Wystawa | www.torun.pl

Teraźniejszość jako pomyłka

"Wystawa rumuńskiego twórcy Nicu Ilfoveanu (ur.1975) przedstawia cykle czarno-białych fotografii oraz filmy wideo, które w dużej mierze zostały wykonane po lekturze książki Andrzeja Stasiuka "Jadąc do Babadag". Paradoks tej ciekawej twórczości polega więc na tym, że Ilfoveanu nie inspiruje się bezpośrednio rumuńskimi realiami, lecz - wybierając motywy – w wielu wypadkach pozostaje pod wpływem poetyki postrzegania Rumunii, proponowanej przez polskiego pisarza. Stasiuk poszukuje tożsamości tego regionu Europy nie w aspektach nowoczesnych czy integracji z UE, a raczej koncentruje się na aspektach świata zanikającego: życiu jakby na marginesie Europy, gdzieś poza rozpędzoną cywilizacją. Obraz Rumunii, opisany w "Jadąc do Babadag" jest więc wycinkowy, nostalgiczny i subiektywny. Co ciekawe, właśnie tego rodzaju postrzeganie tego kraju, inspiruje Ilfoveanu do podróżowania po Rumunii i "dokumentowania" jej zacierającej się dawnej tożsamości. Fenomen fotografii artysty polega więc na takim budowaniu "narracji tożsamościowej", która – mimo pozorów bezpośredniego ukazywania rzeczywistości – bazuje na literackiej konstrukcji. W ramach wystawy w Wozowni szczególnie wyeksponowany zostanie wątek bycia w drodze i podróży." (Marta Smolińska)
Nicu Ilfoveanu jest rumuńskim fotografikiem młodego pokolenia, z powodzeniem prezentował swoje prace na całym świecie, m.in. w USA, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Japonii, Chinach. Fotografie Ilfoveanu można porównać ze współczesnym kinem rumuńskim, które – przy pozornej surowości – niesie bogactwo problemów niebanalnie obrazowanych, uniwersalnych mimo lokalności. (www.dziennikpolski24.pl)

Galeria czynna:
wtorek-piątek, godz. 11.00-18.00
sobota-niedziela, godz. 12.00-18.00

"Wystawa Magdaleny Moskwy "Cielesność obrazu" z założenia koncentruje się na najnowszych pracach artystki, przygotowanych specjalnie na prezentację w Wozowni. Obrazy te – wykonywane jak zwykle w przypadku twórczości Moskwy – niezwykle skrupulatnie na bazie dawnych, bardzo czasochłonnych technik malarskich, utożsamiają podobrazie z wyobrażeniem skóry, na której rysują się żyły, rany, "organiczne" otwory przechodzące na wskroś desek i intrygujące swoją "naturalnością". Można powiedzieć, że wobec tych obrazów widz jest konfrontowany ze specyficzną cielesnością nie tylko przedstawionych motywów, lecz również samych obrazów. Odbiorca, percypujący obraz tego rodzaju, napotyka – jak skonstatowali David Freedberg i Hans Belting – organiczną obecność i stopniowo dąży do ustanowienia żywej cielesności, finalnie dostrzegając ciało obrazu. (…) W "Wozowni" dodatkowym atutem wystawy będzie obecność blatu, przypominającego stół operacyjny przeznaczony do zabiegów chirurgicznych, dzięki obecności którego możliwy staje się wgląd w sam warsztat artystki i tajemniczą alchemię procesu kreacji: od pustego podobrazia po prawie gotowy obraz." (Marta Smolińska)
Magdalena Moskwa studiowała w PWSSP w Łodzi; dyplom w 1996 roku w pracowniach Malarstwa oraz Druku Dekoracyjnego. Zajmuje się malarstwem i projektowaniem ubrań unikatowych, m.in. zaprojektowała kostiumy do "Makbeta" w reżyserii M. Grzegorzka dla Teatru im. Jaracza w Łodzi. W "Wozowni" prace artystki można było oglądać przy okazji prezentacji m – Łódź identyfikacja w 2005 roku.

