Wystawa | www.torun.pl

Laboratorium sztuki 2013. Nie(po)rozumienie: Paweł Olszczyński - Lustro

Piąta wystawa w cyklu Nie(po)rozumienie dotyka zagadnienia płynnej granicy pomiędzy przedstawianiem i kreacją w sztuce. Wystawa składa się z kilku dużych, narysowanych luster. Demaskuje je jako rysunek fakt, że nie są zdolne niczego odbijać. Brak ten skrywają jednak, sprawiając wrażenie, że odbijają siebie nawzajem. Opisana sytuacja odpowiada platońskiej wykładni mimesis, mówiącej, że sztuka naśladowcza jest pełna niedoskonałości, ponieważ imituje rzeczywistość, która już jest imitacją idei. Jednak niedoskonała, pozbawiona swej funkcji, ślepa powierzchnia luster otwiera głębię bardziej kuszącą, niż lustrzane odbicie.
Paweł Olszczyński w 2010 roku ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Posługuje się rysunkiem, jednak jego prace wykraczają daleko poza granice tego medium.

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00–20.00 - wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00–18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00–18.00 – wstęp wolny

Tytuł: Pytania bez odpowiedzi

Wystawa prac Rafała Boettnera-Łubowskiego będzie prezentować aranżacje przestrzenne, wykorzystujące zarówno tradycyjne rozwiązania rzeźbiarskie (odlewy z brązu i gipsu, nawiązujące do klasycznych w rodowodzie przedstawień antycznych), jak i niekonwencjonalne środki artystyczne, takie jak: adaptacja rzeczywistych przedmiotów, cyfrowa projekcja obrazu, czy wielkoformatowe „zapisy” fotograficzne. Tytuł wystawy odnosi się do praktyki stosowanej przez artystę, który w ramach swych wypowiedzi wizualnych stawia pytania, które zapraszać mają odbiorców do rozważań na temat współczesnej kultury i sztuki, ale jednocześnie uniemożliwiają formułowanie klasycznie klarownych i jednoznacznych odpowiedzi.

W dwóch kameralnych przestrzeniach Wozowni (w Szatni i w Archiwum) zaprezentowane zostaną prace Boettnera-Łubowskiego: „Pytania bez odpowiedzi” (2012), „Hommage à l’objet (?) ou Hommage à Man Ray (?)” (2007-2012) oraz „Cytacje III/2010: Hommage à Giulio Paolini?” (2010).
Rafał Boettner–Łubowski, artysta sztuk wizualnych. Zajmuje się również działalnością z dziedziny krytyki i promocji sztuki. Studia w latach 1994-2000 w ASP w Poznaniu. Tworzy instalacje, obiekty i aranżacje przestrzenne o charakterze refleksyjnych wypowiedzi wizualnych. W swojej sztuce odnosi się także do wybranych możliwości technik cyfrowych. Jest również autorem prac z dziedziny grafiki, rysunku i malarstwa. Bardzo często inspiracją dla jego wypowiedzi twórczych jest szeroko rozumiana tradycja artystyczna: antyczna, nowożytna i XIX-wieczna, z którą artysta koresponduje, ale i w rozmaity sposób polemizuje.

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00–20.00 - wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00–18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00–18.00 – wstęp wolny

Powidoki i Obiekty banalne. 

Wystawa przygotowana przez Krzysztofa Jureckiego ma przede wszystkim unaocznić interesujący problem, który należy do kategorii powidoku oraz techniki i estetyki montażu. Interesujące dla kuratora jest również to, że dwóch artystów w tym samym czasie w Polsce niezależnie od siebie wykonywało bardzo zbliżone pod względem formalnym prace. Dlaczego? Odpowiedzi należy szukać w tekście do katalogu, w którym Jurecki zastanawia się także nad tym problemem artystyczno-psychologicznym. 
Leszek Żurek już w cyklu Moje ogrody (2004) wykorzystywał nakładanie negatywów o symbolicznym znaczeniu odwołującym się do atmosfery dzieciństwa. W Po-widokach (2011), z jednej strony, świadomie sięga do koncepcji Władysława Strzemińskiego, ale z drugiej jest przede wszystkim przedstawieniem miejsc ważnych, a nawet archetypowych naznaczonych melancholijnym znamieniem i przemijalnością. (…) Koncepcja powidoku ma duże możliwości rozwoju w fotografii, o czym zaświadczają prace Żurka, Sobieraja czy pokazywane kilka lat wcześniej w Galerii Wozownia prace Grzegorza Zygiera.

