Restauracja G132 | www.torun.pl

Artystka o sobie: Malować lubiłam już od dziecka (…)Moja pierwsza wystawa była w IV Liceum (…) Jakoś tak wyszło, że nie poszłam na Sztuki Piękne… a była już złożona teczka… Potem moje życie wybiegło dosłownie na morskie wody i zaprzestałam malowania... (…) Ani się obejrzałam i byłam po czterdziestce... Pandemia... i znowu mnie tchnęło w stronę malowania. (…) Postanowiłam podzielić się ze światem moimi pracami i zaczęłam wrzucać na instagram. Nie musiałam długo czekać, aż pojawiło się pierwsze zlecenie, potem kolejne (…) W ciągu 3 lat moje obrazy dotarły do Niemiec, Belgii, Słowacji, Hiszpanii, Francji a nawet Australii! Brałam także udział w międzynarodowej wystawie Sztuki współczesnej w Paryżu, inny mój obraz abstrakcyjny był reprezentowany na wystawie Van Gogh w Madrycie. Teraz nadganiam czas, te ponad 20 lat bez malarstwa... Maluję różne tematy: raz kobiety, raz zwierzęta, krajobrazy, abstrakcje. Kolorowe obrazy, czarno białe. (…) Lubię także pobawić się innymi technikami jak np. kolaż czy akwarela, ale zdecydowanie preferuję farby akrylowe.

Wstęp wolny

Fotograf, bloger i youtuber. Od ponad 6 lat oddaje się fotografii krajobrazowej, architektury i astrofotografii

Wstęp wolny

Malarstwo i taniec w mojej twórczości to dwie formy wyrażania emocji - są nierozłączne i przenikające się. Jak maluję myślę o tańcu, jak tańczę myślę o przeniesieniu ruchu na płótno. Te dwie nierozerwalne dyscypliny łączę aktualnie także w performance, gdzie tańcząc wchodzę w interakcję z własnymi obrazami. Natomiast w kompozycjach malarskich ruch, rytm i nastrój tańca ukazuję poprzez kolor, użycie faktury – najczęściej robię kolaż i buduję formę z różnej struktury papierów, światło - dodając często różne środki spoza warsztatu malarskiego takie jak: brokat czy piasek. Zawsze dobór środków wyrazu jest wynikiem inspiracji - w szczególności tańcami afrokubańskimi, flamenco oraz współczesnymi choreografiami Alvin Ailey. Aby powstał obraz musi być impuls, przeżycie i doświadczenie tańca. Cykle moich obrazów powstały po mojej podróży na Kubę, gdzie mogłam brać udział w Festiwalu „Dance for Two” i uczyć się sonu kubańskiego. Brałam udział w licznych warsztatach tanecznych, aby doświadczając tańca poznawać kulturę Afryki. Tak rodzi się moja twórczość. Jest to mój mariaż dyscyplin dający mi motywację i chęć poznania, odkrywania i realizowania wizji na pograniczu sztuk. 

Justyna Grzebieniowska-Wolska