Wystawa | www.torun.pl

Wystawa powarsztatowa

Wstęp wolny

Wystawa organizowana w ramach obchodów 70-lecia UMK. Ekspozycję tworzy zespół dokumentów ulotnych: fotografii, filmów, plakatów, pamiątek. Stanowią one głównie zbiory własne UMK oraz Archiwum Państwowego w Toruniu. Autorami fotografii zaprezentowanych na wystawie są znani toruńscy fotograficy dokumentaliści m.in. A. Czarnecki, A. Dauksza-Wisniewska, B. Horbaczewski, Cz. Jarmusz. Pokaz filmowej składanki obejmuje produkcje: E. Renka, Amatorskiego Klubu Filmowego „Pętla”, Polskiej Kroniki Filmowej, TV Toruń, TV UMK. Celem wystawy jest stworzenie opowieści, której głównym bohaterem są emocje jakie towarzyszyły 70. letniej tradycji świętowania na UMK. Wystawa ma przybliżyć młodemu pokoleniu atmosferę z minionych lat, dojrzałemu zaś przywołać czar ulotnych chwil i być może u niektórych wywołać uśmiech. Fabuła opowieści ujęta jest w sześć rozdziałów: Patrona Docenianie, Rocznic Pamiętanie, Gości Przyjmowanie, Balów Rautów Wydawanie, Żaków Świętowanie, Czaru Chwil Wspominanie. Prowadzi ona widza po zatrzymanych w kadrach fotografów i operatorów kamer emocjach, przeżyciach, myślach, nastrojach, wyrażonych gestami, mimiką, spojrzeniem. Narracja konstruowana jest obrazami, a dramaturgię opowiadania tworzą komentarze i dialogi.

Wstęp wolny

Wystawa zorganizowana z okazji „Międzynarodowego Roku Mapy” ogłoszonego podczas 27. Międzynarodowej Konferencji Kartograficznej w Rio de Janeiro (Brazylia, 23-28.08.2015). Prezentuje reprodukcje map spośród 18 atlasów miast wydanych dotychczas w naszym kraju. Są to zarówno najważniejsze dla każdego miasta plany katastralne z okresu przedindustrialnego w skali 1:2500, plany rozwoju przestrzennego, historyczne mapy okolic miast, jak i reprodukcje najbardziej interesujących źródeł kartograficznych oraz widoków (wedut).
Seria Atlas historyczny miast polskich wydawana jest z inicjatywy i pod patronatem Międzynarodowej Komisji Historii Miast. Atlasy są wydawane w formie odrębnych zeszytów poświęconych poszczególnym miastom. Najważniejszym celem tego przedsięwzięcia jest utworzenie bazy źródłowej do badań porównawczych nad urbanizacją Europy i przemianami przestrzeni miast.

Wstęp wolny

Fotografie wykonane techniką kolodionu mokrego, których autorami są studenci uczestniczący w projekcie „Okolice cyberkultury” i warsztatach prowadzonych przez Pawła Sokołowskiego oraz Michała Sitkiewicza. Kolodion mokry to jedna z najstarszych technik fotograficznych, polegająca na naświetlaniu w aparacie szklanej płyty pokrytej warstwą jodku srebra (kolodionem). Specyficzne właściwości tej techniki, zwłaszcza mokra warstwa światłoczuła oraz długi czas naświetlenia, sprawiają, że wykonane w niej zdjęcia mają niezwykły klimat i swoistą głębię.

Wstęp wolny

Wernisaż wystawy fotograficznej Łódzkiego Okręgu Związku Polskich Artystów Fotografików ZPAF. Wystawa towarzyszyła tegorocznemu Międzynarodowemu Festiwalowi Fotografii w Łodzi.

Wstęp wolny

Otwarcie I części wystawy fotograficznej. Autorką zdjęć w tej odsłonie jest Angelika Plich. Wydarzenie uświetni koncert Will Wilde Band (UK)

Wstęp wolny

Wielkie otwarcie nowej galerii w klubie NRD.

Wstęp wolny

Szkic poświęcony czerni. Zaprezentowane na wystawie prace próbują naświetlić mechanizmy, jakie sankcjonują kulturowe symbole. Zderzają prywatne gesty z kontekstem społecznym, obnażając pola mitologizacji rzeczy, idei czy postaw.

W języku potocznym czerń to najciemniejsza z barw, choć można też uznać, że nie jest to kolor. Wydawałoby się, że barwa to realna cecha materii, a jednak po rozważeniu jej istoty staje się bardziej subiektywna, niż przypuszczaliśmy. Czerń wymyka się, jest czymś umownym. Pozostaje iluzją – czymś, czego nie jesteśmy w stanie spostrzec ze względu na niedobór światła. Tkwi w nim kulturowe oblicze niewiedzy, kresu i braku kontroli, z którym nierzadko trudno nam się pogodzić.

Wychodząc z założenia, że czerń to nie kolor, kierujemy się ku potencjalności tego pojęcia. Jest to barwa schizmy i rozdźwięku. Czerń pozwala spojrzeć na siebie jak na obszar, gdzie dochodzi do spajania wszelkich skrajnych idei, wyobrażeniowych antagonizmów, błędów ewolucji, przewartościowania rzeczywistości, wymknięć z granic naszego języka i świata, czy w końcu obszar, gdzie dominuje zdeterminowany radykalizm ukształtowany z przeżyć i emocji.

