Zakład Konserwatorstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w dniach 10-12 października organizuje konferencję „Karta Wenecka 1964-2014”.

W tym roku przypada 50-ta rocznica II Międzynarodowego Kongresu Architektów i Techników Konserwacji w Wenecji, w trakcie którego uchwalono dokument doktrynalny określający podstawowe cele i założenia działalności konserwatorskiej. O sile oddziaływania Karty Weneckiej świadczą zarówno liczne tłumaczenia na języki obce, jak również losy zabytków interpretowanych w duchu jej postanowień, a także wyjątkowe miejsce, jakie zajmuje w dziejach myśli teoretyczno-konserwatorskiej ostatniego półwiecza. 

Nawiązania do Venice Charter znajdujemy nawet w tych dokumentach międzynarodowych, które w swoich postanowieniach i postulatach wydają się odbiegać od tradycyjnego nurtu myśli konserwatorskiej. W tekście rekomendacji UNESCO z 2011 r. dotyczącej historycznego krajobrazu miejskiego nie tylko podkreślono aktualność Karty Weneckiej, ale i zaliczono ją do kanonu obowiązujących dokumentów normatywnych. Nie powinno to jednak przesłaniać faktu, że w środowisku konserwatorskim zdania na temat Karty Weneckiej są podzielone, a w postmodernistycznym nurcie opracowań teoretycznych opinie krytyczne zdecydowanie przeważają nad pozytywnymi.

>>Program konferencji

Zamierzeniem organizatorów toruńskiej konferencji jest nie tylko uczczenie ważnego jubileuszu ale i zainicjowanie dialogu między zwolennikami i przeciwnikami Karty Weneckiej. Pytanie o aktualność tego historycznego dokumentu może okazać się punktem wyjścia do refleksji nad teoretycznymi podstawami działalności konserwatorskiej w czasach nam współczesnych. 

Patronat nad konferencją „Karta Wenecka 1964-2014” objął Polski Komitet Narodowy ICOMOS. Organizatorami są Zakład Konserwatorstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika oraz Muzeum Okręgowe w Toruniu. Program konferencji przewiduje realizację 5 bloków tematycznych odsłaniających różnorodne aspekty podjętej problematyki.

W trakcie sesji prezentowane będą referaty poświęcone pracom konserwatorskim prowadzonym przy obiektach innych niż zabytki architektury. Obok wystąpień prezentujących doświadczenia z zakresu konserwacji i restauracji dzieł sztuki przedmiotem dyskusji powinny być również referaty, które nawiązują do doświadczeń z zakresu ochrony dziedzictwa i wykraczają poza ramy tradycyjnych specjalności konserwatorskich.