Spotkanie ze Stanisławem Srokowskim | www.torun.pl

Poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki, publicysta. Urodzony w  Hnilczu, k. Podhajec, woj. Tarnopol. W 1945 roku wypędzony z Kresów, osiedlił się wraz z rodzicami w Mieszkowicach, woj. Szczecin. W 1960 r. ukończył Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Opolu. Praca  - Technikum Elektroenergetyczne w Legnicy (1960- 68). W 1968 r. z powodów politycznych zmuszony do opuszczenia szkoły. W latach 1970-1981 dziennikarz tygodnika "Wiadomości". Przez pewien czas red. naczelny "Kultury Dolnośląskiej". W stanie wojennym wyrzucony z pracy. Blisko dwa lata bezrobotny. W 1983-89 na wygnaniu w Zagłębiu Miedziowym w Lubinie. W tym czasie prowadzi działalność opozycyjną w "Solidarności Walczącej". W latach 1990-1993 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1995 red. naczelny unikalnego czasopisma edukacyjno-twórczego dla dzieci i młodzieży "Nowe Twarze" (wcześniejszy tytuł:  "Gazeta Dzieci"). Brał udział w wielu działaniach na rzecz odnowy moralnej, społecznej i politycznej kraju. Założyciel "Solidarności" w redakcji "Wiadomości", doradca Z.W. NSZZ "Solidarność" R.I. we Wrocławiu. Współorganizator Związków Twórczych i Stowarzyszeń Naukowych we Wrocławiu. Przewodniczący klubu "Odrodzenie". Debiutował jako poeta i prozaik w 1958 roku w Opolu. Autor wielu tomików wierszy, powieści, zbiorów opowiadań i sztuk teatralnych. Spośród powieści wymienić należy: " Miłość i obłąkanie", "Lęk",  "Duchy dzieciństwa", "Repatrianci" i trylogię kresową:" Ukraiński kochanek", "Zdrada", Ślepcy idą do nieba". Za tom opowiadań kresowych "Nienawiść" został wyróżniony w 2007 r.  nagrodą Mackiewicza. Aktualnie na rynek wchodzi książka dokumentalna "Hnilcze, prawda, pamięć i ból". 

Wstęp wolny