Wystawa | www.torun.pl

Wystawa absolwentów Wydziału Sztuk Pięknych UMK z rocznika 1974-1978. Dojrzała już młodość, którą, jak mniemamy, czytelnie odsłania wystawa absolwentów Wydziału Sztuk Pięknych UMK z roku 1978, wydaje się nam szczególnie zajmująca. Znamy bowiem nasze wzajemne talenty już od czterdziestu lat, ale rozrzuceni po świecie z upływem czasu straciliśmy wgląd w życie uczelnianych przyjaciół. Z tym większą satysfakcją odkrywamy, że mimo odmiennych losów nadal łączy nas wyniesiony ze studiów kult dla sztuki tworzenia. Oddajemy pod osąd nasze dzisiejsze kreatywne oblicza, licząc na to, że skromność prezentacji spotka się z wyrozumiałością zwiedzających wystawę.

Wstęp wolny

ALC – Artistic Language Code
Artistic Language Code (ALC) to wymyślony przez Justynę Jaworską kod, będący systemem rysunkowych znaków, za pomocą których notować można słowa. ALC bazuje na strukturze tradycyjnej klawiatury telefonu komórkowego, opartej na słowniku T9. Gdy zapisujemy przy jej użyciu tekst i wybieramy klawisze z kolejnymi literami, wykonujemy przy tym ruch ręką, która rysuje niewidoczną linię. Wizualizujący ją znak stanowi zapis danego słowa w języku ALC. W skład wystawy wchodzą: Aplikacja ALC, Równoległy świat ALC, Gazeta – faktyczny stan manipulacji, Tłumaczenie Pisma Świętego na język Artistic Language Code. Obrona dyplomu odbędzie się 13.09. o godzinie 10.00.

Wstęp wolny

20.09. (czwartek), godz. 18.00 - finisaż

Zaprezentowane na wystawie działa łączą różne kultury i światy we wspólny mianownik, jakim jest migracja. Będzie to połączenie różnych technik malarskich i graficznych, a także połączenie różnych dziedzin i stylów artystycznych. Artyści prezentujący swoje prace pochodzą z Polski, Czech, Litwy, Serbii, Ukrainy i Niemiec.

Wstęp wolny

Prace Mirosławy Weichert i Feliksa Gerca, uczestników zajęć w Środowiskowym Domu Samopomocy „Pracownia Rozwijania Twórczości Osób Niepełnosprawnych” Katolickiego Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych Diecezji Toruńskiej.

„Mirosława Weichert jest ideałem delikatności i wdzięku kobiecego, a jej twórczość jest obrazem jej wnętrza - delikatna kolorystyka i cicha kreska, prawie milcząca, często ustępująca miejsca oddechom czystej płaszczyzny, aby za dużo nie powiedzieć. Ta oszczędność w środkach wyrazu to nie brak odwagi i obawa przed światem, ale raczej szansa, by tajemnica dawała możliwość własnej interpretacji. Ulubioną jej techniką jest tkanina - aplikacja, czyli pracownia pod opieką Agnieszki Pietrzak. W tej technice rozkwita jej kobieca intuicja. Dobór kolorów i faktur tkanin do tematu są niepowtarzalne. Feliks Gerc jest przykładem męskiej siły, odwagi a czasem ułańskiej fantazji. Nieujarzmiony temperament i talent tworzą mieszankę, która daje często nieoczekiwane efekty. Jego prace to "chwistkowe szermiercze zawody" (Leon Chwistek - polski malarz, filozof, matematyk. Autor obrazu pt. Szermierka, 1920). Technika ceramiki rządzi się prawami, których nie wolno, czasem nie można lekceważyć. Dlatego też prace w ceramice trochę utrudniają ekspresję Feliksa, w związku z czym powstają takie dzieła jak Zesłanie Ducha Św. - poetyckie a zarazem syntetyczne i zdecydowane.”

Klub Supełek działa przy Wojewódzkim Ośrodku Animacji Kultury. Cudeńka, które są ich dziełem, będzie można podziwiać na wystawie. „Supełkowicze” zaprezentują szeroki wybór serwet, bieżników, obrusów, kołnierzyków, dekoracji świątecznych oraz biżuterii z koronki czółenkowej. Nie zabraknie prac z koronki szydełkowej, haftów ludowych z różnych regionów Polski, a także cacek wykonanych technikami decoupage i pergemano. 26 i 27.09. w godz. 14.00-17.00 członkowie Klubu Supełek pokażą, jak wykonuje się frywolitki.

