Wystawa | www.torun.pl

W lutym 2017 roku zespół, w skład którego wchodzili przedstawiciele trzech dziedzin polskiej kultury i sztuki (filmu, muzyki i fotografii), popłynął jachtem żaglowym Selma Expeditions do Antarktyki. Uczestnicy rejsu, inspirowani podróżą, dziką naturą i ekstremalnymi warunkami panującymi na krańcach świata, zmierzyli się z wyjątkowymi wyzwaniami artystycznymi w obszarach filmu, muzyki i fotografii. Zespół trzech sztuk tworzyli: Adam Nowak, lider zespołu Raz Dwa Trzy, Bartosz Stróżyński, Rafał Kolikow, Artur Homan, Ksawery Zylber, Jacek Hawrylczak i Paweł Drozd. Śmiałkowie postawili przed sobą kilka bardzo ambitnych celów. Jednym z nich, zrealizowanym już podczas wyprawy, był pierwszy w historii koncert polskiego artysty w Antarktyce. Autorem fotografii prezentowanych w Muzeum Podróżników im. Tony’ego Halika jest Bartosz Stróżyński, pomysłodawca i szef przedsięwzięcia. Tym razem skoncentrował się przede wszystkim na pięknie i przemijaniu gór lodowych. Zafascynowany Arktyką i Antarktyką. Specjalizuje się w zimowych produkcjach filmowych i fotograficznych. Szczególnie upodobał sobie ssaki wodne, gady oraz świat podwodny rzek.

Wystawa przypomina najwybitniejsze postaci nauki polskiej, aktywne w ostatnim stuleciu. Prezentując sylwetki wybranych osobistości oraz ich wyjątkowe osiągnięcia pragniemy przypomnieć rolę i znaczenie Niepodległości oraz wolności, jako czynnika gwarantującego możliwość prowadzenia badań naukowych i rozwoju jednostki. Odrodzone Państwo Polskie powróciło po 1918 roku do chlubnych tradycji akademickich, na nowo organizując życie wszechnic o bogatej historii, takich jak Akademia Krakowska, czy Akademia Wileńska. Natchnieniem dla odradzającej się nauki były również pomnikowe postaci historyczne - takie jak Mikołaj Kopernik, z których dorobku można było czerpać natchnienie i odwagę do kształtowania nowych teorii. Klimat sprzyjający rozwojowi nauki pozwalał na twórczą pracę kolejnych pokoleń wybitnych polskich naukowców. Jak wiemy historia Polski w XX wieku była skomplikowaną, a po dwudziestu latach niepodległości ponownie nastały czasy trudne, wręcz tragiczne. Nie sposób nie przypomnieć heroicznej postawy lwowskich i krakowskich profesorów, którzy oddali życie za swoje przekonania. Również dzieje Polski po 1945 roku nie były jednoznaczne czy łatwe, a jednak trudno wymazać ten okres z kart historii, zważywszy właśnie na wyjątkowe osiągnięcia i uznanie twórców nauki aktywnych w tym okresie. 

W ramach Festiwalu Sztuka Natury

Wstęp wolny

Marek Czarnecki, Jadwiga Elżbieta Czarnecka

Wystawa zamyka autorski projekt, który w zamyśle autorów jest kontynuacją wcześniejszego projektu tych artystów „Nasz Bezpieczny Świat”. Ukazuje zagrożenia wynikające z użytkowania i stosowania bezzałogowych statków, które są wykorzystywane do wielu zadań, jak również kontroli przemian cywilizacyjnych oraz społecznych. Autorzy poprzez obraz fotograficzny ostrzegają ale również stawiają pytania o sens i granice wykorzystywania bezzałogowych statków powietrznych (dronów) do zmasowanej kontroli, nadzoru jak i eliminowania niechcianych jednostek. Czy pojawienie się w powietrzu drona ma kojarzyć się nam z jego pokojowym wykorzystaniem, czy też ma nieść obawę i skojarzenie z naruszeniem naszej prywatności poprzez podsłuch, filmowanie i fotografowanie bez naszej wiedzy i zgody. A może w skrajnych przypadkach powinien budzić lęk i niepokój i kojarzyć się z narzędziem niosącym śmierć? Wystawa zamykająca projekt jest również protestem przeciwko temu, że ktoś gdzieś daleko podejmuje decyzje, ingeruje w nasze życie, a gdy dojdzie do wniosku, że według bliżej nieznanych kryteriów możemy być „niebezpieczni” podejmie działania w celu unieszkodliwienia nas. Artyści aranżując kolejne sceny lub fotografując wybrane przez siebie obszary przedstawiają potencjalne zagrożenia które mogą wystąpić lub występują w naszej jak i innych kulturach. Oczywiście nie zawsze obecność drona nad naszymi głowami jest dla nas niebezpieczna, ale należy pamiętać, że zmiana naszego statusu z przedmiotu obserwacji na cel ataku nie zależy od nas i nie wiemy kto i gdzie będzie tą decyzje podejmował.
Współorganizator projektu: Toruńska Agenda Kulturalna

