Toruń obchodzi swoje Święto Miasta 24 czerwca - w dniu świętego Jana Chrzciciela, patrona Torunia.
Patronat św. Jana Chrzciciela nad Toruniem sięga czasów założenia miasta w XIII wieku i wybudowania w nim pierwszej świątyni - kościoła św. Jana. Dziś kościół ten jest toruńską katedrą pw. św. Janów (Chrzciciela i Ewangelisty), czyli pierwszym kościołem diecezji toruńskiej. Monumentalna bryła katedry jest najbardziej widocznym elementem architektonicznym w wiślanej panoramie Torunia.
Toruńskie Święto Miasta to cykl imprez eksponujących historyczny i kulturalny profil grodu Kopernika, wieńczący trwające prawie przez cały czerwiec Dni Torunia.. Cechą święta jest jego wiślany charakter, gdyż większość koncertów, pokazów i spotkań mieszkańców w jego ramach odbywa się na wiślanym Bulwarze Filadelfijskim i na błoniach nadwiślańskich za kąpieliskiem "Wodnik". Tradycyjnymi punktami Święta Miasta są pokazy artystyczne i występy toruńskich zespołów muzycznych i tanecznych, swoje umiejętności pokazują też toruńscy aktorzy i sportowcy. W trakcie tego święta spotykają się również wioślarze z Torunia i Bydgoszczy, aby konkurować ze sobą w wyścigach wioślarskich, płynąc Wisłą wzdłuż bulwaru i błoni.
Zgodnie ze starą słowiańską tradycją z toruńskiego nabrzeża wiślanego w noc świętojańską młode torunianki mają okazję puścić na wody Wisły kwiatowe wianki z zapalonymi świeczkami. Święto kończy się późno w nocy występem muzycznym wybranej gwiazdy muzycznej.
Św. Jan Chrzciciel, patron Torunia
Patron Torunia, św. Jan Chrzciciel, jest jedną z najbardziej znanych postaci biblijnych i jednym z najbardziej czczonych świętych. Jego hebrajskie imię Johhanan tłumaczy się jako "Bóg jest łaskawy" lub "Jahwe się zmiłował". Jan żył od 1 roku p.n.e. do 32 roku n.e. W kalendarzu obchodzi się uroczystość ku czci świętego nie tylko w dniu jego śmierci (29 sierpnia), ale także w dniu narodzin (24 czerwca).
W Biblii można wyczytać o jego życiu i posłannictwu więcej niż o którymkolwiek innym świętym. Święty odegrał wyjątkową rolę w czasach Jezusa Chrystusa, którego był niemal rówieśnikiem i krewnym. Został przedstawiony jako ten, którego zapowiedzieli prorocy Starego Testamentu i jako ten, który przygotuje drogę Mesjaszowi.
Był synem kapłana Zachariasza i Elżbiety, krewnej Maryi. Jego przyjście na świat oznajmił Zachariaszowi anioł Gabriel, który wybrał dla mającego się narodzić dziecka imię Jan. W trakcie spotkania Maryi i Elżbiety w czasie, gdy obie kobiety były w ciąży, Jan miał poruszyć się w łonie swojej matki, która została napełniona Duchem Świętym. Jan urodził się prawdopodobnie w mieście Ain Karim, w którym doszło także do biblijnego nawiedzenia. Leży ono 7 km na zachód od Jerozolimy. Jako dojrzały mężczyzna miał wieść samotne życie pustelnika. Swoją publiczną działalność rozpoczął w wieku 30 lat. Nosił ubranie z sierści wielbłąda i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny. W ten sposób zaznaczał potrzebę nawrócenia i powrotu do życia zgodnego z przykazaniami Bożymi. Otaczał się gronem uczniów, a ludziom tego pragnącym udzielał chrztu w rzece Jordan. Głosił, że nie jest Mesjaszem, gdyż ten miał wkrótce pojawić się, a on nie jest godzien nosić jego sandałów. Do spotkania Jana i Jezusa doszło nad Jordanem, gdzie Chrystus przyjął chrzest z rąk Jana. Ze względu na radykalizm moralny i bezkompromisowość Jan zwrócił na siebie uwagę króla Heroda Antypasa. Zarzucał mu niemoralne życie i potępiał za cudzołóstwo. Skupił tym na sobie nienawiść żony Heroda - Herodiady. Na skutek tej waśni został pojmany i aresztowany w twierdzy Macheront. Wyrok śmierci na Jana zapadł na urodzinach Heroda. Na skutek podstępu Herodiady, jej córka Salome zatańczyła przed Herodem i wymusiła spełnienie określonej prośby. Salome poprosiła o głowę Jana Chrzciciela. Wyrok został wykonany przez ścięcie.
Najsławniejszym kościołem poświęconym św. Janowi Chrzcicielowi jest Bazylika św. Jana na Lateranie w Rzymie. Była to pierwotna siedziba papieży przed przeniesieniem jej na Watykan. Sławnym sanktuarium Janowym była również bazylika w Damaszku, którą wybudowano za czasów cesarza Teodozego I Wielkiego (379-395). Współcześnie znajduje się w niej meczet muzułmański. Blisko Jerozolimy, na ogłoszonym przez tradycję miejscu istnienia domu Elżbiety i Zachariasza, znajduje się obecnie kościół.
Ze względu na niezwykłe znaczenie tego świętego w dziejach wiele cechów rzemieślniczych obrało go sobie za patrona. I tak św. Jan jest patronem kowali i misjonarzy, tkaczy, krawców, kuśnierzy, garbarzy, farbiarzy, siodlarzy, właścicieli winnic, oberżystów, bednarzy, kominiarzy, stolarzy, architektów, murarzy, kamieniarzy, właścicieli kin, pasterzy, rolników, muzyków, tancerzy, pieśniarzy, abstynentów; jest opiekunem winnic, zwierząt domowych, owiec i baranów; wzywany w przypadku padaczki, bólu głowy, chrypy, zawrotów głowy, chorób dzieci, w trwodze, w przypadku gradobicia.
W Polsce oprócz patronatu nad Toruniem powierzono mu m.in. archidiecezję warszawską. Święty patronuje również Florencji, Malcie, Burgundii, Prowansji i Amiens.
O Święcie Miasta czytaj w serwisie torun.pl: