Oprowadzanie po wystawie w ramach finisażu. Prowadzenie: Natalia Cieślak
Przegląd najważniejszych filmów artystki z ostatnich lat. Celem prezentacji jest przedstawienie wybranego obszaru jej działalności i ukazanie go w kontekście twórczej strategii, polegającej na mierzeniu się z trudnymi tematami, związanymi m.in. z historią i pamięcią, poprzez kreowanie filmowych opowieści, w których fakty mieszają się z fikcją, a materiały dokumentalne zostają na nowo przepracowane. Tytuł wystawy – zaczerpnięty z książki Arturo Péreza-Reverte, będącej refleksją nad doświadczeniami korespondenta wojennego – jest pojęciem używanym na określenie przestrzeni niebezpiecznych, gdzie lepiej się nie zapuszczać. Na „terytorium Komanczów” stale odczuwa się realne zagrożenie i atmosferę napięcia. W takich warunkach siłą rzeczy otoczenie można obserwować tylko wyrywkowo. W swojej twórczości Baumgart decyduje się na eksplorację historycznych i kulturowych przestrzeni, których badanie obarczone jest dużym ryzykiem. Krąg jej zainteresowań stanowią – jak stwierdził historyk sztuki, prof. Andrzej Turowski – nisze „wielkich spraw”. Artystka podąża za przekonaniem, że naszą wizję świata i przeszłości kreują nie tylko konkretne wydarzenia, opowieści, dokumenty czy symbole, ale także niedopowiedzenia i wyobrażenia, które powstają na bazie docierających do nas strzępów informacji.
Na wystawie w Wozowni zobaczymy m.in. kultową już opowieść „Zdobywcy słońca” (2012) o pociągu ze sztuką propagandową, jadącym w 1920 r. z Moskwy do Berlina, czy też filmowe narracje o pamięci i zapominaniu („Świeże wiśnie z Appendix”; „Synekdocha”). Ważnym elementem pokazu jest także jedna z najnowszych realizacji wideo artystki – „Ciemna materia sztuki” (2015), traktująca o współczesnym artworldzie i (nie)obecności w powszechnej świadomości artystów, którzy nie odnieśli medialnego sukcesu. W swoim filmie Baumgart prosi wybitnych polskich badaczy o skomentowanie tej prawidłowości, a także przedstawia sylwetki dziesięciu artystów działających w Sopocie, zadając im pytanie, jak fakt bycia na marginesie przekłada się na ich codzienne funkcjonowanie.
Prace Baumgart łączy przede wszystkim to, że artystka gra w nich z konwencją filmu dokumentalnego. Wykorzystuje fragmenty już wcześniej istniejących materiałów (np. ujęcia znalezione w kronikach filmowych czy fabułach), ale kreuje także od podstaw obrazy tylko udające reportaże.
Anna Baumgart – artystka postkonceptualna, reżyserka i scenografka. Doktor sztuki. W 1995 roku nagrodzona za wybitny debiut przez wojewodę gdańskiego. Wystawiała w kraju i zagranicą. Jej prace znajdują się w prestiżowych kolekcjach sztuki. Jej realizacje pokazywane były na wielu festiwalach filmu, sztuki wideo i dokumentu. „Świeże wiśnie” z 2010 r. prezentowano na Videobrasil w São Paulo, Videonale w Bonn, w ramach Era Nowe Horyzonty, Watch Docs oraz Impakt. Z kolei obraz „Zdobywcy słońca” pokazywany był w Jewish Museum w Nowym Jorku, na European Media Art Festival w Osnabrück, Monstrainvideo Milano czy festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu.
Wstęp wolny
