Doroczna wystawa przeglądowa twórczości członków ZPAP
Wstęp wolny. Galeria czynna codziennie w godz. 11.00-16.00. Wejście przez Muzeum Zabawek, ul. Ducha Św. 10
Wystawa fotograficzna on-line w ramach XXIX Konfrontacji Amatorskiej Twórczości Artystycznej Regionu KATAR.
Od początku lipca można oglądać najciekawsze zdjęcia nadesłane na tegoroczne Konfrontacje Amatorskiej Twórczości Artystycznej Regionu KATAR Fotografia. Podobnie jak wiele innych przedsięwzięć kulturalnych, również pokonkursowa wystawa fotograficzna Ciekawość prezentowana jest w tej chwili wyłącznie w przestrzeni wirtualnej – na stronie internetowej Wojewódzkiego Ośrodka Animacji Kultury w Toruniu.
W konkursie wzięło udział blisko 40 autorek i autorów – osób amatorsko uprawiających fotografię artystyczną, które mieszkają, uczą się lub pracują w różnych zakątkach województwa kujawsko-pomorskiego: Toruniu, Bydgoszczy, Włocławku, Inowrocławiu, Grudziądzu, Ciechocinku, Lubiczu Górnym, Kowalewie Pomorskim, Kruszynie Krajeńskim, Chełmży, Aleksandrowie Kujawskim, Wagańcu, Biskupicach, Podzamku Golubskim, Osieku nad Wisłą czy Wieńcu. Jak zawsze, konkursem zainteresowały się także wszystkie grupy wiekowe: od uczniów szkoły podstawowej po emerytów.
Na konkurs wpłynęło trzysta zdjęć, które na wiele różnych sposobów interpretują zjawisko Ciekawości. Wyboru prac do wirtualnej ekspozycji dokonali zaprzyjaźnieni z WOAK-iem jurorzy, wybitni artyści i zarazem pedagodzy fotografii: dr hab. Anna Kola – wykładowczyni w Katedrze Plastyki Intermedialnej UMK i Marek Noniewicz – kustosz Muzeum Fotografii w Bydgoszczy. Spośród autorów wszystkich zdjęć jurorzy wyłonili laureatów konkursu KATAR Fotografia. Pełna lista nagrodzonych i wyróżnionych autorów dostępna jest w opisie wystawy. On-line publikowany jest również katalog tegorocznej wystawy – w serwisie issuu oraz jako plik pdf wysokiej jakości z możliwością pobrania.
Wystawa do obejrzenia stronie internetowej Wojewódzkiego Ośrodka Animacji Kultury w Toruniu.
Fotorelacja z koncertów, które odbyły się w latach 2009 – 2019 na ruinach zamku krzyżackiego
Ktoś kiedyś porównał jej prace do twórczości Nikifora Krynickiego, ktoś inny do mozaik, usłyszała raz też, że jej obrazy są baśniowe. W taki sposób opowiada swoją baśń o Toruniu. Katarzyna Bilska twórczością plastyczną zajmuje się od dziecka. W czasie studiów tworzenie zeszło na plan dalszy, ale powróciło do łask w 2016 roku. Jest samoukiem, jednak brała udział w różnych warsztatach, plenerach plastycznych oferowanych przez rozmaite placówki kulturalne, między innymi w warsztatach pisania ikon I i II stopnia w Olsztynie. Tematy jej prac to przede wszystkim architektura świecka oraz sakralna, a także postaci świętych (ikony). Jej ulubiona technika to rysunek (suche pastele). Na świat patrzy przez pryzmat autyzmu.
Ogromna, zachwycająca metropolia. Otwarta, liberalna i imprezowa stolica Niemiec. I jakże zaskakująca! Różnorodna, kolorowa, tradycyjna i jednocześnie egzotyczna! Wiecznie pulsujący organizm, składający się z ludzi, architektury, przyrody, sytuacji, wydarzeń i historii… Taki właśnie jest obraz miasta Berlin widziany oczyma artysty Zbigniewa Grabowskiego.
Wstęp wolny
Roksana Żelazkiewicz jest studentką 4 roku kierunku Grafika o specjalności Grafika Warsztatowa w pracowni wklęsłodruku zakładu grafiki Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. W swoich przykuwających wzrok grafikach odnosi się do ludzkiego ciała. Poprzez zdeformowanie i niedopowiedzenia buduje własną wizję figury obraz człowieka udziwnionego, zniszczonego oraz uszkodzonego.
