Od 20 maja do początku września 2022 r. Centrum Sztuki Współczesnej zaprasza na wystawę twórczości Wojciecha Fangora (1922-2015), wybitnego polskiego malarza, rzeźbiarza i plakacisty.
Fangor urodził się w Warszawie w 1922 r. W czasie wojny studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. W 1946 ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, z którą współpracował w latach 1953–1961 jako docent. W 1961 opuścił socjalistyczną Polskę, by powrócić do kraju po 38 latach i brać czynny udział w życiu artystycznym ojczyzny. Mieszkał w Wiedniu, Francji, Berlinie Zachodnim, Anglii i Stanach Zjednoczonych. Zmarł w Warszawie w 2015 r.
Był jednym z najbardziej odkrywczych malarzy drugiej połowy XX wieku. Jego prace znajdują się w muzeach, galeriach i kolekcjach prywatnych na całym świecie. W latach 1949–2015 zrealizował przeszło pięćdziesiąt wystaw indywidualnych, głównie w USA i Europie. Jako jedyny Polak miał indywidualną wystawę w Solomon Guggenheim Museum w Nowym Jorku w 1970 r., prezentującą 37 płócien prekursorskich dla zachodnich op-artowskich poszukiwań – obrazy te stały się swoistymi symbolami tego nurtu.
Zadebiutował tuż po II wojnie światowej i przez cały okres swojej twórczości często zmieniał styl – malował zarówno figuratywnie, jak i abstrakcyjnie. W latach 50. namalował kanoniczne obrazy w konwencji realizmu socjalistycznego, jak Postaci z 1950 r., który do dziś jest jednym z najbardziej znanych obrazów w sztuce polskiej XX wieku czy Matka Koreanka – obraz antywojenny z 1951, który przyniósł mu popularność i pozycję w świecie sztuki. W 1954 r. powstało także największe powierzchniowo dzieło Fangora pt. Kucie kos, które dopiero w 2013 r. zaprezentowano publicznie po latach zapomnienia. Obrazy powstające od końca lat 50. cechował charakterystyczny efekt wibracji kolorystycznej, który artysta uzyskiwał poprzez płynne przejście pomiędzy barwami nanoszonymi w układzie koncentrycznym bądź falistym. Abstrakcyjne obrazy, dające wrażenie ruchu, były prekursorskie nie tylko w polskiej, ale i w światowej sztuce. Od tego czasu twórczość Fangora sytuuje się w międzynarodowym nurcie minimal artu i sztuki optycznej (op-art).
Od połowy lat 70. do połowy lat 80. Fangor powrócił do malarstwa figuratywnego Namalował wtedy serie obrazów „międzytwarzowych” i „telewizyjnych”. W tym okresie tworzył także kolaże, będące świadectwem jego fascynacji kulturą masową.
Wojciech Fangor to także wybitny rzeźbiarz i plakacista. W swoim dorobku ma wiele prac rzeźbiarskich, przestrzennych i scenograficznych, powstałych w okresie od 1948 do 2015. W plakatach, które tworzył między 1950 a 1961, odnaleźć można niemal wszystkie wątki, próby, pytania i odkrycia uważane za esencję Polskiej Szkoły Plakatu. Mało kto wie, że Fangor jest autorem mozaik zdobiących dworzec Warszawa Śródmieście. Abstrakcyjne kompozycje z różnokolorowych, ceramicznych płytek od ponad 60 lat zdobią ściany i sufity podziemnej części dworca przy Alejach Jerozolimskich 50.
W hołdzie dla Mikołaja Kopernika namalował dwa portrety wybitnego astronoma – w 1948 i 1949. Na wystawie w CSW dzięki uprzejmości Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku prezentowany bedzie wcześniejszy z nich.
Wystawa, na której zostanie zaprezentowanych m.in. 130 rysunków Fangora, zrealizowana została dzięki uprzejmości muzeów, instytucji, galerii i kolekcjonerów prywatnych. Towarzyszyć jej będzie przegląd filmów o artyście.
Otwarcie wystawy: 20 maja 2022, godz. 18.00
Kuratorzy: Krzysztof Stanisławski, Renata Sargalska
Produkcja wystawy: Wojciech Ruminski
