Po śmierci męża w 2006 roku Aleksandra Sas-Wisłocka sięgnęła po pióro – zaczęła pisać wiersze. Czuła jednak niedosyt. Zawsze marzyła o malarstwie, tym bardziej, że w jej rodzinie tradycje malarskie były bardzo głęboko zakorzenione, a zapach farb nie był jej obcy. To co czuje, przelewa na płótno. Często obraz jest impulsem do napisania wiersza i odwrotnie. Obrazy Aleksandry Sas-Wisłockiej są inspirowane sztuką impresjonistów i podobnie jak oni, artystka chce przelać na płótno stany duszy i marzenia. 

Wstęp wolny