Wstęp wolny
Oprowadzanie kuratorskie on-line po Wystawa / Ewa Bloom Kwiatkowska: „Auto da fé”. Przewodniczką po twórczości ewa_bloom będzie Magda Ujma.
Wystawa stanowi mocny i ważny punkt w twórczości Ewy Bloom Kwiatkowskiej – prezentuje najważniejsze realizacje z ostatnich lat i jest podsumowaniem aktualnego etapu działalności artystki: etapu, który został zapoczątkowany wystawą indywidualną w Galerii Sztuki Wozownia w 2010 roku („Księga kronik. Idee i maski”). Po dziesięciu latach artystka powraca do toruńskiej galerii i dokonuje twórczego przeglądu dekady własnej pracy, przygląda się własnym realizacjom, na nowo je interpretuje, próbuje także nowych możliwości, wytycza nowe drogi działania. Dawniejsze i nowsze dzieła pokazuje w takich aranżacjach, by poprzez sposób prezentacji, miejsce usytuowania czy sąsiedztwo zyskiwały one kolejne interpretacje. Do gotowych realizacji dodaje nowe warstwy znaczeń. Nowe prace znajdują swoje miejsce w wytyczonej linii zainteresowań Ewy Bloom Kwiatkowskiej. Dołączają do opowieści, bo to ona jest tutaj czymś, co spaja ze sobą poszczególne dzieła. Narracji nie należy tutaj rozumieć linearnie. Znane są tylko węzłowe jej punkty – np. spalenie własnych rzeźb, zaginięcie, oraz pewne postaci, jak figura protagonistki – kobiety o zamazanej tożsamości, a także pewne problemy, będące tak stanami ducha, jak i uniwersalnymi problemami ludzkości w jej dzisiejszym stadium rozwoju – np. pytania o bycie artystką.
Wystawa składa się z wydzielonych przestrzeni o znaczeniach nadanych im przez aranżacje oraz przynależne im obiekty sztuki. Artystka choreografię wystawy rozumie tutaj jako przejście pewnej drogi. Przez jej meandry prowadzi wspomniana luźno skomponowana opowieść. Jej rytm jest taki, że chociaż składa się zasadniczo z tkanki życia wewnętrznego, z przepływających emocji, wspomnień, przeczuć, wrażeń i myśli, które przekładają się na materię cieni i powidoków, na drodze pojawiają się także niezwykle wyraźne, konkretne obrazy, tnące jak brzytwa. Ta opowieść dotyczy kobiety, która raz pojawia się, raz niknie, ukrywa się za maskami, skrywa w cieniu, by pojawić się nagle w jaskrawym świetle, ale tylko poprzez fragment ciała i tylko na chwilę. Dlatego też w czasie wystawy można także obserwować niekonwencjonalne śledztwo, które dotyczy zaginięcia pewnej kobiety – tajemniczej artystki Claire B. Cała opowieść obfituje w zapętlenia, ślepe zaułki, jest też opowieścią szkatułkową, zawierającą w sobie liczne odniesienia do innych postaci i dzieł, a także autocytaty samej jej autorki. Jest tu kontynuacja, cierpliwe prowadzenie wątków, które artystka rozpatruje od czasu, gdy powróciła do działalności na polu sztuk wizualnych, po wieloletniej przerwie, podczas której z sukcesem zajmowała się współpracą z teatrami, będąc autorką scenografii.
Sam tytuł wystawy, „Auto da fé”, odnosi się do wierności sobie. Sam termin pochodzi z procesów inkwizycji i oznacza wyznanie wiary, jeden z końcowych etapów procesów o herezję. Za odmowę wyznania wiary w takim procesie groziło spalenie na stosie. Dzisiaj artystki działają w świecie, który – na szczęście – nie grozi im śmiercią, ale często przynosi unicestwienie symboliczne. Ewa Bloom Kwiatkowska, świadoma tego zagrożenia, tym mocniej przemawia własnym głosem.
