcji jej prac posiada Muzeum Narodowe we Wrocławiu, ale także Centrum Rzeźby w Orońsku. I z tej kolekcji pochodzą Mutanty, prezentowane na niniejszej wystawie.

Ale polska rzeźba współczesna – na najwyższym poziomie artystycznym, uniwersalna, bogata i różnorodna, znana w kraju, ale i za granicą – to nie tylko twórczość Magdaleny Abakanowicz. Owszem, stanowi ona pewien wzorzec i punkt odniesienia, zwłaszcza jeśli chodzi o znaczenie międzynarodowe, ale przynajmniej od lat 70., a najszerzej 80. pojawiło się w kraju grono bardzo oryginalnych i niezwykle wartościowych młodszych artystów. To oni rozwijali wątki poruszane niegdyś przez Abakanowicz, takie jak rozważania o kondycji człowieka, jego więziach ze światem zwierzęcym i przyrodą, ale podążali również w innych kierunkach: ku problemom społecznym, politycznym, bliższym im samym i odbiorcom ich dzieł.

Wystawa w CSW prezentuje klasyczne rzeźby Magdaleny Abakanowicz w towarzystwie prac artystów, którzy jak na przykład Józef Łukomski, podejmowali podobne tematy i stosowali zbliżoną technikę wykonania rzeźb, ale na skutek różnych okoliczności nie mieli okazji rozwijania swojej kariery, pozostając dziś w mrokach zapomnienia. Niesłusznie, więc z tym większą radością ich przypominamy, czerpiąc z bogatych zasobów kolekcji orońskiej.

Jednak najliczniej reprezentowani są na wystawie artyści debiutujący w dramatycznym dla kraju okresie lat 80., zapoczątkowanym euforią Sierpnia 1980 i Solidarności, zgaszoną brutalnie wprowadzeniem stanu wojennego i głębokim kryzysem gospodarczym. Później, już w latach 90., artyści ci próbowali swoich sił w nowej rzeczywistości drapieżnego kapitalizmu i nieźle sobie poradzili.

Lata 80. to domena grup artystycznych, takich jak Neue Bieriemiennost z Mirosławem Bałką (prezentujemy jedną z jego mniej znanych prac z kolekcji CSW), Mirosławem Filonikiem i Markiem Kijewskim. Dzieła tego ostatniego w tandemie Kijewski/Kocur stanowią ważną część ekspozycji ze względu na swoją efemeryczną formę i przekaz. Istotne są także prace przedstawiciela drugiej najważniejszej grupy rzeźbiarskiej lat 80. – Koła Klipsa z Poznania, Krzysztofa Markowskiego oraz instalacja związanego z Klipsem Piotra Kurki. Łódź Markowskiego można potraktować jako symbol sztuki lat 80., której na skutek ograniczeń stanu wojennego nie udało się dotrzeć do odbiorców międzynarodowych.

Panoramę dokonań Nowej ekspresji – bo takim terminem została ochrzczona niezależna sztuka lat 80. w Polsce – dopełnia twórczość dwóch artystów, którzy wybrali drogę samodzielną, poza wszelkimi grupami. To Grzegorz Klaman z Gdańska, którego dwie duże prace z różnych okresów twórczości są obecne w CSW, oraz Krzysztof M. Bednarski z Warszawy i Rzymu. Mamy to wielkie szczęście, że pokazujemy jego Sfinksa z pudełek po zapałkach, towaru reglamentowanego w stanie wojennym, znanego m.in. z wystawy Ekspresja lat 80-tych w BWA w Sopocie (1986), stanowiącej jedną z pierwszych manifestacji Nowej ekspresji.

Zarówno Klaman, jak i Bednarski aktywnie rozwijali swoją twórczość w latach 90., gdy rodziła się tzw. sztuka krytyczna, aktywni są również w pierwszych dekadach XXI w. Pokazujemy także miniaturową rzeźbę jednego z koryfeuszy sztuki krytycznej, Pawła Althamera, jak również prace artystów, którzy twórczo rozwinęli idee artystycznego krytycyzmu – Roberta Rumasa, Doroty Nieznalskiej i duetu Leszka Golca i Tatiany Czekalskiej.

Abakanowicz i inni to wystawa bez jednej spajającej wszystkie prace tezy, tematu, diagnozy – to wystawa wspaniałych rzeźb, dzieł uniwersalnych, przemawiających do odbiorcy przede wszystkim swoimi walorami artystycznymi i głęboko humanistyczną tematyką. To panorama polskiej rzeźby współczesnej w zestawie pochodzącym z jednej z najważniejszych w kraju kolekcji – Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, obchodzącego w tym roku okrągłą, czterdziestą rocznicę powstania. 

Wystawa „Abakanowicz i inni” prezentuje prace następujących twórców:

• Magdalena Abakanowicz
• Paweł Althamer
• Sylwester Ambroziak
• Mirosław Bałka
• Krzysztof M. Bednarski
• Leszek Golec / Tatiana Czekalska
• Kijewski / Kocur
• Grzegorz Klaman
• Piotr Kurka
• Józef Łukomski
• Krzysztof Markowski
• Dorota Nieznalska
• Robert Rumas

Z pewnością pamiętacie sterowiec WOLNOŚĆ, który jeszcze do niedawna szybował przed wejściem do Dworu. Wzbudzający ogromne zainteresowanie projekt Katarzyny Łyszkowskiej znów będzie dostępny dla oglądających, za sprawą jubileuszowej wystawy Artystki!

Wystawa INNER-OUT jest podsumowaniem piętnastu lat działalności twórczej. Prezentuje cykl, w którym autorka sięga do własnych doświadczeń (INNER), uniwersalizując je jako platformę doświadczeń zbiorowych (OUT).

Autorka podejmuje dyskusję na temat społecznej natury człowieka. Stosuje rysunek, instalacje i interakcje społeczne. Symboliczne miejsce w jej realizacjach stanowi papier w ujęciu zarówno klasycznym, jak i przestrzennym.

Wernisaż INNER-OUT odbędzie się 28 października 2021 roku, a sama wystawa potrwa do 7 listopada 2021 roku. W ramach finisażu odbędzie się spotkanie z Artystką, podczas którego każdy będzie miał szansę stworzyć dzieło do kolekcji WOLNOŚĆ.

Ekspozycja sterowca WOLNOŚĆ nastąpi w dniach 28-29 października 2021 roku w godz. 10:00-20:00 oraz podczas finisażu wystawy w dniach 7-8 listopada 2021 w godz. 10:00-20:00 roku w Sali Wielkiej Dworu Artusa. Wernisaż oraz finisaż wystawy będą okazją do rezerwacji i zakupu limitowanych, sygnowanych przez Artystkę grafik i rysunków przedstawionych w cyklu INNER-OUT.

Katarzyna Łyszkowska – absolwentka rysunku oraz projektowania graficznego i grafiki edytorskiej na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Pochodzi z Olsztyna, natomiast mieszka i pracuje w Toruniu jako adiunkt na WSP UMK. Uczestniczyła w 130. wystawach i działaniach artystycznych w kraju oraz za granicą, m.in.: w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Finlandii, Norwegii, Włoszech, Słowenii, Macedonii, Grecji, Litwie, Ukrainie, Białorusi, Indiach, Korei Południowej i USA. Brała udział w sześciu projektach rezydencyjnych. Jej prace należą do zbiorów Osten Muzeum of Drawing w Macedonii oraz do stałych kolekcji Centrum Kultury Dwór Artusa w Toruniu, Centrum Praw Kobiet w Gdańsku, Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu, Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Olsztynie, zbiorów Narodowego Instytutu Audiowizualnego (obecnie FInA) oraz do zbiorów prywatnych w kraju i za granicą.

Wstęp wolny

Marta Szulc w ramach swojej indywidualnej wystawy „Nowa Ziemia” pokaże prace, które są niezwykle aktualne, bo wyrastają z refleksji nad katastrofą klimatyczną i marzeniami o podboju kosmosu. "Mars wydaje się romantycznym marzeniem, ale bardziej niż o zaspokojenie ciekawości i ambicji, chodzi o eksploatację nowych terenów wydobywczych. (...) Wraz z sukcesem załogowej misji na Marsa wkroczymy w nową erę kolonializmu" – zauważa artystka. Poprzez swoją wystawę Marta Szulc stara się skłonić nas do zastanowienia się nad kondycją współczesnego człowieka, który zmienia świat dla własnych potrzeb, ale nie chce wziąć pełnej odpowiedzialności za swoje decyzje. Postacią, wokół której rozwija się narracja prezentacji, jest "nowy Prometeusz", który wyobrażony jest przez artystkę jako postać przypominająca Herna, w anglosaskiej mitologii ducha lasu, lub celtyckiego rogatego boga Cernunnosa. Prometeusz nie jest już skłonny do poświęceń dla dobra ludzkości – chce pokazać swoją moc i aspiruje do boskości.

Otwarcie wystawy odbędzie się 5 listopada  w siedzibie galerii przy ul. Ducha św. 6 – zapraszamy na wernisaż i możliwość spotkanie z artystami w godzinach 16.00–18.00.