Wystawa | www.torun.pl

„Łukasz Gil reprezentuje pokolenie, któremu przyszło żyć w innych warunkach niż te, w których żyły wcześniejsze generacje artystów. Skromny i naturalny, obdarzony talentem i pasją, wyróżniający się konsekwencją i pracowitością. Jego twórczość cechuje autentyzm inspiracji oraz autentyzm realizacji. Jako student Wydziału Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego miał szczęście korzystać z wiedzy i doświadczeń zarówno Stanisława Białogłowicza, jak i Tadeusza Boruty. Jego obrazy wykazują podobieństwo do wspaniałych płócien Stanisława Białogłowicza, lecz pod kolorystyczną tkanką pulsuje w nich przytłumiona epika, malarska retoryka Tadeusza Boruty. Droga Krzyżowa była tematem cyklu obrazów dyplomowych Łukasza Gila, wyróżnionych nagrodą Jerzego Panka przyznaną za najlepszy dyplom. Tematyka religijna pojawiała się także w innych cyklach jego rysunków i obrazów (Ecce homo). Na obecnej wystawie pokaże zarówno Drogę Krzyżową jak i cykl wielkoformatowych płócien, które nazwał Obrazami horyzontalnymi.” Jacek Kawałek
Malarz, pedagog. Urodził się w 1982 r. w Rzeszowie. Studia artystyczne na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego. W 2015 roku uzyskał doktorat na kierunku sztuki piękne w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Od 2010 roku pracuje w Zakładzie Malarstwa na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Galeria czynna codziennie oprócz niedziel i świąt w godz. 8.00-20.00

Wstęp wolny

Wystawą Pracowni Wypukłodruku kończymy prezentację „5 pracowni Zakładu Grafiki” Instytutu Artystycznego UMK. Wypukłodruk jest najstarszą ze znanych nam metod graficznych. Obecnie Pracownię Wypukłodruku prowadzą: prof. Marek Basiul i dr hab. Michał Rygielski. W wystawie wezmą udział wykładowcy, studenci i absolwenci pracowni, którzy zaprezentują swoje grafiki wykonane w takich technikach jak: drzeworyt, linoryt, gipsoryt i woskoryt na płycie gipsowej.

Wstęp wolny

Piotr Krzyżak ur. w 1961r. w Lublinie. Z wykształcenia i zawodu informatyk. Jego fotograficzne zainteresowania obejmują pejzaż, architekturę i portret. Jak mówi o sobie: „fotografia dla mnie głównie polega na przekazywaniu uczuć i najważniejsze jest, by ludzie oglądający moje zdjęcia także cokolwiek odczuwali ”. Wystawa jest owocem kilkuletniej pracy, kilkunastu plenerów i wielu dni spędzonych w wyjątkowych miejscach południowo-wschodniej Polski. Przedstawia ona zabytkowe, często zrujnowane obiekty sakralne, osadzone w przepięknym, romantycznym krajobrazie, zapomnianym przez turystów, gdzie życie płynie w zupełnie innym tempie.

Wstęp wolny

Swoje fotograficzne „cztery światy” zaprezentują nowi członkowie Okręgu Kujawsko-Pomorskiego ZPAF artyści fotograficy: Justyna Rojek, Zbigniew Filipiak, Jacek Kutyba i Maciej Pasieka.

Justyna Rojek przedstawia realizowany od kilku lat projekt fotograficzny „Portret zbiorowy”, który jest nieretuszowanym wizerunkiem Polaków i Polski na początku XXI wieku. Jej fotografie, choć bliskie nurtowi „street photo”, w istocie są humanistycznym fotoreportażem utrzymanym najczęściej w konwencji czarno-białego obrazu.
Mieszkający w Toruniu Zbigniew Filipiak jest doktorem historii prawa UMK. Najbardziej znany jest jako twórca realizowanego od ponad 5 lat projektu fotograficznego „Toruńskie spacery fotograficzne”, uczestniczy w wystawach zbiorowych i wystawia indywidualnie. Jego fotografie penetrują świat, jest w nich miejsce na nostalgiczne obrazy jeziornej przystani „Martwy sezon” w stylu należącym do „holga photo”, jak i śmiałe akty, które są dialogiem jego wrażliwości z aktualnymi trendami fotografii europejskiej i amerykańskiej.
Mieszkający w Toruniu Jacek Kutyba jest absolwentem Wydziału Sztuk Pięknych UMK. Zajmuje się fotografią kreacyjną, inscenizacyjną, portretową i reklamową. W każdej z tych dziedzin ujawnia swoje profesjonalne podejście i osiąga sukcesy.
Mieszkający w Grudziądzu Maciej Pasieka jest inżynierem elektronikiem, obecnie studiuje na V roku Grafiki WSP UMK w Toruniu. Od wielu lat związany jest z toruńskim środowiskiem fotograficznym. Używa wielu technologii fotografii analogowej i cyfrowej. Podczas swoich podróży po świecie portretował napotkanych ludzi, na wystawie indywidualnej „Magiczne miejsca – magiczni ludzie” pokazał zarówno buddyjskiego mnicha, jak i islamskiego duchownego, mongolskie dzieci i pejzaże Emiratów Arabskich i europejskiego brzegu Atlantyku. Ulubionym tematem Macieja Pasieki jest portret, ale fotografuje też akty kobiece i krajobraz.

