Prowadzenie: Patrycja Wójcik.
Wstęp na oprowadzanie w cenie biletu na wystawę. Czas trwania: 1 godz.
O wystawie:
Artystki i artyści (m.in.): Sylwester Ambroziak, Ewa Axelrad, Gosia Baczyńska, Martyna Baranowicz, Wojciech Bąkowski, Jan Berdyszak, Cezary Bodzianowski, Martyna Borowiecka, Karolina Breguła, Wojciech Bruszewski, Rafał Bujnowski, Joachim Fleischer, Krzysztof Gliszczyński, Wiktor Górka, Aneta Grzeszykowska, Izabella Gustowska, Adrian Kolerski, Tomasz Kręcicki, Maja Krysiak, Marcin Maciejowski, Aleksandra Nowicka, Patrycja Piętka, Agnieszka Polska, Józef Robakowski, Patryk Różycki, Jakub Święcicki, Mariusz Wilczyński, Krzysztof Wodiczko, Zespół Filmowy Potencja
Założeniem wystawy Dzieci X Muzy jest unaocznienie tego, w jaki sposób dwie historie – sztuk wizualnych i szeroko rozumianego filmu – przeplatały się na przestrzeni dekad. Podróż tę inicjują realizacje inspirowane Gabinetem doktora Caligari (reż. Robert Wiene) z 1920 roku, który zaadaptował na grunt ówczesnej kinematografii doświadczenia malarstwa ekspresjonistycznego, a kończy fenomen filmów eksperymentalnych tworzonych przez współczesne artystki i artystów. Prezentowane prace odnoszą się do całego spektrum różnorodnych technik, takich jak animacja, found footage czy film wolumetryczny w 3D, ale przede wszystkim ukazują zjawiska okołofilmowe jako bogaty zbiór inspiracji, wątków i motywów, po które sięga się niezwykle chętnie, by je na nowo zinterpretować. Ekspozycja rozgrywa się na pograniczu wielu dyscyplin, uwypuklając związki obrazów znanych z małego i dużego ekranu z malarstwem, fotografią, dizajnem (np. plakatem), instalacją, rzeźbą, a nawet architekturą i modą. Istotnym aspektem jest także wskazanie, jak rozwój kinematografii, a później także przekazy telewizyjne, fenomen wideo, media cyfrowe, Internet itp. zmieniały ludzką percepcję, kształtowały rzeczywistość kulturową, wpływały na wyobraźnię jednostek i mas, a nawet stawały się narzędziem zmian i pozwalały formułować wypowiedzi o charakterze zaangażowanym.
Tytułowe „dzieci X Muzy” to z jednej strony wszelkie formy ruchomego obrazu, jakie na przestrzeni ostatnich stu lat wykształciły się i wyewoluowały z kina, w 1924 roku zdefiniowanego przez Karola Irzykowskiego jako „widzialność obcowania człowieka z materią”. Z drugiej strony to także adekwatne określenie artystek i artystów, których działalność stymulowana jest przez doświadczenia związane zarówno z filmem popularnym, jak i arthouse’owym, kinową klasyką i współczesnym serialem, z oglądaniem kaset VHS, śledzeniem telewizyjnych transmisji ważnych wydarzeń czy korzystaniem z dobrodziejstw streamingu. W przypadku osób twórczych, których prace prezentowane są na wystawie, wszelkie formy kontaktu z ruchomymi obrazami odgrywały ważną rolę w przekazywaniu wartości i treści kulturowych, dawały asumpt do refleksji nad rzeczywistością społeczną i kwestiami tożsamościowymi, towarzyszyły inicjacjom i rozpoczynaniu nowego etapu w życiu, a także kształtowały sposób myślenia o sztuce i o własnym miejscu w polu artystycznym w kontekście gwiazd ekranu.
Na wystawę składają się w znacznej mierze obiekty stanowiące część kolekcji CSW Znaki Czasu w Toruniu, a także prace wypożyczone z innych zbiorów publicznych i prywatnych oraz bezpośrednio od artystek i artystów.
Kuratorka: Natalia Cieślak
Współpraca kuratorska i koordynacja: Aleksandra Wantuch
Aranżacja: Michał Sroka
Produkcja: Wojciech Ruminski
Identyfikacja graficzna: Parastudio