Galeria czynna:
wtorek-piątek, godz. 11.00-18.00
sobota-niedziela, godz. 12.00-18.00

Wystawa w ramach PRZEprojektu. Prezentacja podważa porządek w myśl, którego gatunek ludzki pozostaje najistotniejszym ogniwem w świecie. Funkcjonując w oderwaniu od empatycznych relacji międzyludzkich oraz - co tutaj istotniejsze - międzygatunkowych, zmierzamy do anihilacji. Podkreśla to tytuł wystawy odwołujący się do postawy humanistycznej (stawiającej człowieka w centrum) i jednocześnie negujący tę postawę. Pozostając jedynie ogniwem w rytuale codziennego definiowania zarówno siebie, jak i otaczającej nas rzeczywistości zaczynamy uczęszczać wydeptane przez innych szlaki, nie poddając ich rewizji, krytyce czy refleksji. Artystka, poprzez obraz i dźwięk, wytrąca z rutyny i przypomina o naszym miejscu w świecie, którego współrzędne należy odczytywać indywidualnie, lecz nie w oderwaniu od całości, jaką stanowi gatunek ludzki czy wszechświat. W swoich pracach wideo, zarówno w Mandatorium jak i Obietnicy porusza wątki relacji międzygatunkowych. W cyklu Styczna z kolei podejmuje próbę zbadania jak jednostka ludzka, na różnych etapach życia, mierzy się z porządkiem, który wykracza poza jej możliwości poznawcze.

Wystawa ma swoje dwa plany oglądu: dzienny i nocny. W pierwszym z nich widz będzie mógł zapoznać się z pracami pokazywanymi w LabSen, ogólnodostępnej przestrzeni CSW, w godzinach otwarcia instytucji. Plan nocny to projekcja pracy Mandatorium na wychodzącym na Bulwar Sztuki oknie CSW, która emitowana będzie od godziny 19:00 aż do świtu.
Dagmara Pochyła (ur. 1983) jest absolwentką Wydziału Sztuk Pięknych UMK. Performerka, autorka instalacji oraz prac wideo.

godziny otwarcia:
wtorek-czwartek, godz. 10.00-18.00
piątek, godz. 10.00-20.00
sobota-niedziela, godz. 12.00-18.00

Bilety: normalny 10 zł, ulgowy 5 zł, rodzinny (2 dorosłych i 2 dzieci) 20 zł
Czwartki – wstęp wolny

Wystawa jednej z głównych postaci włoskiej sztuki współczesnej – Carli Accardi. Obejmuje prace z ekspozycji prywatnej – płótna z lat 1999-2012, w większości nie prezentowane wcześniej – zatytułowanej Carla Accardi. Zatracić się w bezgłosie i zorganizowanej w siedzibie Fondazione Menegaz; zawiera także kilka starszych prac wykonanych między 1969 a 1972 rokiem, kilka dzieł trójwymiarowych oraz dwa płótna należące do Kolekcji Farnesina.

Jak pisze jedna z kuratorek wystawy, Laura Cherubini, celem prezentacji jest ukazanie najnowszych dzieł tej wielkiej włoskiej artystki, zdolnej do odradzania się jak niewielu innych twórców. Przedstawiona seria obrazów charakteryzuje się wielką świeżością i innowacyjnością, dialogując z niektórymi dziełami – także trójwymiarowymi – inspirowanymi tematem przeźroczystości. Z kolei Maria Rosa Sossai podkreśla, że w osobowości Accardi zadziwia odrzucenie jakiejkolwiek retoryki aktu twórczego i pragnienie przypisania kwestii natury formalnej konkretnemu codziennemu trudowi artysty.