Wystawa scala w sobie dwa wymiary, które naznaczyły i naznaczają po dziś dzień dzieje ludzkości. Wymiar misterium miłości i misterium cierpienia. Wystawa jest próbą zabrania głosu w sprawie sensu cierpienia i miłości, poprzez odwołanie się do symboliki ikon greckich. Jest też poszukiwaniem języka artystycznego wkraczającego w nieogarniętą tajemnicę współistnienia cierpienia i miłości dla odkrycia „pokładów” ich twórczej koegzystencji, bez minimalizowania wyrazu boleści.
Wystawa „Tabernakulum” nie oddala od życia, a wprost przeciwnie zaprasza do przemyślenia własnego życia, dzięki artystycznemu ujęciu starcia się cierpienia z miłością w życiu ich protagonistek: Małgorzaty i Darii, którym wystawa jest poświęcona.

Galeria czynna codziennie oprócz niedziel i dni świątecznych w godz. od 8.00 do 20.00

Wstęp wolny

Dorota Borowska, artystka o stopniu doktora Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, zaprezentuje w zaciemnionej przestrzeni galerii projekt zainspirowany tekstem z „Hamleta” Szekspira: „Mógłbym być zamknięty w łupinie orzecha i czuć się panem niezmierzonych przestrzeni (gdybym snów nie miewał)”. Dorota Borowska maluje obrazy z wykorzystaniem farb olejnych i UV na płótnie, w efekcie czego naświetlana lampami UV farba zaczyna świecić, odsłaniając ukryte wnętrze obrazów.
„Obrazy Doroty Borowskiej wypływają z dwóch, splatających się ze sobą kierunków poszukiwań - fluorescencji w malarstwie oraz zainteresowania geometrią. Ten splot wydaje się najbardziej interesujący, ponieważ w efekcie widzowie mają do czynienia z traktatami o malarstwie, opierającymi się na technologicznym przeformułowaniu bazowych warunków jego powstawania – ultrafioletowego światła i ciemności.”

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00-20.00 – wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00-18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00-18.00 – wstęp wolny

Bilety: 5 zł, ulgowy 3 zł, grupowy (5-15 osób) 15 zł, wtorek, niedziela - wstęp wolny

„Młoda malarka Celina Kanunnikava swoją twórczością udowadnia, że malarstwo może być krytyczne i zaangażowane, nie tracąc przy tym wieloznaczności i nie stając się jednowymiarową publicystyką. Artystka, żyjąc w Mińsku i Poznaniu, konfrontuje się zarówno z postsowieckim reżimem Łukaszenki, jak i z nadmiarem swobody czy tyranią możliwości – tak współczesną rzeczywistość czujnie opisał Zygmunt Bauman. Kanunnikava doświadcza polityki na własnym ciele, biorąc udział w manifestacjach i protestach na Białorusi. Jej twórczość inspirują zatem zarówno własne doznania, jak i świadomość Historii. Wystawa w toruńskiej Wozowni, w nawiązaniu do słynnej książki Eliasa Canettiego z 1960 roku, nosi tytuł „Masa i władza”. Na obrazach Kanunnikavej protestujący tłum przypomina falujący, wielki organizm. Jak pisał Canetti, jednostka tonie w nim, lecz jednocześnie wiele czerpie z siły zbiorowości. (…) Potraktowanie wizerunku protestującego tłumu jak żywego, wielogłowego organizmu pozwala z kolei na stawianie uniwersalnych pytań o miejsce i możliwości działania jednostki wobec Historii. Malarstwo Kanunnikavej nie dotyczy zatem jedynie Białorusi: rysuje kondycję człowieka wobec machiny władzy.” (Marta Smolińska)
Celina Kanunnikava, absolwentka UAP, w 2014 roku zdobyła główną nagrodę - Nagrodę Artystyczną w trzeciej edycji ogólnopolskiego konkursu Nowy Obraz / Nowe spojrzenie, organizowanym przez Wydział Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00-20.00 – wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00-18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00-18.00 – wstęp wolny