Ewa Bloom Kwiatkowska – artystka zaangażowana, wykładowczyni Akademii Sztuk Pięknych i Szkoły Filmowej w Łodzi. Współzałożycielka i członkini grupy artystek Frakcja. Malarka, scenografka, reżyserka, autorka eksperymentalnych filmów wideo. Realizuje akcje performatywne o charakterze transmedialnym w przestrzeni wirtualnej i rzeczywistej. W praktyce artystycznej wykorzystuje strategie subwersywne. Konfrontuje ideę sztuki z presją idei społeczno-politycznych i autobiografią.
Plakat będący niemal od zawsze nieodłącznym, podstawowym elementem reklamy z racji swego promocyjnego charakteru nierzadko bywa lekceważony przez odbiorcę, który zwraca uwagę jedynie na zawarte na nim informacje, pomijając przy tym trud włożony w jego wykonanie oraz pomysłowość artysty. Nierzadko jednak grafik, malarz, rysownik popisuje się nie lada artyzmem i tworzy małe dzieło sztuki, które zasługuje na osobne uznanie. Ekspozycja ma na celu zaprezentowanie wyjątkowych plakatów, które na przestrzeni ostatnich 70 lat promowały wydarzenia oraz wystawy organizowane przez Muzeum Okręgowe w Toruniu. Przygotowano te nietypowe, najbardziej reprezentacyjne dla danego okresu, wykonane przeróżnymi technikami prace, które od dekad zdobią toruńskie słupy reklamowe oraz gabloty zachęcając równocześnie do wizyty w muzeum.
Ekspozycja to również podróż przez historię, swoista kronika dokumentująca życie kulturalne Torunia. Chronologiczny układ plakatów dobrze oddaje zmiany społeczne i polityczne, które zaszły na przestrzeni ostatnich lat.
Z racji lokalnego charakteru prezentowanych dzieł na wystawie znalazły się prace osób związanych głównie z toruńskim światkiem artystycznym m.in. Krzysztofa Deczyńskiego, Tomasza Pietrzyka, Jacka Nawrockiego, Małgorzaty Sobeckiej czy Stanisława Lackowskiego.
Kuratorzy: Justyna Nowak, Hubert Smolarek
28 listopada 1920 roku premier II Rzeczypospolitej Wincenty Witos wziął udział w inauguracji działalności Teatru Narodowego na Pomorzu, pierwszej polskiej zawodowej sceny w Toruniu i pierwszego teatru narodowego w odrodzonej Polsce. W ramach obchodów stulecia tego wydarzenia trzy instytucje – Teatr im. Wilama Horzycy, Muzeum Okręgowe w Toruniu oraz Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Mikołaja Kopernika – przygotowują wspólnie wystawę poświęconą życiu teatralnemu w mieście Kopernika w trzech epokach: w dwudziestoleciu międzywojennym, w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz współcześnie. Wystawa obejmuje najważniejsze wydarzenia i postaci teatru toruńskiego, ukazując wagę instytucji teatru w życiu kulturalnym miasta w ostatnich stu latach. Kuratorami wystawy są teatrolodzy prof. UMK Artur Duda (dwudziestolecie i współczesność) oraz dr Marzenna Wiśniewska (PRL i współczesność), koncepcja plastyczna: Nika Tarnowska (Teatr im. W. Horzycy).
Artur Duda
Kuratorzy: Artur Duda, Marzenna Wiśniewska
7 czerwca obchodzimy Święto Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Z tej okazji nasza Galeria przygotowała wystawę on-line.
Wystawa jest prezentacją pochodzących ze zbiorów własnych Galerii i Ośrodka Plastycznej Twórczości Dziecka prac tematycznie związanych z naszym regionem. Ich autorzy, dzieci i młodzież z różnych stron kraju poprzez swoje plastyczne opowieści zapraszają nas do wędrówki po najpiękniejszych miejscach województwa kujawsko-pomorskiego. Możemy przespacerować się po toruńskiej starówce i bydgoskiej Wenecji, odwiedzić zamek w Golubiu-Dobrzyniu, ratusz w Chełmnie lub skansen z Kłóbce, zajrzeć do prasłowiańskiego grodu w Biskupinie, nacieszyć się widokiem ciechocińskich tężni, kujawskich pól i tucholskich lasów. Oprócz obiektów znanych, które są niejako ikonami naszego regionu w pracach tych pojawiają się także miejsca mniej popularne a jednak równie interesujące. Nadchodzące wakacje będą chyba najwłaściwszym czasem by je poznać osobiście.
Wystawa do obejrzenia TUTAJ
