Wystawa rysunku i fotografii.
Galeria czynna:
poniedziałki, wtorki, czwartki, piątki: godz. 12.00-15.00
środy: godz. 19:00 - 22:00
Wstęp wolny
Anarchia to cykl wystaw artystów niepokornych, niekonwencjonalnych, stroniących od schematów i wszystkiego co skostniałe, tradycyjne i stereotypowe.
Galeria czynna:
poniedziałki, wtorki, czwartki, piątki: godz. 12.00-15.00
środy: godz. 19:00 - 22:00
Wstęp wolny
Wystawa malarstwa Anny Papiernik i grafiki Ewy Niestorowicz.
Wystawa jest prezentacją pochodzących z różnych stron świata prac graficznych wykonanych w technice kolografii, która najprościej rzecz ujmując polega na robieniu odbitek z wcześniej wykonanego kolażu. Niewątpliwą zaletą tej wykorzystującej fakturę różnego rodzaju materiałów techniki jest bogactwo uzyskiwanych efektów.
Rok 2013 został ustanowiony Rokiem Mikołaja Kopernika w Województwie Kujawsko-Pomorskim. Okazją jest przypadająca w bieżącym roku 540 rocznica urodzin i 470 rocznica śmierci wielkiego astronoma. W związku z tym galeria przygotowała specjalną wystawę, na którą składają się prace nadesłane na zorganizowane, w minionych latach, przez tę placówkę dziecięce konkursy plastyczne "Toruń – architektury trwanie", "Kopernik – Kosmos" oraz "Żaba, piernik i Kopernik".
Cykliczna impreza organizowana przez Zarząd Okręgu ZPAP w Toruniu. Tegoroczny Salon Wiosenny jest wystawą pokonkursową i stanowi XXXVIII edycję Dzieła Roku. Coroczne pokazy prezentują aktualną twórczość artystów plastyków środowiska toruńskiego i pozwalają na bieżąco śledzić ich działalność artystyczną we wszystkich dyscyplinach plastycznych.
Laboratorium sztuki 2013. Nie(po)rozumienie: Karolina Żyniewicz - Kwarantanna
Wystawa Karoliny Żyniewicz jest drugą ekspozycją w cyklu "Nie(po)rozumienie" (autorka projektu: Maria Niemyjska). Projekt "Kwarantanna" obejmuje wyizolowaną w niewielkiej przestrzeni "sterylną" instalację oraz konstrukcje, które wyzwalają chemiczne procesy z udziałem wody, metali, soli. Procesy te nie rządzą się naukową, ale artystyczną logiką. W warunkach izolacji, przebiegają one samorzutnie, nie prowadząc do rozstrzygnięć na gruncie chemii czy biologii, ale na gruncie sztuki. W polu badania pojawia się estetyka organicznej materii jak również estetyka laboratorium, przypominającego w pewnych aspektach white cube. Karolina Żyniewicz nie inicjuje rzeczywistych spotkań nauki ze sztuką, jak wielu artystów zajmujących się bioartem. Artystka raczej w swobodny sposób korzysta z laboratoryjnych procedur, a pozbawiając je naukowej celowości, nadaje im sens podyktowany subiektywnymi potrzebami.
Karolina Żyniewicz (ur.1984), jest absolwentką Wydziału Edukacji Wizualnej ASP w Łodzi. Kreuje obiekty-kurioza. Swoje działania określa jako artdycyna, gdyż inspirację dla nich, w znacznym stopniu, stanowi medycyna.
Wystawa Obiekty lewitujące/ Punkt widzenia.
Iwona Szpak jest doktorem na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, na tym wydziale ukończyła malarstwo ze specjalizacją: malarstwo w architekturze, dyplom w 2006 roku pod kierunkiem prof. Lecha Wolskiego. Malarstwo sztalugowe / ścienne / na jedwabiu jest jedną z dziedzin twórczych działań artystki obok rysunku, mozaiki czy sztuki obiektu. Jak mówi, bliska jest jej sztuka na pograniczu malarstwa, tkaniny, rzeźby, wzbogaconych o współczesne media, w której najbardziej interesuje ją relacja światło – przestrzeń i jej transformacje. Tworzone przez nią cykle (Mandala, Archetypy, Totemy marzeń, Wrota, Obiekty świetlne) inspirowane są symboliką dawnych kultur oraz sferą sacrum – łączy w nich duchowość z racjonalizmem, archetypiczność z nowoczesnością, materialność z niematerialnością.
Iwona Szpak zaprezentuje w osobnych przestrzeniach wystawienniczych Wozowni dwa niewielkie projekty – instalacje: Obiekty lewitujące i Punkt widzenia.
Wystawa Filmowy defekt samotności.
Izabela Łapińska zajmuje się fotografią reklamową, pracą edukacyjną, pisarską i animatorską. Jej wystawa zatytułowana Filmowy defekt samotności, wynikła z fascynacji filmem i jest interesującym efektem łączenia dwóch pokrewnych gatunków sztuki: filmu i fotografii. Artystka traktuje film jako przedmiot do sfotografowania, w efekcie otrzymujemy wystawę pokazującą świat obrazów zatrzymanych na zawsze. Łapińska posłużyła się techniką found footage, polegającą na kompilacji oryginalnych fragmentów dzieł innych autorów i ich transformacji.
Moje fotografie nie są prawdą o konkretnym obrazie filmowym, nie noszą znamion reprodukcji, dokumentu. Otrzymujemy jedynie pozorny wygląd całości filmu. Wewnętrznie przerobione przeze mnie struktury to pewnego rodzaju gra "wywłaszczeniowa", rodzaj intymnego dialogu. /.../ Fotografie to zmodyfikowana, nieostra, przekształcona, a dokładniej "przetrawiona" rzeczywistość filmów. Przejmuję kadr już zrobiony i umieszczam go na innym terytorium. Podczas fotografowania filmu zmianie ulega relacja pomiędzy czasem i trwaniem. Cały film egzystuje na jednej płaszczyźnie, pojawia się kontekstualizacja, obrazowy skrót emocji. (Autorka)
Izabela Łapińska jest doktorem sztuki filmowej w dziedzinie fotografii i wykładowcą na Wydziale Organizacji Sztuki Filmowej w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.
Dagmara Pochyła - wystawa/performance, otwarcie/performance 20.03 godz. 19.00