Bilety: 5 zł, ulgowy 3 zł, grupowy (5-15 osób) 15 zł, wtorek, niedziela - wstęp wolny

45 lat temu, 21 lipca 1969 roku Neil Armstrong opuścił moduł księżycowy Apollo 11 i stanął na powierzchni Księżyca. To właśnie wtedy padły słowa: „To jest mały krok człowieka, ale wielki skok dla ludzkości”. To był jeden z przełomowych momentów w dziejach ludzkości.
Ale lądowanie człowieka na Srebrnym Globie dla wielu pozostaje też najpiękniejszym momentem telewizji i mediów w ogóle. Z perspektywy czasu wielu uważa, że amerykański program podboju Księżyca, nie przyniósł ludzkości wymiernych korzyści, ale do dziś pozostaje triumfem ludzkiej nauki i przykładem zaangażowania i ofiarności jego uczestników.

Na zaproszenie odpowiedziało 124 artystów z 30 krajów z Europy, Azji, obu Ameryk, Australii. Wystawa została zrealizowana dla Galerii Działań w Warszawie, a jej kuratorem jest Wojciech Różyński.

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00-20.00 – wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00-18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00-18.00 – wstęp wolny

Bilety: 5 zł, ulgowy 3 zł, grupowy (5-15 osób) 15 zł, wtorek, niedziela - wstęp wolny

artyści: Katarzyna Kobro, Inge Mahn (współpraca: Irene Pätzug i Valentin Hertweck), Ulrike Mohr, Natalia Stachon, Iza Tarasewicz
Wystawa, w ramach której nastąpi spotkanie 5 rzeźbiarek różnych generacji, urodzonych pomiędzy 1898 a 1980 rokiem, pochodzących z Polski i Berlina. Inge Mahn, Ulrike Mohr, Natalia Stachon i Iza Tarasewicz zostały zaproszone przez kuratorkę wystawy do przygotowania instalacji przestrzennych w poszczególnych salach wystawowych pierwszego piętra CSW. W swoich dziełach, prezentowanych w CSW, artystki koncentrują się przede wszystkim na specyfice stosowanych materiałów, takich jak: gips, węgiel, tkanina, glina, barwniki, beton, złoto, stal (zardzewiała lub nierdzewna), akryl, szkło – podchodząc indywidualnie do wybranego tworzywa i jego transformacyjnych i najbardziej sugestywnych cech. Zestawione ze sobą materiały rzeźbiarskie budują zespół dychotomii: zmiana/stałość, kruchość/trwałość, figuracja/abstrakcja, materia organiczna/materiał przemysłowy, objętość/pustka, przypadek/precyzja, ruch/bezruch, czarne/białe. Wspólna jest im natomiast koncepcja przestrzenna, która rozwija się niczym w rytmicznym ruchu, czy raczej próbie utrzymania równowagi przez materię. Prace współczesnych artystek są zestawione z twórczością XX-wiecznej awangardowej rzeźbiarki Katarzyny Kobro (1898–1951). Jej rozumienie rzeźby nie jako litego ciała czy obiektu, lecz konstrukcji badającej wewnętrzną i zewnętrzną przestrzeń, było rewolucyjne, przygotowując grunt dla kolejnych pokoleń artystów pracujących z przestrzenią w trzech, a nawet czterech wymiarach, ale poza ścisłymi kategoriami dyscyplin artystycznych.

godziny otwarcia:
wtorek-czwartek, godz. 10.00-18.00
piątek, godz. 10.00-20.00
sobota-niedziela, godz. 12.00-18.00

Bilety: normalny 10 zł, ulgowy 5 zł, rodzinny (2 dorosłych i 2 dzieci) 20 zł
czwartki – wstęp wolny

Wanda Stefaniak jest absolwentką Konserwatorstwa i Muzealnictwa Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Przez wiele lat zajmowała się pracą pedagogiczną – uczyła plastyki w szkołach podstawowych i liceach. Zawsze interesowała się etnografią (studiowała u profesor Marii Prüfferowej), uprawiała turystykę pieszą i kajakową. Jej hobby to fotografika i przyroda – czego wynikiem jest prezentowany na wystawie cykl kolaży roślinnych. Od pewnego czasu maluje też akwarele - zwłaszcza kwiaty. Jako dziecko przeżyła Powstanie Warszawskie – okres ten na zawsze pozostał w jej pamięci. Wspomnienie z ostatnich dni powstania i opuszczenia stolicy przez mieszkańców ukazała w wyeksponowanym cyklu „Spalone miasto”. Obecnie jest na emeryturze – pisze pamiętniki, pływa i stara się żyć aktywnie.

Wstęp wolny