1 stycznia 2026 roku Oddział Miejski PTTK wraz z Klubem Turystyki Kolarskiej „Przygoda” zapraszają wszystkich członków oraz sympatyków klubu, do udziału w „XV Noworocznym Rajdzie Rowerowym”. Zbiórka o godz. 12:00 przy szopce Bożonarodzeniowej na Rynku Nowomiejskim w Toruniu.
Uczestnicy Rajdu przejadą do leśniczówki w Olku, przy której będzie palone ognisko turystyczne z kiełbaskami. W ten tradycyjny zimowy sposób uczestnicy Rajdu przywitają Nowy Rok 2026. Łączna długość trasy wyniesie około 25 km. Komandorem imprezy będzie Przodownik Turystyki Kolarskiej PTTK Waldemar Wieczorkowski.
Olek – osada leśna z leśniczówką, leżąca nad Strugą Łysomicką i przy dawnej linii kolejowej z Torunia do Czarnowa. W 1682 roku Olek został wymieniony jako dawny majątek rycerski. W 1727 roku właścicielem majątku był Hube. W 1852 roku do majątku rycerskiego Olek, została przyłączona sąsiednia osada Chorab.
Pod koniec 1867 roku w majątku doszło do pożaru, w wyniku którego spaliły się wszystkie zabudowania folwarczne. W 1880 roku właścicielem majątku Olek, wraz z Chorabiem liczącym 707 ha powierzchni był Albert Pohl. Po śmierci Alberta Pohla, majątek olecki w 1889 roku nabył od jego spadkobierców, magistrat toruński. W sierpniu tegoż roku magistrat oferował do wydzierżawienia 2 domy komornicze, każdy z około 4 morgami ziemi. W 1903 roku dawny majątek Olek wraz z Chorabiem, o powierzchni 708 ha należał do gminy Miasta Toruń, a zarządzał nim leśniczy Esser z Barbarki. Ciekawostki krajoznawcze: przy Strudze Łysomickiej mogiła harcerzy zamordowanych na drodze Leszcz – Olek przez hitlerowców. Dla zatarcia śladów mordu Niemcy przewieźli zwłoki w miejsce gdzie znajduje się pamiątkowa tablica. Po drugiej stronie strugi tradytor – schron żelbetonowy z 1944 roku, wzniesiony przez Niemców. Poniżej drogi asfaltowej prowadzącej do leśniczówki głaz narzutowy o obwodzie 700 cm i wysokości 170 cm o nazwie „Pamięci Andrzeja Hermanna” będący pomnikiem przyrody nieożywionej. W roku 1889 doszło do tragicznego zdarzenia. Leśniczy pan Neipert z Olka, zastrzelił kłusownika Ludwika Duszka. Leśniczy od dłuższego czasu próbował złapać kłusownika, który zakładał wnyki na zwierzynę. Przez kilka dni czaił się leśniczy przy ustawionych wnykach, aż pewnego razu doszło między nimi do starcia, z którego zwycięsko wyszedł leśniczy. Jednak kłusownik, korzystając z chwili nieuwagi, rzucił się do ucieczki, a za nim puścił się leśniczy. W trakcie pogoni wystrzeliła fuzja leśniczego, zabijając kłusownika na miejscu. Duszek był osobą kilkukrotnie karaną za kłusowanie, podobnie było z jego ojcem.
Tekst: Henryk Miłoszewski
Fot. © UMT 2025, autor: Patryk Wróblewski licencja: CC BY-NC 4.0