Galeria czynna: środa-piątek w godz. 12.00-18.00; w sobotę w godz. 12.00-16.00

Wstęp wolny

Wystawa jest kontynuacją wystawy z roku 1978, poświęconą toruńskim podwórkom. Zaprezentowanych zostanie kilkadziesiąt zdjęć, wśród których znajdą się oryginalne powiększenia Wacława Górskiego z 1978 roku oraz zdjęcia Andrzeja Skowrońskiego, który po 40 latach odwiedził te same miejsca, ukazując jakim przemianom uległ ich wygląd. Wspólna wystawa obydwu autorów ukazuje przemiany jakie dokonały się w Toruniu pomiędzy pierwszym 30-leciem od zakończenia II wojny światowej i drugim czterdziestoleciem pomiędzy dawnym socjalizmem a współczesnym kapitalizmem. Tak duża perspektywa czasowa ukazuje w niektórych przypadkach olbrzymie przemiany prezentowanych porównawczych fotografii podwórek, a w innych pokazuje, że z perspektywy rozwoju miast okres 40 lat nie zawsze  umożliwił dokonanie znaczących wizualnie przemian.

Galeria czynna: środa-piątek w godz. 12.00-18.00; w sobotę w godz. 12.00-16.00

Wstęp wolny

Członkowie ZPAP witają Jubileusz 100-lecia odzyskania niepodległości Polski okolicznościową wystawą swoich najważniejszych - życiowo i artystycznie - dzieł oraz toastem „100 lat!” za ojczyznę, który wzniosą na wernisażu.

Wstęp wolny. Galeria czynna codziennie w godz. 10.00-16.00. Wejście przez Muzeum Zabawek, ul. Ducha Św. 10

Wstęp wolny

Projekt powstały z potrzeby przepracowania tematu przemijania, w równy sposób dotyczącego ulotnej w swym charakterze materii, jak i idei, które na przestrzeni czasu zmieniają się, ewoluują, a w końcu odchodzą w zapomnienie. Wystawa składa się z obrazów, przestrzennej martwej natury oraz instalacji dźwiękowej, które budują wspólny, jednolity przekaz. Czynnikiem spajającym jest wszechobecna czerń wywołująca wrażenie zanikania poszczególnych elementów pracy, rozmywania się i zatapiania w mrok.
Dawid Czycz – urodzony w Krakowie w 1986 r. W latach 2002–2006 uczył się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. J. Czapskiego w Krakowie. W latach 2006–2011 studiował malarstwo na ASP w Krakowie. Współpracował z galerią Zderzak. Obecnie mieszka oraz tworzy w Krakowie.

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00-20.00, środa-niedziela, godz. 11.00-18.00

Wystawa jest kolejną odsłoną badań artystki nad zanikaniem światów, tak w wymiarze ogólnohistorycznym – dotykającym całych społeczności, jak i prywatnym, dotyczącym osobistych tragedii. Tytuł zaczerpnięty został z archiwalnego filmu będącego dokumentacją słynnej katastrofy niemieckiego pasażerskiego sterowca Hindenburg, który spłonął nad amerykańską ziemią w 1937 r.
Artystkę szczególnie interesują katastrofy dziejowe, momenty, w których – nieoczekiwanie lub w dający się przewidzieć sposób – zmienia się „tektonika płyt historycznych” . Nurtujący jest dla niej przede wszystkim fakt, że choć żyjemy w zupełnie nowych realiach, to wciąż wyświetlają nam, albo sami wyświetlamy sobie, stary film.

Dy Tagowska mieszka i pracuje – dosłownie i w przenośni – na płycie nagrobnej dawnego Breslau. Jej dziadkowie osiedlili się we Wrocławiu jako przesiedleńcy z Podola. Jeszcze kilkanaście lat temu artyści rzadko poruszali tematykę przesiedleń. „Boom na Breslau” pojawił się, kiedy nikt nie spodziewał się jeszcze kryzysu emigracyjnego w Europie. Obecnie oprócz problemu uchodźców doświadczamy także innego zjawiska – masowego odchodzenia osób będących świadkami tamtych wydarzeń. Artystka odwołuje się również do kultury globalistycznej, kształtującej świadomość masową – zwłaszcza do punktów styku wielkich kultur i światopoglądów.
Dy Tagowska (właściwie Daniela Tagowska) – ur. w 1985 r. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Dyplom z malarstwa obroniła w 2009 r. Wówczas prowadzić zaczęła również zajęcia w pracowni multimediów kierowanej przez prof. Przemka Pintala na Wydziale Malarstwa i Rzeźby ASP we Wrocławiu. Artystka i kuratorka. Porusza się w obszarach różnych mediów: malarstwa, video-artu, performance, a także w formach wizualno-literackich. W swojej sztuce porusza tematy kolektywnej nieświadomości i oddziaływania archetypów.

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00-20.00, środa-niedziela, godz. 11.00-18.00

Tytuł wystawy nawiązuje do notatnika, w którym Marian Stępak zapisuje różne sytuacje napotykane w miejscu swojego zamieszkania lub podczas podróży. Od kilkunastu lat tego typu zapiski są kontynuacją cyklu prac artysty „Efemerydy”. To przypadkowo napotykane obiekty lub sytuacje bez jakiejkolwiek ingerencji rejestrowane fotograficznie lub w formie plików wideo. Pochodzą one zwykle z notacji w przestrzeniach otwartych – jako widoki z okna, ale niekiedy także z wnętrz, w tym również z własnego mieszkania Stępaka.

Artysta anektuje i zapisuje napotkane sytuacje jako artystyczne w momentach, w których następuje swego rodzaju zaskoczenie (zauroczenie) związane z tym, że coś, co napotykamy w naszym najbliższym otoczeniu, wydaje się jakby zaaranżowane na potrzeby sztuki. Dominującym elementem wystawy, przede wszystkim ze względu na swój rozmiar, będzie instalacja w centrum dolnej sali galerii, w której zamontowane zostaną tekstylne „kadłuby” wypełnione odzieżą. Jest to rozwinięcie najważniejszej dla autora idei, będącej odniesieniem do zużytych przez człowieka ubrań. Instalacja zawierać będzie wiele nawiązań do twórczości innych artystów. Najbliższych powinowactw będzie można doszukać się w cyklu „Rozstrzelania” Andrzeja Wróblewskiego lub, cofając się jeszcze bardziej w czasie – u Goi i Picassa. Dopełnieniem ekspozycji będzie wybór dużych prac pochodzących z cyklu „Ostatnie pożegnania”, w których autor wykorzystał elementy znalezione na cmentarnych śmietnikach i pochodzące z własnych zasobów rodzinnych.
Marian Stępak – ukończył studia na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w 1983 r. Obecnie jest profesorem na macierzystym Wydziale. W 1991 r. zainicjował działalność autorskiej galerii Nad Wisłą, która funkcjonuje do chwili obecnej. Zorganizował w niej ponad 180 wystaw. Współzałożyciel Fundacji Praktyk Artystycznych „i…”, zajmującej się ogólnopolskimi projektami artystycznymi. W 2007 r. powołał do życia Festiwal Perfromance „Koło Czasu”, który od 2010 roku jest imprezą międzynarodową i odbywa się w CSW. Zajmuje się obiektem, tkaniną, malarstwem i performance.

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00-20.00, środa-niedziela, godz. 11.00-18.00