Tytuł wystawy: Informacja. Inwersja - obiekty
Wstęp wolny
Wystawa malarstwa i performance
Wstęp wolny
Wystawa fotografii. Autorami zdjęć są historycy sztuki Piotr Kożurno i Marek Wieczorek. Na 13 planszach zobaczymy architekturę oraz detale z naszego regionu, między innymi z Chełmna, Grudziądza, Włocławka, Bydgoszczy, Torunia.
Wstęp wolny
Cykl dziesięciu prac (81x116 cm) wykonanych techniką olejną prezentujących popiersia postaci z Hellanum – 33, nieznanego uniwersum, które odkrywamy razem z artystą i jego pracami. Ujęcia portretów pokazują nie tylko emocje, ale również oddają wnętrza i indywidualne charaktery każdego ze stworów. Światło skupia się na postaciach, otaczając je i podkreślając trójwymiarowość formy, kreując efekt odrealnienia, tak istotny dla tematu. Ciemna kolorystyka wykorzystana na drugim planie buduje niepokój podkreślający dodatkowo silne wrażenie obcości.
Postacie z Hellanum – 33 mają różne oblicza: humanoidalne, futurystyczne, monstrualne lub fantastyczne. W portretach znaleźć można elementy gier komputerowych, komiksów, elementy zaczerpnięte z literatury science – fiction, z mitologii, czy twórczości wybitnych artystów takich jak Frank Frazetta, Alan Moore, Syd Mead, Frank Miller i Mike Mignola. Cały cykl został poświęcony babci autora – Helenie urodzonej w 1933 r . (stąd też nazwa Hellanum–33).
Daniel Valaišis urodził się w 1990 r. w Wilnie na Litwie. Aktualnie zajmuje się głównie malarstwem, rysunkiem i tworzeniem grafik komputerowych. Kończy studia malarskie na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu pod kierunkiem prof. M. Ziomka. Cykl pod nazwą Hellanum-33 stanowi zwieńczenie nauki i ma na celu pokazanie zainteresowań artysty oraz wachlarz jego umiejętności.
Wstęp wolny
Ta bardzo wakacyjna prezentacja jest zbiorem pochodzących z różnych stron świata malarskich opowieści o słońcu, które towarzyszy dzieciom na całym świecie, chociaż jest różnie przez nie przedstawiane.
Filia czynna:
poniedziałek-piątek, godz. 8.00-16.00
Wstęp wolny
Na wystawę złożyły się pochodzące ze zbiorów własnych Galerii niezwykle barwne i obfitujące w szczegóły prace malarskie, grafiki i rysunki dzieci z Bangkoku, Loei, Lupburi, Nongkhai, Suratthami i Phetchaburi.
galeria czynna:
poniedziałek - piątek, godz. 8.00-18.00
sobota, godz. 10.00–14.00
Wstęp wolny
Wystawa Oli Sojak- Borodo, Katarzyny Skrobały
Pomysł zrealizowania wspólnego projektu dotyczącego Rubinkowa pojawił się w 2013 roku. Poprzedziły go wcześniejsze niezależne działania dotyczące osiedla; m.in. pocztówki „Pozdrowienia z Torunia” Aleksandry Sojak-Borodo (2005, 2013), czy seria obrazów i wystawa „Rubinkowo” Katarzyny Skrobały (2007). Artystki deklarują, że w 2014 roku ponownie chcą działać w obrębie Rubinkowa i pokazać, że w tym co pozornie nieatrakcyjne i typowe jest duży potencjał dla twórczych działań. Podsumowaniem rocznych działań będzie wystawa, na którą złożą się prace rysunkowe i malarskie zainspirowane blokowiskiem, mieszkańcami, krajobrazem Rubinkowa. Będzie można obejrzeć zdjęcia i filmy, złożyć model bloku, wybrać sobie nietypową pocztówkę. Nie jest to projekt zakładający inwentaryzację tego miejsca, a bardziej impresja na temat osiedla. Naszym założeniem jest – zapewniają autorki - by Rubinkowo potraktować tak, jakby to była reprezentatywna część miasta. Poza pracami, w których najistotniejszy jest walor plastyczny, projekt zakłada aspekt społeczny. (…) Dla nas jest to przede wszystkim przygoda artystyczna, ale z założeniem, że nie jest to tylko „sztuka dla sztuki”, a przedsięwzięcie niosące w sobie próbę pogłębienia pewnych więzi społecznych.
Wystawie będzie towarzyszył katalog, w którym obok reprodukcji prac rysunkowych, malarskich znajdą się także zdjęcia i historie opowiedziane przez mieszkańców Rubinkowa.
Na projekt Rubinkowo artystkom zostało przyznane roczne stypendium artystyczne Prezydenta Miasta Torunia na rok 2014.
Katarzyna Skrobała, absolwentka Malarstwa Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Od 2006 pracuje w Galerii i Ośrodku Plastycznej Twórczości Dziecka w Toruniu. Prowadzi cykliczne autorskie zajęcia plastyczne, pisze programy edukacyjne i zajmuje się projektowaniem graficznym.
Aleksandra Sojak-Borodo ukończyła Grafikę na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, w 2011 obroniła doktorat. Pracuje w Zakładzie Rysunku UMK. Tworzy instalacje, obiekty, rysunki, performance. Jest opiekunem Ogólnopolskiej Wystawy Rysunku Studenckiego odbywającej się od 2008 w Galerii Sztuki „Wozownia” i na WSP UMK w Toruniu. Prowadzi też warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży.
Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00–20.00 - wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00–18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00–18.00 – wstęp wolny
Prace fotograficzne Krzysztofa Kurłowicza. Krzysztof Kurłowicz, fotograf, tłumacz, absolwent Wydziału Filologicznego Universität Leipzig (Niemcy), w 1999 uzyskał dyplom tłumacza akademickiego. W twórczości posługuje się różnymi technikami fotograficznymi. W roku 2007 na zaproszenie Stowarzyszenia Fotografików Dolnej Austrii FLUSS poprowadził w Wolkersdorfie artystyczne warsztaty „Zur Person”. W ostatnim okresie w obszarze jego zainteresowań znajduje się głównie człowiek, jego ciało jako przestrzeń mediacji między światem wewnętrznym a zewnętrznym oraz problemy z własną identyfikacją i tożsamością: są to m.in. cykle Tatuaż-ciało, Zmagania, Ersatz, Marzenia, Rozstrojenie.
Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00–20.00 - wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00–18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00–18.00 – wstęp wolny
Pełny tytuł wystawy: Pracownia. Lucjan Demidowski i Marcin Sudziński. Twórczość fotograficzna z kręgu iluzjonizmu.
Lucjan Demidowski i Marcin Sudziński tworzą w Lublinie. Korzystają z tej samej pracowni i ciemni fotograficznej znajdującej się w Ośrodku „Brama Grodzka-Teatr NN”. (…) Należą do różnych generacji artystycznych, ale łączy ich wiele w rozumieniu istoty procesu fotograficznego. Dla Demidowskiego punktem odniesienia do tworzenia własnej twórczości było doświadczenie konceptualizmu i tradycji neoawangardowej lat 70., dla Sudzińskiego kontakt z tradycją „fotografii elementarnej” z lat 80. (Bogdan Konopka) oraz różnymi formami dokumentu fotograficznego. Tworzą przy użyciu wielkoformatowych aparatów na negatywy. (…) Lucjan Demidowski od lat 70. niezwykle konsekwentnie pracuje nad cyklem z lustrami, w których od analiz fotomedialnych przeszedł do formy lustra, jako podstawowego składnika jego formy artystycznej, o bardzo różnej funkcji i idei. Forma prac jest niezwykle wyrafinowana pod względem wizualnym i często prowadzi do iluzjonizmu, który ma swa tradycje w malarstwie barakowym, ale także w tradycji konstruktywizmu w wersji unizmu Władysława Strzemińskiego, która dla lubelskiego artysty jest jednym z istotnych odwołań. Marcin Sudziński w XXI wieku jest przede wszystkim portrecistą. W technice mokrego kolodionu wykonuje także ekspresyjne i wnikające w głąb swej duchowości nostalgiczne autoportrety. Dokonał jakże trudnego rozrachunku z samym sobą i swoją pamięcią (Ojciec, 2010). Podobnie jak Demidowski, wykonuje fotografie z „aurą” w znaczeniu Waltera Benjamina, która w tym przypadku może być interpretowana, jako duchowa i delikatna tkanka, z jakiej według nich utkana jest każda istotna fotografia. (fragmenty z tekstu kuratora K. Jureckiego)
Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00–20.00 - wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00–18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00–18.00 – wstęp wolny
Tytuł wystawy: Prawdopodobnie koniec gry
Joanna Szumacher opisując swój projekt mówi: „W zabawie w kółko i krzyżyk, im większą ma się inicjatywę w grze, tym większą szansę na remis i wygraną. Gracz, rozpoczynając grę od środka kratki, ma największe możliwości ruchu. Jednak jak w każdej grze, nawet tak prostej, nie ma pewności czy wygra czy przegra. W kompozycji jaką znajdujemy na wystawie jesteśmy w otwartej sytuacji. W dziwnej rozgrywce ze swoim ciałem i odczuciami przestrzeni. Przestrzeni, która nie jest przyjazna, ani wygodna. Dronowy dźwięk neonów oraz biel pomieszczenia podkreślają grozę bycia w obcym środowisku. Powinniśmy zatrzymać się na chwilę i zadać sobie pytanie: o co tak naprawdę toczy się gra? Czy wygramy? Czy w ogóle jesteśmy w stanie wygrać w tej grze? Sami musimy zadecydować czy chcemy grać i określić czy warto. Jakkolwiek byśmy nie zakreślali, cieszyli się z wygranych i remisów, to na końcu zawsze jest jakiś krzyżyk.”
Joanna Szumacher ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Łodzi, obecnie studiuje na Akademii Sztuki w Szczecinie. Artystka multimedialna, tworzy rysunki, obiekty artystyczne, muzykę. Członkini zespołu "Smutne kobiety" (wraz z Izabelą Robakowską).
Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00–20.00 - wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00–18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00–18.00 – wstęp wolny