Carla Accardi (ur. 1924 r. ) to jedyna kobieta wchodząca w skład grupy Forma1 i jedna z najważniejszych przedstawicielek abstrakcjonizmu włoskiego. Jej sześćdziesięcioletnią drogę twórczą charakteryzuje radykalna, a jednocześnie radosna wolność wyrazu; prowadząc nieprzerwany dialog z materią, Accardi eksploruje zarówno dwuwymiarowość malarstwa, jak i trójwymiarowość rzeźby i architektury. W latach 60. przezwycięża płaską powierzchnię i wymyśla formy przestrzenne utworzone z silicofoil’u, na których kreśli układy przeźroczystych kolorów. W latach 70. stosunek do przestrzeni przekłada się na serię Tende (Namioty), struktur możliwych do zamieszkania i przejścia. W kolejnej dekadzie układy chromatyczne pokrywają surowe płótna, a w latach 90. w jej twórczości dominuje znak płynny i oplatający.

godziny otwarcia:
wtorek-czwartek, godz. 10.00-18.00
piątek, godz. 10.00-20.00
sobota-niedziela, godz. 12.00-18.00

Bilety: normalny 10 zł, ulgowy 5 zł, rodzinny (2 dorosłych i 2 dzieci) 20 zł
Czwartki – wstęp wolny

Skarby kolekcji sztuki współczesnej Sandretto Re Rebaudengo.

Artyści: Doug Aetkin, Janet Cardiff and George Bures Miller, Paul Chan, Maurizio Cattelan, Hans-Peter Feldman, Liz Glynn, Thomas Hirshorn, Piotr Janas, William Kentridge, Robert Kushmirowski, Yong-Baek Lee, Sherrie Levine, Sharon Lockhart, Sarah Lucas, Paul McCarthy, Aleksandra Mir, Shirin Neshat, Paulina Olowska, Sergey Sapozhnikov and Wael Shawky

Patrizia Sandretto Re Rebaudengo nie jest tylko kolekcjonerką - jest przyjaciółką artystów, promotorką ich działań i aktywną członkinią środowiska artystycznego. Zbiory fundacji obejmują listę przeszło 2 000 prac - niektóre z nich to prawdziwe współczesne arcydzieła, stworzone przez najbardziej uznanych twórców z całego świata. Należą do nich także artyści polscy. ystawa poświęcona kolekcji Sandretto Re Rebaudengo pozwala spojrzeć z jeszcze innej perspektywy na potrzebę kolekcjonowania – poza tworzeniem unikalnego zbioru prac artystycznych, proces kolekcjonowania stanowi próbę odzwierciedlenia pewnego momentu historycznego. Zapoczątkowana w latach 90. ciągle powiększająca się kolekcja, stała się klarownym odzwierciedleniem tego okresu w historii, z całą jego złożonością i niespójnością. Oddaje ona ducha krytycyzmu i zaangażowania, charakteryzującego współczesne działania artystyczne, ze szczególnym uwzględnieniem dyskursów dotyczących społecznej pozycji kobiet, zagrożenia środowiska i efektów procesu globalizacji i trans-kulturowości. emat kulturowych konfliktów podejmowany jest z wielu perspektyw w pracach takich artystów jak Hans-Peter Feldmann (Niemcy), Thomas Hirschhorn (Szwajcaria), Paul Chan (Chiny/USA), Wael Shawky (Egipt), Shirin Neshat (Iran) czy William Kentridge (RPA), natomiast entropia i erozja, rozumiane zarówno jako procesy kulturowe, jak i naturalne, stanowią przedmiot prac Doug Aitken’a (USA) czy Paula McCarthy (USA). To refleksja nad teraźniejszością stanowi rdzeń dzieł artystów – jednak w dzisiejszym hipermedialnym świecie zarówno teraźniejszość, jak i przeszłość noszą znamię doku-fikcji, jak zdają się wskazywać prace Roberta Kuśmirowskiego (Polska), czy Thomasa Demanda (Niemcy).