Didaskalia dla narracji wystawy przywodzą wydarzenie z 1913 roku, kiedy to odbyła się premiera opery Michaiła Wasiljewicza Matiuszyna zatytułowanej Zwycięstwo nad słońcem. Dzieło miało charakter utworu programowego – manifestu nowej futurystycznej sztuki. Opera opowiadała historię zwycięstwa i uwięzienia słońca przez człowieka. Jej bohaterowie żyli w świecie bez słońca, gdzie wszyscy są nieśmiertelni i wolni od przeszłości oraz wspomnień. Utwór kończy się swego rodzaju pożegnaniem z bezpieczną przeszłością i otwarciem na nieznane. Wśród osób zaangażowanych w pracę nad operą był Kazimierz Malewicz, autor scenografii i kostiumów. To wówczas w głowie artysty rodzi się pomysł „czarnego kwadratu”, który ma swoją premierę dwa lata późnej.

Opowieść o aresztowaniu słońca i zrodzeniu się idei „czarnego kwadratu” kieruje uwagę na dwa pola: radykalizm i futurologię. Ma to swoją kontynuację w tytule wystawy - liczba w procentach, oznaczająca w jakim stopniu materiał nazwany Vantablack pochłania padające na niego światło. Według twórców, Vantablack jest prawie tak czarny, że możemy na jego podstawie wyobrazić sobie, jak wygląda czarna dziura. Substancja stworzona przez brytyjskich badaczy zbudowana jest z nanorurek węglowych i dzięki swoim właściwościom może być wykorzystywana w wojsku i w agencjach kosmicznych. Tutaj konstrukcja wystawy zamyka się. Począwszy od abstraktu, jakim pozostaje dla nas pojęcie czerni, futurystycznej opery Zwycięstwo na słońcem oraz idei „czarnego kwadratu”, dochodzimy do najciemniejszych obszarów wystawy 99,965.

Artyści:

Piotr Kmita - ur. 1981 r. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W swej twórczości posługuje się różnego rodzaju środkami formalnymi (malarstwo, grafika, instalacja), których używa do komentowania szerokiego wachlarza problemów, ze szczególnym uwzględnieniem miejsca artysty we współczesnym świecie. Mieszka we Wrocławiu

Paweł Olszczyński - ur. 1985 r. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego głównym medium artystycznym pozostaje rysunek, z który eksperymentuje przestrzennie. Zajmuj się również projektowaniem graficznym. Miszka w Warszawie

Aleka Polis - ur. 1974 r. Absolwentka Instytutu Sztuki Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Od 2014 studia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Zajmuje się sztuką performance, wideo, fotografią cyfrową oraz animacją komputerową. Mieszka w Warszawie.

Justyna Scheuring - ur. 1972 r. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (2001) oraz na Uniwersytecie Goldsmiths w Londynie (2010). Działa artystycznie w obszarze fotografii, rysunku, zdarzeń performatywnych, sztuki instalacji, obiektu artystycznego, sztuki wideo oraz poezji. Mieszka w Londynie.

Mikołaj Tkacz - ur. 1991 r. Studiuje Multimedia na Akademii Sztuk Pięknych w Szczecinie. Członek komiksowej grupy Maszin. Zajmuj się muzyką eksperymentalną, komiksem oraz sztuką wideo gdzie stara się zderzać eksperymenty formalne z komizmem. Miszka w Poznaniu.

Wiktor Paweł Zmysłowski - ur. 1990 roku. Student Warszawskiej Szkoły Filmowej, specjalizacji montaż filmowy. Twórca prac „obraz w ruchu” inspirowanym fotografiami Warszawy do działań tanecznych w przestrzeni miejskiej. Tworzy filmy found footage oraz teledyski. Od 2014 roku działa z Komuna//Warszawa. Mieszka w Warszawie.

Plakaty teatralne związane z realizacjami sztuk Witkacego w polskich teatrach na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Ich autorami są najwybitniejsi polscy graficy, m.in. Rosław Szaybo (autor słynnych okładek płyt na świecie, w tym „British Steel” grupy Judas Priest), Waldemar Świerzy, Daniel Mróz, czy Filip Iwański. Plakaty pochodzą z kolekcji Krzysztofa Dydo.

Wystawy w Galerii Proscenium czynne są od poniedziałku do piątku w godz. 12.00-16.00 oraz podczas spektakli i koncertów dla publiczności Teatru Muzycznego w Toruniu.

Fotografie Edwarda G. Funke

Edward Grzegorz Funke jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików i Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej Stowarzyszenia Twórców. Fotografowaniem zajmuje się od ponad czterdziestu lat. Edward G. Funke to właściciel Bałtyckiej Szkoły Fotografii w Koszalinie, uczestnik kilkudziesięciu wystaw i konkursów krajowych i zagranicznych, juror w konkursach i przeglądach. Jest także wielkim miłośnikiem podróży, zwiedził z aparatem fotograficznym wiele interesujących zakątków świata. Ekspozycja jest plonem podróży po 17 krajach rozlokowanych na 6 kontynentach. Tworzy ją kilkadziesiąt kolorowych zdjęć, na których autor uwiecznił ludzkie portrety zarówno indywidualne, jak i zbiorowe. Całość stanowi panoramę ludzkich typów i osobowości, będących przedstawicielami wielu narodów i wyznawców różnych religii.