Wstęp wolny

„Maluję krótko - przyznaje artystka - dopiero od zakończenia pracy zawodowej. Wcześniej ograniczałam się raczej do rysunku. Jeśli chodzi o płótno, to brakowało mi odwagi. Impulsem do pierwszych prób był pobyt na Dolnym Śląsku i fascynacja zarówno tamtejszym krajobrazem jak i zabytkami. Obecnie malowanie stało się moim ulubionym zajęciem, któremu się oddaję w wolnym czasie. Na wystawie zaprezentuję 16 prac, są to głównie pejzaże Dolnego Śląska oraz martwa natura. Kilka płócien przedstawia dzieci w mazurskim plenerze”.

Wstęp wolny

Młoda, zdolna, zaangażowana i do tego torunianka - Katarzyna Tykałowska zaprezentuje swoje fotografie.

„Od zawsze pasjonowałam się sztuką, przede wszystkim rysunkiem, projektowaniem graficznym oraz fotografią - mówi Katarzyna Tykałowska. - W fotografii lubię zwracać uwagę na ludzi, ich mimikę, zachowanie i prawdę. Fotografie, które pokażę na wystawie, są wynikiem moich społecznych spostrzeżeń i refleksji. Fotografia to medium, które uwrażliwia nas na ludzi, których zwykle nie zauważamy - bezdomnych. Ukazuję ich codzienność tak bardzo różną od naszej. Mam nadzieję, że po obejrzeniu tych zdjęć przynajmniej część widzów spojrzy na osoby zmagające się z bezdomnością, z nieco innej perspektywy”.

Katarzyna Tykałowska studiuje sztukę mediów i edukację wizualną na Wydziale Sztuk Pięknych UMK.

Autor o swoich zdjęciach: Kto nie chce zobaczyć Nowego Jorku? Ja chciałem. To było jedno z moich marzeń, które spełniłem jesienią 2017 roku. W mieście wolności i różnorodności, gdzie każdy znajdzie swoje miejsce, spędziłem kilka tygodni. Zamierzałem zwiedzać, chłonąc miasto wszystkimi zmysłami, poznawać, ale nie fotografować. Spacer ulicami NY to doświadczenie wielu skrajnych emocji. Wybrałem dla siebie wrażenia plastyczne, czasami banalne, ale z ukrytym pięknem, które zobaczyłem. Zapragnąłem zatrzymać je, zapamiętać, podzielić się nim z innymi, więc za aparat chwyciłem szybciej niż myślałem. Zobaczyłem metropolię - zjawisko pełne barw, kontrastów i światła, które ześlizguje się z wieżowców, tworząc zaskakujące kształty i wrażenia”.

Jacek Kutyba, ur. 1966, artysta, fotograf znany z portretów osób publicznych. Ceniony za artyzm i wrażliwość portretów kobiecych. Już podczas studiów na Wydziale Sztuk Pięknych UMK poświęcał swój czas fotografii, szczególnie zwracając uwagę na światło. Członek Stowarzyszenia Polskich Artystów Fotografików i Związku Polskich Artystów Plastyków.

Pierwsza z cyklu ekspozycja przedstawiająca losy fabryki pierników po przeniesieniu siedziby z ulicy Strumykowej (dzisiejsza siedziba Muzeum Toruńskiego Piernika) na ul. Żółkiewskiego. Ukazane zostaną jej losy ze szczególnym uwzględnieniem okresu od 1939 do 1951 roku, przez pryzmat zawirowań wojennych, zmiany właścicieli oraz nazwę samej fabryki.
Wystawa o dziejach fabryki, pokazanych przez pryzmat miejsca, rozwoju i rozbudowy, asortymentu produkowanego w Fabryce, a także zniszczeń i strat spowodowanych II wojną światową. Krańcowa data - 1951 rok to moment przełomowy, kiedy Toruńska Fabryka Pierników i Cukrów otrzymuje nazwę: „Fabryka Pierników i Wyrobów Cukierniczych „Kopernik” w Toruniu i rozpoczyna się jej najnowsza historia, trwająca do dziś.