5.04. godz. 20.00 – wykład Patrzizii Sandretto Re Rebaudengo

godziny otwarcia:
wtorek-czwartek, godz. 10.00-18.00
piątek, godz. 10.00-20.00
sobota-niedziela, godz. 12.00-18.00

Bilety: normalny 10 zł, ulgowy 5 zł, rodzinny (2 dorosłych i 2 dzieci) 20 zł
Czwartki – wstęp wolny

Ekspozycja zdjęć Adama Adamskiego, członka Związku Polskich Artystów Fotografików oraz Związku Polskich Fotografów Przyrody zaprezentuje Światy Współistniejące - zdefiniowane, określone, podzielone. Światy, które nas otaczają - Ożywiony i Nieożywiony. 

Wstęp wolny

Wystawa nosi tytuł "Dużo więcej". Grupa działa w ramach Koła Naukowego Studentów Rysunku UMK. Młodzi artyści zajmują się rysunkiem intermedialnym oraz rysunkiem odręcznym. Ich prace (głównie rysunek odręczny) obejrzymy na wystawie w Galerii Book-Areszt. Swoim talentem pochwalą się: Adriana Gołczyńska,  Klaudia Graboń, Anna Lotkowska, Adriana Marek, Aleksandra Panasiuk, Marta Przybyłowska, Karolina Rosińska, Maja Rosińska, Katarzyna Rumińska oraz Patrycja Stachulska.

Bilety: 15/20 zł

Tytuł wystawy - Out_Loud

Wybór ujęć tzw. street-fotografii z lat 2010-2012, wykonanych w Polsce, Hiszpanii i Portugalii. "Zderzając klimaty" różnych krajów, odwołując się do symboli – próbuję intrygować, pobudzać ludzką wyobraźnię. Zatrzymuję ułamki sekund oraz pędzące życie, by mówić, rozmawiać. W swoich pracach pozostawiam często pewne niedopowiedzenie i wielostronność ich odczytywania, starając się toczyć z widzem swoistą grę, skłaniającą go do refleksji nad sobą samym i otaczającym go światem" - pisze autorka.

Agata Skupniewicz urodzona w 1990 roku w Toruniu; studentka IV roku grafiki w pracowni u prof. zw. Leszka Kiljańskiego na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. Formy wypowiedzi: grafika artystyczna, fotografia, animacja, malarstwo.

Wstęp wolny

Urodzony w 1972 r. w Białymstoku. W latach 1993-98 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. Dyplom z grafiki w 1998 roku w Pracowni Wklęsłodruku Prof. Mirosława Piotrowskiego. Aktualnie pracuje jako adiunkt w Zakładzie Grafiki, w pracowni wklęsłodruku na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Twórczość w zakresie grafiki warsztatowej / wklęsłodruk / i rysunku. Prezentował swoje prace na 28 wystawach indywidualnych oraz brał udział w ponad 60 wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą.

"Metamorfoza wizerunku – analiza i synteza "portretu" stanowi główny motyw mojego kontynuowanego od kilku lat graficznego cyklu. Buduję własną wizję portretowanej osoby, przy użyciu charakterystycznych dla grafiki środków wyrazu - przerysowań, przetworzeń czy nawet deformacji - powstaje wtedy nowy "obraz twarzy" człowieka. Portret graficzny jest dla mnie nie tyle, odtworzeniem rzeczywistości - ile możliwością autokomentarza – subiektywnego i prowokującego. Realizowany przeze mnie cykl to zapis uniwersalnych ludzkich twarzy, anonimowych symboli, dzisiejszych czasów – tłumu pojedynczych, realnych jednostek, obdarzonych jednak własną indywidualnością. Powstaje tym samym rodzaj żywej dokumentacji, swoiste samo-aktualizujące się archiwum nieuchronnego przemijania człowieka."

Wstęp wolny