W bardzo podobnej koncepcji uzyskał poetyckie fotografie Tomasz Sobieraja. Jego cykl Obiekty banalne (2011) nie ma określonego początku, nie ma też rozwijającej się narracji i spektakularnego zakończenia. Każda praca, oparta na wielokrotnej ekspozycji materiału negatywowego, jest poszukiwaniem symbolicznym, które z chaosu przypadku ma wydobywać czy podnieść do miana wartości tytułowe „obiekty banalne”. Jest to trochę metoda podobna do tej, jaką stosował Marcel Duchamp, ale użyta w zupełnie inny sposób i w innym celu – pokazania, że potencjalnie wszystko godne jest poezji / fotografii i od mocy twórczej zależeć będzie czy to się powiedzie, czy nie. Jest to również opowieść melancholijna, a nawet katastroficzna, korespondująca z filozoficznymi poglądami Witkacego.
Ekspozycja będzie też refleksją na temat przekroczenia granic konwencjonalnej fotografii, na rzecz poszukiwania jej alternatywnych wobec obrazu cyfrowego rozwiązań i przede wszystkim odnalezienia jej poetyckiej wyobraźni, która w przypadku Sobieraja i Żurka jest najważniejsza. (informacje z tekstu kuratora)

Galeria czynna:
wtorek, godz. 12.00–20.00 - wstęp wolny
środa-piątek, godz. 11.00–18.00
sobota, godz. 12.00-18.00
niedziela, godz. 12.00–18.00 – wstęp wolny

Wystawa poplenerowa.

Wstęp wolny

Karolina Kaźmierkiewicz - Manga. Sztuka rysowania japońskiego komiksu

Artystka zaprezentuje 30 prac wykonanych tradycyjnymi technikami (ołówek, tusz). Wszystkie są inspirowane mangą, czyli japońską sztuką komiksu. Jest studentką psychopedagogiki, na co dzień jest pracuje w poznańskim wydawnictwie Yumagari.

Wstęp wolny

Wystawa surrealistów Jarosława Kukowskiego oraz Tomasza Alena Kopery. W galerii obejrzeć można również prace Mai Borowicz oraz Adama Łożykowskiego.

Wystawa „Maska diabła i zdeprawowani bohaterowie” Michała Głowackiego zaprezentuje wybór prac wykonanych w różnych technikach malarskich i graficznych z minionych lat – od początku rozpoczęcia kształcenia na Wydziale Malarstwa Sztuk Pięknych UMK po chwilę obecną.

Wstęp wolny

Wystawa Dyplomowa Liliany Piskorskiej

10.06.

• godz. 18.30 otwarcie wystawy
• godz. 19.00 wykład "Suka-Artystka-suka" dr Katarzyny Lewandowskiej, wykładowczyni Studiów podyplomowych z zakresu gender przy Instytucie Filozofii UMK.

18.06.

• finisaż wystawy połączony z obroną dyplomu.

Wstęp wolny

Instalacja "Suki. Autoportret z kochanką" jest autoportretem autorki wraz z portretem jej kochanki. Może być odczytywana jako opowieść o animalistycznym pożądaniu, o symbiozie, kobiecości. Może próbować odebrać słowu "zezwierzęcenie" jego negatywne konotacje. Sam tytuł instalacji jest próbą subwersywnego wykorzystania i przejęcia symboliki zawartej w słowie "suka".

Instalacja wykonana jest z futer zwierzęcych, które autorka zbierała od znajomych – są to futra niepotrzebne, nieużywane lub stare, a więc wykorzystanie ich w pracy artystycznej nie przyczyniło się do śmierci żadnego stworzenia.

Użyty materiał – zwierzęce futro i skóra – nie jest neutralny. Nadal przywołuje konotacje z ekskluzywnością, przemysłem modowym, a z drugiej strony wzbudza niepokój przez oczywiste związki ze śmiercią, choć jako produkt finalny jest wyestetyzowany i wyczyszczony z elementów, które przypominają o tym, że "ktoś" musiał oddać życie by powstało, czyli pazurów, uszu, oczu. Można więc odebrać pracę jako krytykę wykorzystywania zwierząt w celach nieugruntowanych realną potrzebą.

Autorka wchodzi w rolę zwierzęcia, dobrowolnie depersonalizuje się, odczłowiecza. Praca ma więc też wydźwięk gry/potyczki z antropocentryzmem. Jest wyrazem zainteresowania autorki takimi zagadnieniami jak nieantropocentryczna etyka, posthumanizm, ekofeminizm, sztuka zwierzęca.

Liliana Piskorska

Ur. w 1988 roku, studentka na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu na specjalności Media Rysunkowe. W 2011 roku studiowała w Warszawie w ramach programu MOST. Współtworzyła kolektywne i eksperymentalne działanie o nazwie PRZEprojekt w CSW Toruń w 2012 roku. Uczestniczka licznych plenerów w tym: X Międzynarodowego Pleneru: „Lviv, Spirit, Symbol, Sign”. Obecnie kończy studia oraz pracuje nad dyplomem artystycznym.

W jej pracach pojawiają się wątki, z jednej strony feministyczne, choć bardziej w kategorii poszukiwań tożsamościowych czy pastiszowych (gra z własnym wizerunkiem), a z drugiej strony są to działania o charakterze analitycznym, odnoszącym się do sytuacji społeczno kulturowej. Pole jej zainteresowań obejmuje wątki związane z cielesnością, relacjami władzy oraz subwersywnym traktowaniem normatywności. I siebie.

Wystawa towarzysząca V Międzynarodowemu Sympozjum Malarskiemu MALOWNICZA BARBARKA 2013. Uczestnikami sympozjum będą artyści z dziewięciu krajów: Włoch, Niemiec, Turcji, Tunezji, Holandii, Rosji, Ukrainy, USA i Polski.

Podczas wystawy zaprezentowany zostanie dorobek artystyczny trzech tunezyjskich, spokrewnionych ze sobą artystów: Mohameda Habiba Rokbani, Nejiba Rokbani i Imeda Rokbani. Pomimo tego samego pochodzenia oraz bliskich więzi pomiędzy artystami ich style zasadniczo różnią się od siebie. To odmienność i indywidualność będzie tutaj najciekawszym tematem.

Najstarszy artysta, Mohamed Habib Rokbani, zaprezentuje prace wykonane w technice akwarelowej. Malarz zajmuje się akwarelą od ponad czterdziestu lat. Artysta brał udział w wielu międzynarodowych plenerach artystycznych, a jego prace pokazywane były na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych, również o zasięgu międzynarodowym.

Jego kuzyn Nejib Rokbani jest założycielem galerii Marina Cap Monastir, również uczestniczył w wielu plenerach i wystawach, a jego prace niejednokrotnie były nagradzane np. podczas Festiwalu Sztuki w Kasimowie (Rosja).

Najmłodszy z nich, Imed Rokbani, syn Mohameda, dyplom Akademii Sztuk Pięknych odebrał w 2007 roku. Obecnie jest właścicielem Prywatnej Szkoły Sztuk Pięknych. Prace artysty uczestniczyły w wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.

Wszyscy artyści są członkami Zarządu Stowarzyszenia Sztuk Pięknych (ABAM), które organizuje co roku na zakończenie lata Międzynarodowy Festiwal Sztuk Pięknych w Monastyrze. Festiwal ten daje artystom możliwość wymiany myśli, poglądów czy doświadczeń podczas wspólnych plenerów i warsztatów oraz pozwala na poznanie różnorodności stylów w sztuce. Toruński Związek Polskich Artystów Plastyków – Polska Sztuka Użytkowa jest kolejną organizacją, która weźmie udział w Międzynarodowym Festiwalu Sztuk pięknych w Monastyrze i podpisze porozumienie z tunezyjskim Stowarzyszeniem Sztuk Pięknych.

godziny otwarcia:
wtorek-niedziela: 10.00-18.00
bilety: normalny 10 zł, ulgowy 6 zł, (środy – wstęp bezpłatny na ekspozycje stałe)

Wystawa będąca podsumowaniem trzydziestogodzinnych zajęć, jakie przeprowadziłam z grupą studentek pierwszego roku – z zakresu monotypii. Prace te oscylując pomiędzy abstrakcją a biologicznością formy stanowią wyjątkowy zbiór odmiennych wrażliwości. Łącznikiem zostały trzy semestralne tematy, których osobisty zapis stał się budulcem każdej z przedstawionych prac: „Obraz metaforyczny”, „Dziura w niebie”, „Multiplikacja codzienności” to słowa – klucze, które każdorazowo kształtowały tematykę i formę przedstawienia prezentowanych prac graficznych. Cykle Olgi Rybackiej charakteryzuje wyrafinowane podejście do koloru i zmiennej faktury, którą buduje prace graficzne. Patrycja Falk stworzyła wyjątkowy zapis eksperymentując z łączeniem realistycznej grafiki i abstrakcyjnych form. Pełne poezji prace Alicji Banach autorka drukowała również na bawełnianych podłożach tworząc tym samym kolejne interpretacyjne konteksty. Patrycja Korytowska ukrywając w abstrakcyjnej formie świat widzialny powołała prace, w których wpatrzony widz odnajdzie świat fauny, flory jak i portretowe interpretacje. Mocna kolorystyka i bazowanie na ostrych kontrastach to prace Gosi Olkowskiej, natomiast Ola Skinder stworzyła ciekawe grafiki, których uporządkowana forma zawiera w sobie poszukiwania kolorystyczne i fakturalne. Na koniec Dorota Czarnecka i jej pełne emocji monotypie, które stały się zapisem poszukiwań i gry ze zmienną formą przedstawienia graficznego. Hanna Józefowska - Nawrot

Galeria czynna codziennie, oprócz niedziel, w godz. 8.00 – 20.00

Wstęp wolny